𝐂𝐫𝐮𝐬𝐡 𝐎𝐧 𝐇𝐚𝐭𝐞 - BakuDeku

Yalnız Kalp Bir Avcıdır

•••

İzuku

"İzuku! Hazır mısın?"

Annem hafifçe kapıyı açıp içeri girerken benden daha heyecanlı gözüküyordu. Haksız da sayılmazdı. Yaklaşan sınavlar ve All Might'ın ağır çalıştırmaları sonucu pek dıları çıkamaz olmuştum. Sonuç olarak bu akşamki parti uzun zaman sonraki ilk sosyal aktivitemdi.

"Hazırım.. galiba."

Aynaya bakarak son dokunuşlarımı yaptım. Parfümümü boynuma ve bileklerime sıkıp narince ovdum. Kolyemi de takınca tamamen hazır olmuştum sanırım.

Bir adım geriye gidip aynadaki eserime bakarken gülümsedim.

Evet. Her zamanki gibi şıktım.

"Çok yakışıklı oldun," dedi annem yanıma gelip hafifçe başını omzuma koyarken. "Nasıl doğurmuşsam.."

Kolumu ona sardım ve başını öperken kıkırdadım. "Haklısın validem. On onluk evlat doğurmuşsun."

"Aman! Keşke erken doğursaydım da aslan burcu olmasaymışsın!"

"Yengeç olup da ağlak biri mi olsaydım, Inko hanım?"

"Yengeçler ağlak değildi-"

"Öyle diyorsan.." dedim gülerek ve yatağımın üzerindeki montumu aldım. "Artık gitmem gerek. Anca varırım sanırsam.."

"Ah bu konuda," dedi annem gergince. "Aslında Mitsuki oğlunu partiye götürürken seni de götürmeyi teklif etmişti."

Hızla anneme döndüm. "Anne!"

"Hemen reddetmesen olmaz mı, İzuku? Geç saatte döneceksin diye endişeliyim zaten.."

Gözlerimi devirdim. "Anne. All Might'ın gücüne, daha doğrusu bir numaralı kahramanın gücüne sahip olduğumu biliyorsun. Max ne olabilir ki?"

"Gücünü doğru düzgün kontrol edemiyorsun hâlâ. Ya yolda villainlar ile karşılaşırsan? O zaman görürsün işte max ne olabilir.."

"Of anne! Hadi her şeyi geçtim.. ama Katsuki'yle çocukluğumuzdan beridir anlaşamadığımızı biliyorsun. Neden ısrarla bizi aynı ortama sokmak istiyorsun anlamıyorum."

"Sadece kabul et işte, İzuku!"

"Of.. tamam ya.. her neyse.."

Annem hızla gülümsedi ve telefonunu çıkarıp kulağına götürdü. "Tamam Mitsuki! Benim oğlan da kabul etti."

Anlamazca kaşlarımı kaldırdım. "N-ne? Ne zaman aradın Mitsuki teyzeyi ve ne ara-"

Zil sesi evde yankılanırken dehşetle anneme döndüm. O ise masumca sırıttı ve omuz silkti. Kaşlarım çatılırken hâlâ şok içinde dikilmeye devam ediyordum. "Siz bunu önceden mi planladınız?"

"Hm?" Dedi annem sahte bir anlamamazlıkla. "Neyden bahsettiğini anlamadım. Ama hızlı olsan iyi olur, İzuku. Bak araban geldi işte!"

"Anne sen varya çok şeytan-"

"Geç kalacaksın!" Beni omzumdan tutup kapıya iterken bıkkınlıkla nefesimi üfledim. Of.. Gerçekten şimdi Kacchan ile aynı arabaya mı binecektim yani?