-Ara verildi-
Sadece ölüler sır tutardı, hiç bir cinayet delilsiz kalmazdı, arkanızda hep bir iz olurdu bu iz bir sır olsa bile.
Bir balo, üç kız... En güzel günleri onlar için ölene dek kabus olarak kalacaktı.
Onları birleştiren bu fırtına kasırgay...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
DÜZENLENMİŞTİR
"Dönüp durduk yerimizde, sonumuz aynı yola çıktı"
(Pars'ın Anlatımından)
Bozuk bir plaka gibiydi yaşam, o yaşamın içindeki bizlerde dahi cızırtılı şekilde başa dönüp tekrarlamaktan başka bir şey yapamıyorduk.
Belki tamir edilebilirdik ama eden yoktu, bir plaka kendi kendini düzeltemez tamir edemezdi ki, insanların isteği bu yönde olsa da yapamazdı.
Bir kimse de işte böyle kendi kendine düzelemezdi ama hep karşı taraf bunu beklerdi, çok bencilce bir davranıştı.
Herkeste çok bencildi, hemde istisnasız.
Önümdeki kadını karanlıktan görebildiğim kadar camdan gelen ışıkla izlemeye çalıştım.
Alt tarafı kedisiyle oynuyordu ama nefes kesici görünüyordu.
Bakmamalıydım, onu izlememeliydim. Tutunduğum duvara yaslandım, soğuk duvarla temasım yangımı söndürmeye yetmemişti.
Arabayı Ayaza verip biz Asrının evine gelmiştik, Casper hanımı hazırlayıp yanımıza alacaktık.
Asrın onun arabasıyla diğerlerinin yanına gidebileceğimizi söylemişti.
Önce taşıma çantasının içine kedisi rahat etsin diye küçük tüylü bir battaniye koydu, bu duruma gülmemek elde değildi.
Birde sürekli kısa eteğini aşağıya çekiştirip duruyordu, bacaklarıyla kıvrımlı kalçalarının uyumu etekle harika görünsede o sevmemişti anlaşılan, Casper kucağından kaçtı tek bir zıplayışta.
"Dikilmek yerine Casperi getir" beni azarlamayı ihmalde etmedi, karanlıkta parlayan bir çift göz aradım.
Tam kapının eşiğinde ne kadar sarı tüyleriyle tatlı olsada karanlıkta korkutucu görünen kediyi kucaklamaya çalıştım.
Her dokunuşumda tırnaklarını koluma geçiriyordu, Asrına baktığımda bizi gülerek izlediğini gördüm.
"Önce kafasını okşa ve kendini sevdir" dedi, talimatına uyarak temkinli bir şekilde elimi kafasına uzattım, çok hareketli bir kediydi elim yumuşak tüylerinde gezerken mırıldayarak bacağıma sürtüntü
"Şimdi kucağına al" kafasından ensesine kaydı elim, tabiki kucaklamayacaktım ensesinden tutup havaya kaldırdım, tepkisiz bir şekilde kaldı.
Asrın kaşlarını çatmıştı, boş kalan elimle yüzümü gösterdim.
"Ben buna yıllarımı verdim, bir saniyede bozulmasına izin veremem" gözlerini devirip uzattığım kedisini kucakladı, göbeğinden öpüp hazırladığı yere koydu ve kafesin kapağını kapattı.
