-Ara verildi-
Sadece ölüler sır tutardı, hiç bir cinayet delilsiz kalmazdı, arkanızda hep bir iz olurdu bu iz bir sır olsa bile.
Bir balo, üç kız... En güzel günleri onlar için ölene dek kabus olarak kalacaktı.
Onları birleştiren bu fırtına kasırgay...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
DÜZENLENMİŞTİR
"Anlaşılmak, insanın en büyük zaafı yanılgısı ve yarası"
(Asrın'ın Anlatımından)
"Kısacası kendimi çok yorgun hissediyorum, şehrin kalabalığından değil beynimdeki o kalabalıktan. Bana herkes deli diyor, bence nedeni hepsinden farklı olmam, insanlar kendini tamamen sıradanlığa kodlamış.
Bazıları da işte benim gibi sıradanlığın dışına çıkınca böyle damgalar yiyor, buraya gelme nedenim isteğimle değildi kız arkadaşım için geldim.
Bir farklı yönümde bu, ben eşcinselim dışarıda herkesin ayıplayan bakışlarıyla karşılaşıyoruz, fazla sığ düşünceliler.
Aileme bu konu hakkında açıldığımda 16 yaşında evden atıldım, o zamanlar fazla cesurdum girdim bir işe tabi biraz zor oldu ama başardım, o dönem param birikene kadar sokakta kaldım kimse almadı istemedi beni ailemden.
18 yaşıma girdiğimde kendi evime çıktım, okuyamadım ama şans yüzüme güldü şuan yüksek statülü bir işte çalışıyorum.
Ev sahibim bana fazla iyi davrandı bir gün zorla eve girdi tecavüze uğradım, yine yılmadım o pisliği hapise attırdım ve oradan taşındım.
Bodrumdan İstanbula geldim, ilk başlarda yine zorlandım sonra Beyza ile karşılaştım bana iş buldu bana ev verdi, bu güne kadar bir sıkıntımız olmadı çok güzel yaşayıp gidiyorduk sadece bu aralar depresyona girdiğimi söylüyor, hayat sıkıcılaştı, yemek yemiyor, uyuyamıyor kısaca hiçbirşey yapamıyorum.
Uzun süredir kimseyle konuşmuyordum bu yüzden ağzım fazla açılmışsa kusura bakmayın"
"Ben sizi dinlemek için buradayım, bu ilk seansımızdı ileriki zamanlarda dahada fazla konuşacağız"
Ayça Hanım ayağa kalktı, yüzündeki gerçekten bezmiş ama yinede gülümseyen ifadeyle elini uzattı
"Görüşmek üzere" kapıdan çıkar çıkmaz arkamda kalan koltuğa attım kendimi, bu 3. görüşmeydi 3 farklı hayat 3 farklı zorluk 3 farklı yeni insan tanımak yorucu gelmişti.
Deniz Hoca bana yapmam gereken her şeyi bir dosya içine sığdırmıştı, içinde sorabileceğim sorular bile vardı.
Masanın çekmecesine koyduğum sessizde kalan telefonumu aldım elime, Neva defalarca aramıştı onun dışında başka bir bildirim yoktu.
