𝐂𝐫𝐮𝐬𝐡 𝐎𝐧 𝐇𝐚𝐭𝐞 - BakuDeku

Aşkın Hassas Kıyameti

•••
İzuku

Hani hayatınızda bazı anlar olur ya.. ne kadar uğraşırsanız uğraşın anlatamazsınız. Çünkü siz bile doğru dürüst anlamışsınızdır ne olduğunu.

İşte şuan.. o anlardan birini yaşıyorum.

Şaşkınlıkla dudaklarım aralanırken hafifçe kaşlarımı kaldırdım. Ardından ayağımın ucunda duran resmi aldım. Uzaktan belki yanlış görmüşümdür diye ummuştum fakat şimdi yakından bakınca..

Ben vardım.

Ve Kacchan.

O kadar yakındık ki neredeyse öpüşüyormuş gibi gözüküyorduk. Belki da sadece birkaç milim vardı dudaklarımızın buluşmasına.. Fakat bu dün hastanede çekilmiş bir fotoğraftı.

Ve biz dün öpüşmedik. Doğrusu.. hiç öpüşmedik ama.. bu fotoğraf..

Bir şeyler yanlış hissettiriyor.

Bu kadar yakın olduğumuzu hiç hatırlamıyorum.

"Bakugou? Dolabından düşenler ne öyle kanka?"

"Ne oldu la?"

"Ananı.. bunlar ne lan?"

Sınıftakilerin seslerini duyduğumda irkildim. Ardından düşüncelerimden sıyrılıp kafamı kaldırdım. Ve anında kaskatı kesildim.

Zemin.. tam anlamıyla.. bu fotoğraflarla kaplıydı!

Bakışlarım ağır ağır etrafta dolanırken fotoğrafların bir yerde daha fazla olduğunu fark ettim. Yani hemen Kacchan'ın dolabının önünde. Ve biraz daha kafamı kaldırdığımda Kacchan'ın dolabındaki rafta aynı fotoğraflardan olduğunu gördüm.

Ne. Sikim. Oluyor. Lan?

Ve o an bir çift kırmızı gözle karşılaştım.

Kacchan'ın suratı soluk beyazdı. Benden çok daha şaşkın ve dağılmış gözüküyordu. Neredeyse nefes almıyormuş gibiydi.

"Oha-"

"Kapa çeneni!"

Denki resmi gördüğünde dudaklarından bir nida kaçırdı. Fakat Kirishima hızla Denki'nin ağzını kapayıp susmasını söylerken tekrar gerçekliğe döndüm.

Ve tüm sınıfın ellerinde fotoğraflarla, fısıldaşarak bir bana bir Kacchan'a baktığını fark ettim.

Bakışları yargılayıcı değildi. Daha çok hepsi şaşkındı. Kacchan'la aramızın ne kadar kötü olduklarını bildiklerinden.. haliyle gördüklerine inanamıyorlardı.

Bu sırada Kacchan'ın bakışları da sınıftakileri bulduğunda yüzü biraz daha soldu. Her zamanki ifadesiz suratı gitmiş, yerine kafa karışıklığı, utanç, sinirle dolu boş bir ifade gelmişti.

Anında dizleri üzerine çöktü ve sarsak hareketlerle alelacele fotoğrafları toplamaya başladı.

Gerçekten.. berbat gözüküyordu.

Ona bakarken öylesine şaşkındım ki ne düşünmem gerektiğini çözemiyordum. Bu resmi onun çekmiş olması imkansızdı. Ve başta insanların bizi birlikte görmemesi için kafede buluşmayı önerdiğini düşünürsek.. bu fotoğrafları insanlar görsün diye etrafa saçtığını düşünmek çok saçma olurdu.

Ama neden bu kadar çok fotoğraf.. onun dolabındaydı?

"Bakugou," dedi Kirishima şok oluşunu belli etmemeye çalışarak. Ama havaya kalkan kaşları ve açılan gözleri her şeyi belli ediyordu. Elini yavaşça Kacchan'ın omzuna koyarken sanki onu sakinleştirmeye çalışır gibiydi.