•••
İzuku
Pekala.
Başlıyoruz..
"GÜNAYDIN!!"
Yüzümde her zamanki klasik, sevecen ve sıcak gülümsemem oluşurken tüm pozitifliğimle sınıfa girdim. Pencereden sızan güneş ışığı doğrudan yüzüme vururken hafif bir rüzgar saçlarımı okşuyordu. Sınıftakilerden işittiğim karşılamanın yanı sıra dünya bile beni selamlamıştı.
Yani.. ben bu duruma bu yönden bakıyorum.
"Günaydın İzuku!"
"Günaydın Deku-kun!"
"Günaydın."
"Günaydın!!"
"Günaydın Deku!"
Yanından geçtiğim sınıf arkadaşlarımla tek tek selamlaşırken kahvemden küçük bir yudum aldım. "Ah, evet. Evden getiriyorum... Evet, laktozsuz... Tabiki! Yarın beraber içeriz.. Efendim, Denki?.. Tamam getiriyorum.. İşte!.. Asıl ben teşekkür ederim!"
Bu bir rutin sayılır doğrusu.
İçeri girerim.
Ve tüm arkadaşlarımı en canlı halimle karşılayıp günlerini daha iyi geçirmeleri için çabalarım. Bazı günler kızlar için güller getiririm. Bilirsiniz.. kızlar regl günlerinde biraz ilgi isterler. Ayrıca yanımda her zaman ağrı kesici bulundurur ve duygusal anlarında ağlayacak bir omuz olmak için hep yanlarında olurum. Aoyama'ya kahve getirir, fazladan çörek alarak Denki ve Kirishima ile paylaşırım. Tokoyami'ye -şakasına- kuş yemi getirir ve onu sinirlendirirken Shoji ve Ojiro ile gülerim. Teneffüslerde Yaoyorozu ve Jirou ile onedio testi çözerim. Uraraka, Tsuyu ve Hagakure ile erkek muhabbeti yapar, Mina ile sınıftakileri trollerim.
Evet.
Bunu neredeyse her gün yapıyorum.
Sınıftaki herkesle olabildiğince yakın olmaya çalışıp, eğlenmeme bakıyorum.
Bunun yorucu olmadığını söyleyemem. Ama yine de.. bunu seviyorum.
Herkesle iyi geçinmeyi, sevilen biri olmayı, güldürebilmeyi ve gülmeyi.. Üzgün olduğumda yanıma gelecek insan sayısının fazla olması veya mutlu anımda kahkahalarımı paylaşabilmeyi.
Sevilmeyi seviyorum.
"Günaydın, Midoriya."
Ve tabi.. sevmeyi de seviyorum.
Yüzüm kızarırken utangaç bir ifadeyle yanıma yaklaşan Todoroki'ye baktım. Her zamanki gibi oldukça yakışıklıydı. Beyaz-kırmızı saçları alnına düşüyor, yüzündeki gülümseme içimi ısıtıyordu.
"Günaydın Todoroki! Bu sabah geç geldin."
"Evet.. biraz geç uyandım."
"Anladım. Kahvemden ister misin? Dersten önce içersen çabucak ayılabilirsin."
"Ah, teşekkür ederim ama-"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
𝐂𝐫𝐮𝐬𝐡 𝐎𝐧 𝐇𝐚𝐭𝐞 - BakuDeku
Fanfiction"Bugün birisi bana aşkını ilan etti. Daha fazla onu perişan etmememi, enkaza döndüğünü söyledi. Ama asıl perişan olan ben değil miyim? O dizlerimin önünde ağlamaya devam ederken.. itiraf edenin sen olduğunu hayal ettiğim için perişan olan ben değil...
