Eylül

6. Bölüm

Medya: Murat Dalkılıç - Neyleyim İstanbul'u

Satır arası yorum ve oy vermeyi unutmayın lütfen.

İyi okumalar.

EYLÜL'DEN

Eve geldiğimde dedemler, amcamlar ve halamlar buradalardı.

Dedem hemen yanıma gelip sarıldı.

"Kızım ne diyor bunlar? Ne demek bizim çocuğumuz değilsin?"

"Geç otur dede anlatacağım herşeyi."

Ben oturunca dedem de yanıma oturdu.

Ben herşeyi baştan sona üstü kapalı anlattığımda hepsi ne yapacağını bilemiyor gibiydi.

"Bu nasıl olur ya? Nasıl yapabiliyorlar böyle bir şeyi? Bebek karıştırmak ne?!"

"Şimdi de onların evinden mi geliyorsun?"

"Evet. Yemeğe çağırdılar tanışalım falan diye. Bende gittim."

"Onlarla yaşayacak mısın peki? Onların yanına taşınacak mısın?"

"Bunu zaman gösterecek. Şimdilik bende bilmiyorum ne yapacağımı."

. . .

Dedemler birkaç saat daha oturup gitmişlerdi. Şimdi ise ablam ve Fırat abim beni sorguluyordu.

"Ee neler oldu?"

Dedikoducu mahalle kadınları gibi merakla konuşan Fırat abime muzipçe sırıttım.

"Bir söz var biliyor musun? Fazla merak... Neyse."

"Öff sus be. Neler oldu onu anlat bırak dalga geçmeyi."

"Yani iyiydi."

"Saol ya. Bu kadar detayla yaşayamam ben şimdi."

"Çok konuşuyorsun."

"Abiyle dalga geçilmez. Anlat hadi."

"Gittim işte tanıştık. Sonra yemek yedik, bahçede oturduk kahve içtik falan. Bayağı konuştuk. Bayağı soru yağmuruna tuttular yani beni."

"E normaldir ablacığım. Seni tanımaya çalışıyorlar."

Ablam derin bir nefes alıp iç çekti.

"Onlara da üzülüyorum. Öz kızları ile 18 yıl sonra tanışıyorlar. Kızlarını hiç tanımıyorlar. Birbirlerine yabancılar."

"Evet bende öyle düşünüyorum. O yüzden sen evde doğum yap aşkım."

Fırat abim duygusal ortamı tuzla buz ederken üçümüz de sinir bozukluğuyla kahkaha attık.

"Sare de çok tatlı görmeniz lazım ya. Hatta kucağımda uyudu. Sonda Defne hanımla birlikte Sare'yi odasına çıkardım."

"İnşallah benim kızım doğduğunda da böyle güzel teyze olursun. Hala olmayı becerebiliyorsun. Birde teyze olduğunda görelim becerilerini."

Evet onların biz kızı olacaktı. Dün ben Ecem ablaya gittiğimde onlar da doktor kontrolüne gitmişti ve bebeğin cinsiyeti belli olmuştu. Hem bir kız halası hemde bir kız teyzesi olmuştum bir günde.

"Birde Defne hanım şey dedi."

"Ne dedi?"

"Ben Sare'yi yatağına yaptırdıktan sonra tekrar bahçeye çıkarken Sare'nin annesini sordum. O da doğumdan 2 gün sonra terk ettiğini söyledi. Birde şey dedi. 'Bir anne nasıl bırakabilir ki çocuğunu. Birinizin saçının teline zarar gelse ben ölürüm. Ama onlar nasıl bu kadar kolay bırakabiliyorlar anlamıyorum.' dedi."