DÖNGÜ

3.Bölüm Gerçekler

Selam, bu bölümün sonu biraz şok bitiyor umarım beğenirsiniz sizleri seviyorum lütfen yorum yapın yorumlarınız beni hem motive ediyor hem de mutlu ediyor :)

***

"Ya anne ya eteklerim nerede?"diye evin içinde bas bas bağırırken annem koşturarak gelmişti.

"Gız ne börüyon gı ne eteği bu soğukta ahlını yitirdin zaar?"

"Anne Kumru bana iş arkadaşı vasıtasıyla iş ayarlamış bir şirketin siber güvenlik bölümünde yazılımcı olarak acil görüşmeye gitmem gerekiyor ciddi bir şeyler giymem lazım."

"Gudurdun bir işde iş deyi!"

"Taş mı kemirelim anne? Herhalde kuduracağım ya."yüzünü buruşturup memnuniyetsizce çıkmıştı odamdan. Dolabımı kurcalamaya devam ettim kaç ay hastanede kalmıştım yemek yiyemeyip serumla beslenmiştim sonra ise yavaş yavaş yiyip içmeye başlamıştım. Ciddi derecede zayıflamıştım umarım kıyafetlerimin içine düşmezdim.

Eteğin belimden düşmesi ve kıçımın donması tehlikesini göz önünde bulundurup geniş paçalı beyaz pantolonumu giydim. Üzerime siyah tişörtümü çektim ve pantolonuma eş beyaz ceketimi giydim, saçlarımı taradığımda çantamı aldım ve odamdan çıktım.

Annemin gönlünü aldığımda dolgu topuk ayakkabılarımı giyip çıktım evden. Paramız günden güne su gibi akıyordu zaman aleyhimize işliyordu bir an önce işe girmem gerekiyordu. Kumrunun arkadaşı vasıtasıyla beni önerip benim için referans sağlaması büyük ihtimal cvimle birlikte işe alınacağımı işaret ediyordu. Birileri arkanda olunca insan daha kolay yerleşiyordu hayat adil değildi ve kirli oyunların kanunu buydu eğer bir yerlere emeğinle giremiyorsan hak ettiğin yere kendini kendin getirmelisindir.

Dolmuş durağına ilerledim bugün hava çok soğuk değildi dün rüzgar biraz fazlaydı. Dolmuş durağında bir süre beklediğimde gideceğim yere ait olan dolmuş gelmişti bindiğimde boş olan bir yere geçmiştim ücretimi ödediğimde beklemeye başladım. Gideceğim şirket çok uzakta değildi ama yine de yarım saatlik bir yolu vardı.

Şirkete geldiğimde büyüklüğü dudaklarımı uçuklatmıştı ben daha küçük bir şirket bekliyordum ama oldukça güçlü şirketlerden biri karşılamıştı beni. Araba markaları olan uçak ve gemi mühendisliği yapan büyük bir şirketin ana koluydu karşısındaki dikildiğim bina. Ağzım açık kalırken böyle bir yere geleceğim aklımın ucundan geçmemişti sadece tarifi verilen yere gelmiştim buranın Çağlayan Holdingin ana binasına.

Derin bir nefes aldığımda yolda gelirken düşündüklerimi düşündüm tekrar her şeyin kolay olacağını düşünmüştüm ama artık o kadar da emin değildim. Kendimden emin bir şekilde adımlar atmaya başladım şirketin güvenliğinden geniş bir koruma çemberinde aranıp geçtiğimde hızlıca danışmaya ilerledim.

İş görüşmesini ve beni yönlendiren kişinin adını verdiğimde beni beklemem için bir odaya almışlardı. Odaya bir kadın gelmişti siyah saçlı oldukça dinç genç ve güzel bir kadın masaya geçtiğinde bana elini uzatmıştı.

"Benim adım Armila Laren sizinle görüşmeyi ben yapacağım normalde görüşmeyi Beyazıt yapacaktı ama işleri başından aşkın ben onun sağ kolu sayılırım o yüzden bugün benimle idare etmek zorundasın."dediğinde zar zor yutkundum holding sahibi yönetim kurulu başkanı Beyazıt Çağlayandan sadece Beyazıt diye bahsettiğine göre oldukça yakın olmalılardı.

"Merhaba, ahh ben Algım Aydın buraya bir dostumun aracılığıyla geldim bana referans olan kişi ise Aysel Koçak."diye mırıldandım heyecanım yüzüme yansımıştı bu tuhaf değildi elbet asıl tuhaf olan kadının bana bakışlarıydı.