Deceived Heart

CHAPTER 23

Chapter 23: Smile

TW: Blood

They are both wearing an all black outfit like an assasin and looks like they are going in a fight.

Megan rolled her eyes. "Ano tutunga nalang kayo?"

"Ano ba gagawin namin?" Tanong ni Alli, nagtataka.

Pinusod muna ni Daphne ang kaniyang buhok bago tumungo sa may kama kung saan nakalatag ang iba pang mga itim na damit.

Inihagis niya 'yon sa 'min. "Wear that, and please...pakibilisan. We're running out of time.."

Tig-isa kaming kumuha dahil magkakamukha naman ang mga 'yon. Ang ibang babae ay nagbihis sa cr, si Eljey ay lumabas upang magbihis ata sa kaniyang kwarto at ang iba namang mga lalaki ay naghubad na dito mismo sa loob. Agad kaming napa-iwas nang tingin.

"Tss, boys.." Daphne whispered in annoyance.

Nang lumabas na si Carryle galing sa Cr ay agad na akong pumasok.

Tumapat ako sa salamin at dahan dahang naghubad habang nakatingin doon. In the past two months, the immediate drop of my weight was so obvious, and so as my eyebags. I stared at my eyes just to found that my eyes are sad, so I smiled, fakely.

What could be better? Smile genuinely or smile fakely?

Madaling ngumiti, pero mahirap 'yung totoo.

Bumuntong hininga ako bago suriin ang aking suot. My curves are now visible because of it's tightness.

Lumabas na ako at naabutan silang lahat na mukhang nag-aabang sa akin. Their mouths even parted the time they saw me, walking slowly.

"Ganda..." rinig kong bulong ni Raib na katabi ni Rael, agad naman siyang pinagtawanan nito.

Well..

Lahat kami ay nakasuot na ng itim, at isa lang ang masasabi ko.

Mukha kaming magnanakaw...

"May susundo sa 'tin dito in a minute." Eljey looked at the clock hanging near the door. Then she looked at us again, with a smirk. "Ang plano ay susundan natin kung saan tumuturo 'yung locator ni Via. At tahimik nating ilalabas sila Rexan doon sa kuta ni 24-11.."

"Hindi tayo tatawag ng pulis?" I asked.

"Syempre, tatawag...ano tayo? Super hero na hindi na kailangan ng mga pulis?" Megan rolled her eyes, sarcastically.

Sabay sabay na napa-buntong hininga ang aming mga kaklase.

"Tatawag tayo ng pulis, pero kapag may nanakit sainyo...wag kayong mag-dalawang isip na gumanti, naiintindihan n'yo?" Ani Kian.

"Don't you think that they don't have a weapons?" Zastin's jaw clenched.

"May mga armas kaming dala.." anaman ni Rael.

"What if may mangyari sa 'tin? May mabaril? What will you all do? Cry? Tss.." napailing si Zastin sa tinuran.

"Can you stop thinking your what ifs? We need to get them, and your what ifs doesn't help." Matigas na wika ni Raib at tumayo na.

"He's here.." deklara ni Daphne, tumayo rin siya at nauna nang lumabas.

Naglabasan na rin silang lahat ngunit hindi ako gumalaw. Lalabas na rin sana si Raib ngunit nang makita niya akong nasa pwesto ko pa rin ay napatigil siya at pinuntahan muli ako.

"Let's go.." he said.

He held my hand and tried to pull me but I stopped him.

"What if Zastin is right-?"