Öldü sanılan bir bebek...
Hayatı bir intikam üzerine kurulmuş bir kız...
Peki o kız yıllar sonra gerçeği öğrendiğinde neler olacak?
*Argo ve küfür içerir*
*İlk defa yazıyorum, hatalar olabilir.*
Odadan çıkmadan önce son kez boy aynasından kendimi süzdüm. Siyah önden düğmeli kot eteğim, v yaka beyaz t-shirtim, t-shirtimin üstüne giydiğim koyu yeşil gömleğim, beyaz spor ayakkabılarım ve klasik günlük makyajımla gayet güzel olmuştum. Dümdüz olan mavili saçlarımı da maşa ile kıvırcık yapmıştım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kendimi süzmeyi bırakıp odadan çıktım ve salona ablamların yanına gittim.
"Nasıl olmuşum?"
"Çok güzel olmuşsun sümüklü. Tam 18 yıl sonra ortaya çıkan biyolojik ailene yemeğe gitme kombini olmuş."
Fırat abimin dediğiyle yüzümü buruşturdum.
"Salak salak konuşma be."
"Sus kız abiye salak denmez."
"Salaksın ama."
Ablam bu halimize güldü.
"Çok güzel olmuşsun ablacığım."
"Teşekkür ederim beybisi. Biliyorum çok güzelim."
"Ay ay egosunu yesinler."
"Sen bir her yerden çıkmasana."
"Tamam tartışmayın. Sen ne zaman gelirsin ablacığım."
"Bilmem. Çok geç kalmam ama."
"Tamam ablacığım kendine dikkat et. Ve seni üzmelerine kırmalarına asla izin verme."
Ablamı gülümseyerek onayladım.
O sırada gelen bildirim sesiyle çantamdan telefonumu çıkardım. Asaf bey konum atmıştı.
"Konum geldi. Ben çıkıyorum."
Evden çıkıp motoruma yöneldiğimde eteğime dikkat ederek oturdum. Kaskımı da taktığımda telefondan konuma baktım. 15-20 dakikada varabilirdim. Bende hemen motorumu çalıştırıp yola koyuldum.
. . .
YAZAR'DAN
Soyluların evinde bütün gün tatlı bir telaş hakimdi.
Defne hanım, Asaf bey ve oğulları bütün gün, akşam Eylül geleceği için çok heyecanlılardı.
Defne hanım hop oturup hop kalkıyor hiç yerinde duramıyordu. Diğerlerinin de ondan farkı yoktu.
