-Ara verildi-
Sadece ölüler sır tutardı, hiç bir cinayet delilsiz kalmazdı, arkanızda hep bir iz olurdu bu iz bir sır olsa bile.
Bir balo, üç kız... En güzel günleri onlar için ölene dek kabus olarak kalacaktı.
Onları birleştiren bu fırtına kasırgay...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Yıldızları çalanlar var, bu karanlığın sebebi onlar"
(Ilgazın Anlatımından)
"Nereye geldik biz böyle?" Taksi dururken, camdan Asrın'ın gösterdiği hemen yanımızdaki fakülteye baktım
"Neye benziyor?" Çantadan çıkardığım parayı taksiciye uzattım, Asrın inerken bende para üstünü aldıktan sonra indim.
Çoğu sokak lambası yanmıyordu bulunduğumuz yerde, etraf neredeyse karanlıktı.
Güvenlik bile yoktu sadece ağaçlık yerin önünde gri bir arabanın olduğunu gördüm.
"Saatten haberin var mı senin? Okul kapanmış Neva'nın burada ne işi olur?"
"Bilmiyorum Asrın, bilmiyorum" bıkkınlıkla heceledim her bir kelimeyi, Neva için çok endişeliydim saçma da olsa okuluna dahi bakmalıydık.
Büyük uzun merdivenlerde zaman kaybetmeden koşmaya başladım, umarım okulu kilitlememişlerdi.
"Biraz yavaş mı olsan?" Asrın hala merdivenlerin başında kalmış bana sesleniyordu, büyük demir kapıyı iteklememle iki kapı da birden açıldı.
Okulda karanlıktı, sırtımdaki çantayı tek koluma alıp ön gözündeki telefonumu çıkardım, telefon feneri işime yarardı.
Okulun bu ıssız hali korku filmlerindeki sahneleri aratmıyordu, birazdan merdivenden aşağıya bir top yuvarlansa şaşırmazdım, topun arkasındanda korkutucu bir şarkı söyleyerek gelen kız çocuğu...
Omzuma dokunan elle bir an nerede olduğumu unutup irkildim.
"Sınıfını biliyor musun?" İki yana kafamı salladım
"Bak kesin tuvaletlerin birindedir, bence oralara bakalım" söylediği cümledeki imaya kendi gülerken somurtarak baktım.
Gerçekten Neva için endişelenmiştim, bir saat bile gecikse eninde sonunda her zaman telefonlara cevap vermişti.
Üstelik ailesi bile ulaşamamış ona.
Asrın elini omuzumdan çekip sağ koridora saptı
"Nereye?"
"Tuvaletlere bakıcam" Ciddi olup olmadığını anlamak için uzunca baktım arkasından, ciddi ciddi tuvaletlerin bulunduğunu belli eden tabelalı yere saptı.
Bende koca okuldaki amfileri arayamazdım ama koridorun sonunda bulunan kafeteryaya bakabilirdim.
Birbirine dolanan ayaklarıma rağmen koşmayı denedim, telefon sol yanımı aydınlatıyordu, boş duvarı.
Kafeterya kapısını iteklediğimde açılmadı, biraz daha zorladım burası kilitliydi.
"Tuvaletler boş" Asrın feneri bana doğru tutmuş yanıma geliyordu, sesi boş koridorda yankılanmıştı.
