𝐂𝐫𝐮𝐬𝐡 𝐎𝐧 𝐇𝐚𝐭𝐞 - BakuDeku

O Geceden Kalma Hatıralar

•••

Katsuki

Sigarayı dudaklarımdan çekerken gri dumanın soğuk havayla buluşmasına izin verdim.

"Ha.. lanet olsun."

Kafamı geri yatırıp önünde durduğum duvara biraz daha yaslanırken hafiften çiselemeye başlayan yağmura baktım. Gökyüzü karanlıktı ve bulutlar toplanmaya başlıyordu. İç sıkan saçma ve kasvetli bir gündü.

Yanımda kahkahalarla gülen Denki ve Kirishima'ya döndüm. Geçen gece olan dansımdan bahsediyorlar ve hareketlerimi abartılı bir edayla taklit ederken gözyaşlarına boğuluyorlardı.

"Ha-hayır yanlış yapıyorsun," dedi Kirishima Denki'yi omuzlarından tutup durdururken. Ardından bacaklarını kırdı ve belini oynatmaya başladı. "Bak böyle olacak."

Denki'nin kahkahaları şiddetlenirken karnını tutup duvara yaslandı. "N-nefes alamıyorum! Hahaha! Ölcem şimdi-"

"Çe-çenem," dedi Kirishima elini çenesine götürürken. "Çok güldüm galiba.. ağrıyor."

Denki bir anda gülmeyi kesti ve gözlerini kısıp dramatik bir tonla konuştu. "Kanka.. farkında mısın.. hayatımızda gülünecek şey o kadar az ki azıcık gülünce bile alışık olmadığımızdan çenemiz ağrıyor, karnımıza kramp falan giriyor. Resmen bedenimiz mutluluğu kaldıramıyor."

Anlamazca yüzümü buruşturdum.

Nasıl bu kadar hızlı duygu değişimleri yaşayabiliyordu bu çocuk?

"Fakındayım," dedi hâlâ çenesini tutmakta olan Kirishima. Onunda modu çok hızlı değişmişti. Biraz önce gülmekten yarılırken şimdi fazlasıyla ağlamaklıydı. Gözlerimi devirdim. Ve daha fazla ikisinin konuşmasına şahit olmamak için arkamı döndüm.

"Selam Kacchan!"

Adımı attığım anda burun buruna geldiğim suratla yerimde sıçrarken şaşkınlıkla gözlerimi kırpıştırdım.

Yeşil saçları ve parlak gözleriyle önümde dikilen Deku yüzündeki ürpertici gülümseme ile bana bakıyordu. Bakışlarında tuhaf bir ima vardı. Sanki.. meydan okuyor gibiydi. Fakat bir şeyler tuhaftı.

Bir şeyler yanlış hissettiriyordu.

Ben onu utancından okula gelmez, gelse bile benden olabildiğince uzak durmaya çalışır diyordum. Ama o dibime kadar girmişken bir de.. selam mı veriyordu?

Evet.

Evet, kesinlikle bir şeyler yanlıştı.

Deku gözlerini kıstı. Sanki vereceğim tepkiyi önceden tahmin etmiş gibi.. Gülümsemesi genişlerken hafifçe yana eğildi ve sevecen bir tavırla diğerlerine seslendi. "Selam çocuklar!"

"Selam İzuku!"

"Selam!!"

"Hava soğuk," dedi Deku gözlerinden şeytani bir parıldama geçerken. Bana kaçamak bir bakış atarken sahte bir samimiyetle gülümsedi. "Çok dışarıda kalmayın, olur mu? Üşütmenizi istemem.."