𝐂𝐫𝐮𝐬𝐡 𝐎𝐧 𝐇𝐚𝐭𝐞 - BakuDeku

Konuşulması Güç Konular

•••

İzuku

Gözümü hafifçe aralarken ilk yaptığım kurumuş dudaklarımı yalamak oldu.

Burnumu çektim, gözümü birkaç defa sertçe açıp kapadım. Yutkundum ve elimle yüzümü ovuşturdum. Sonunda biraz da olsun uyandığımı hissettiğimde yatakta doğruldum.

"Ah.."

Şuan neler olduğunu bilmiyordum ama kafamın içinde bir şeylerin ters gittiği kesindi. Tam anlamıyla içten içe parçalanıyordu sanki. Ayrıca midem de bulanmaktaydı. Ve omzum.. ve belim.. ve vücudumun neredeyse her yeri.

Acımayan hiçbir noktam yoktu.

Dizime kolumu yasladıktan sonra biraz daha kendime gelmeye çalıştım. Hâlâ uykuluydum zaten. Göz kapaklarım sürekli kapanmakta ve bedenim her an yığılacak gibi gidip gelmekteydi.

Ayrıca bu lanet perdeler neden açıktı allasen?

Elimi yüzüme gelen ışığı engellemek isterce kaldırırken etrafa göz gezdirdim. Fazlasıyla aydınlık bir odaydı. Ve büyük pencerelerin ardındaki şehir manzarası nefes kesiciydi. Büyük ihtimalle sabahın erken saatleriydi. Zira güneş yeni doğmaktaydı.

Dudağımı tekrar yaladıktan sonra odaya baktım.

Beyaz eşyaların olduğu normal bir yatak odasıydı doğrusu. Beyaz tül perdeler, beyaz masa, beyaz dolaplar.. Sıradan. Yerdeki halı, camın önündeki bitki, pofuduk bir sandalye. Her şey çok sıradan. Beyaz yatak örtüsü, beyaz yastıklar.. Ve yanımda uzanan silüetin kırmız gözleri..

Dediğim gibi sadece sırada-

Gözlerim fal taşı gibi açılırken dehşetle çığlık attım. "UVAHHH?!!!"

Kendimi istemeden geriye doğru attım. Yere sertçe çarpan popom ve avuç içlerim fena derecede zonklama başladı fakat algılayamıyordum. Ç-çünkü..

Çünkü yatağın içinde Kacchan vardı?!

"N-ne?"

Dudaklarım kıpırdamıştı fakat sesim çıkmamıştı sanki. Karşımdaki, en az benim kadar beyninden vurulmuşa dönen Kacchan'da sessizdi. Birkaç saniye kadar anlamsızca birbirimize bakarken yutkundum ve sordum.

"S-sen!" Elimi kaldırıp onu gösterdim. Sanki hâlâ gerçek olmasına ihtimal veremiyormuş gibi. "N-ne arıyorsun burada?"

Yüzü şaşkınlık, anlam verememe, dehşet ve belirsizlik içinde gidip gelirken renkten renge giren Kacchan gözlerini kırpıştırdı. Yerinde doğrulup oturur vaziyete geçerken sordu. "Asıl.. A-asıl senin ne işin var burada?"

Durdum.

Ve kaşlarım çatılırken düşündüm.

Harbiden.. benim burada ne işim var amk?

"Senin odan mı burası?" Dedim yavaşça. Çünkü benim olmadığı kesindi. Kacchan sinirle hırladı. "Aptal! Bizim evimiz müstakil. Burası her nereyse yüksek bir apartman dairesi olmalı."

"D-doğru.. peki neredeyiz biz?"

"Önemi var mı şuan, seni gerizekalı moron!? Farkındaysan aynı yatakta uyandık!"