-Ara verildi-
Sadece ölüler sır tutardı, hiç bir cinayet delilsiz kalmazdı, arkanızda hep bir iz olurdu bu iz bir sır olsa bile.
Bir balo, üç kız... En güzel günleri onlar için ölene dek kabus olarak kalacaktı.
Onları birleştiren bu fırtına kasırgay...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
DÜZENLENMİŞTİR
"Her şey gibi bizimde bir başlangıcımız vardı"
15.06.2019 Ankara
Hayatı bir piyon olarak düşünün, belirli yerlere gidebilir, siz o belirli yerlerden istediğiniz kareye hareket ettirebilirsiniz sadece.
Her oyun gibi hayatta kurallardan ibaretti, her insan oğlu doğar, yaşar ve ölürdü, her bir başlangıç sonunu getirirdi, her bir sonda yeni başlangıçlar.
Peki ya oyunu kurallara göre oynamazsan ne olur? Cevabı ellerimdeydi. Hayatta bir oyun ve kuralları var, o kurallara uymazsan ya boka batarsın yada bozuk bir plak gibi başa dönersin.
Bizse devam etmeye çalıştık, oyunun kurallarını bozduk, yeniden yazmaya başladık kalemimiz silgimiz yoktu ellerimizle kazıdık.
Sadece kazıdık... Geçmişi düşünmedik şimdiyi yaşadık.
Aynadan uzunca izledim kendimi, dolmuş kızarık gözlerimle karşı karşıya kaldım.
Bu gün belkide hayatımın son normal bir günü olacaktı, mücadele etmeden, kimseden kaçmadan, korkuyla yaşamadığım son günüm.
Derin bir nefes verdim, kalbim heyecandan sıkışıyordu sanki. Lise mezuniyet balomuz vardı, sonunda hazırlanabilmiştim.
Siyah topuklu giydiğim botlarım boyumu uzamıştı, çokta zayıf olmayan bacaklarımda mor şort etek vardı, üzerimde bel hatlarımı tamamen belli eden şortla takım askılı mor bir crop giymiştim.
Balo için uygun olmayabilirdi, dolabımdaki tek düzgün kıyafet bunlardı sadece.
Birkaç saatlik eğlence için gireceğim zahmeti boş zaman kaybı olarak düşünüp balo için alışveriş yapmamıştım.
Uzun tamamen mora boyadığım saçlarımı da tepeden sıkı bir şekilde bağladım.
Elimin tersiyle dikkatli davranarak göz yaşımı sildim, ağlamak istemiyordum saatlerce uğraştığım ve ilk defa yaptığım makyajımın asla bozulmasından yana değildim.
"Hazır mısın?" Aynaya görüntüsü yansıyan kardeşime baktım, ardından annem girdi içeriye.
Onunda gözleri dolmuştu, yanıma yaklaşırken arkama döndüm. Sarılmaktan hoşlanmazdım ama beni kollarına saran anneme karşılık verdim.
"Çok güzel olmuşsun" diye fısıldadı kulağıma, daha fazla dayanamayacağımı anlayıp kollarından ayrıldım, fazla duygusaldım bugün.
"Anne ya sen şu kızını gerçekten çöpten mi aldın" Kardeşim yüzünü buruşturarak baştan aşşağı inceledi beni.
"Balo günü giydiği şeye bak, niye şaşırıyorsam sana kalsa eşofman giyerdin zaten" cevapsız kalmaktan yanaydım, tartışacak ne vaktim ne de isteğim vardı.
