-Ara verildi-
Sadece ölüler sır tutardı, hiç bir cinayet delilsiz kalmazdı, arkanızda hep bir iz olurdu bu iz bir sır olsa bile.
Bir balo, üç kız... En güzel günleri onlar için ölene dek kabus olarak kalacaktı.
Onları birleştiren bu fırtına kasırgay...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
DÜZENLENMİŞTİR
"Bir noktadan sonra artıkgeriye dönüş yoktur, işte varılması gereken yer o noktadır"
(1 gün sonra 23:47) (Neva'nın Anlatımından)
"Her şey hazır mı?" Kapının eşiğinde duran Afşine baktım
"Hazır" arkasını dönüp giderken kulaklıkları ve böcek kameraları aldım.
Afşinin peşinden bahçeden eve girdim, salona girince elimdekileri masanın üzerindeki çantaya koydum.
"Geldi" Asrın çığlık çığlığa koltuktan kalktı
"Ne geldi?" Heyecandan elleri titriyordu yanına gittim, konudan habersizdim.
"Mesaj"
"Evdeymiş" dedi aynı heyecanla
"Ara hadi" Ayazın bile aşina olduğu konuya çok yabancı kalmıştım
"Neler oluyor?"
"Asrın Hanım o mükemmel arkadaşını arayacak" dedi Pars hoşnutsuzlukla, Asrın telefonu elime tutuşturup masada duran suyu aldı parmak uçlarına değdirip gözlerine damlattı.
"Role girmem gerek" açıklamasıyla yüzümde tebessüm oluştu, oldukça komik görünüyordu.
Derince nefes alıp geri elimden telefonu aldı ekrana tıklayıp kulağına götürdü.
Telefonun açılmasıyla Asrın ağlıyormuş gibi burnunu çekmeye başladı.
"Ege... Önemli değil sadece ben... çok kötüyüm" ağzım açık sadece Asrını izleyebildim, rolünü çok iyi oynuyordu.
"Telefonla anlatmasam, şey sana gelebilir miyim?"
Egenin ne dediğini biz duyamıyorduk, ne kadar burnunu çeksede dudaklarının kenarları kıvrıldı.
"Nasıldım?" Sadece Ilgaz alkışladı arkasındanda Ayaz ıslık çaldı, Asrın kısa saçlarını savurdu
"Hadi o zaman gidelim" Asrın koşa koşa hepimizden önde çıktı evden, arkasındanda Pars gitti montumu giyerken arabaya bindiklerini gördüm Asrın yine montunu giymemişti.
