S.F.P

▪️6▪️

Music:
Lonely -Justin Bieber-
*همه ی اهنگا تو چنل هستن

☆👉🏻🌟

با کلافگی آهنگی رو که چندین بار پشت سر هم پخش شده بود قطع کرد، هدفون رو از روی گوشهاش برداشت و کنار موبایلش گذاشت.

به قصد رفع گرفتگی عضلاتش، شونه هاش و عقب کشید و کمی خودش و روی تخت جابه جا کرد.

یک ساعتی میشد که از خواب بیدار شده بود ولی حس کرختی و ضعفی که همیشه به بدنش غالب بود مانع ازین میشد که حتی بخواد از تختش بیرون بره.

نمیتونست بگه خواب راحت و آرومی داشته، نه! این چیزی بود که مثل همیشه ازش محروم بود.‌‌

شبها بی خوابی سراغش میومد و باعث میشد ساعت ها تو تاریکی به در و دیوارهای اتاقش زل بزنه و مرتب تو جاش غلت بخوره، و ازطرفی این بیخوابی خودش باعث خستگی و بیحالی اش تو طول روز میشد. 

به ساعت دیواری نصب شده روی دیوار جلوی تختش نگاهی انداخت؛ ده دقیقه از یک گذشته بود.

" یه روز تکراری و مزخرف دیگه شروع شد..."

لویی با خودش گفت و بعد از رو هم فشردن پلکهاش، زبونش و روی لبهای خشک شده اش کشید.

شکمش از گرسنگی سرو صدا میکرد ولی ازونجایی که قرار بود ناهار تا نهایت ۱ ساعت دیگه سرو بشه، تصمیم گرفت مثل همیشه قید صبحونه رو بزنه و همچنان توی تختش بمونه.

در هر صورت که جز شنیدن سرزنش ها و نصیحت های همیشگی مادرش که قرار بود روزشو خرابتر کنه چیز خاصی در انتظارش نبود!

یه سالی میشد که فارغ التخصیل شده بود و دیگه مدرسه هم نمیرفت ولی عملا هیچ تغییری تو زندگیش ایجاد نشده بود جز اینکه منزوی و تنهاتر شده بود.

حس سردرگمی و پوچی سالها بود که همراهش بود ولی انگار با گذر زمان پررنگ و پررنگتر میشد‌‌ و فشار بیشتری بهش اعمال میکرد تا قدرتش رو ثابت کنه.

انگار جنگ بی پایانی همیشه تو اعماق وجودش پابرجا بود، جنگ با خودش، و تموم انرژیش رو میمکید و فقط خرابی به بار میاورد. زندگیش تهی از هر رنگی شده بود و خالی از هر مفهومی...

بدون اراده دوباره موبایلش و جلوی صورتش گرفت.

انگار نوشتن تنها راهی بود که میتونست با خودش ارتباط برقرار کنه،خودی که مدتها بود براش بیگانه شده بود.

انگشتهاش پشت سر هم روی کیبورد تکون می خوردن:

" دوباره تلاش کردم به چیزی فکر کنم که خوشحالم میکنه. هرچیزی؛ واقعا تلاش کردم...

ولی نمیفهمم مشکل من چیه...

یا واقعا دیگه چیزی برای خوشحال کردنم وجود نداره یا اینکه این قدرت ازم گرفته شده...