Deceived Heart

CHAPTER 26

Chapter 26: Date

He immediately closed the door at sa lakas niyon ay napataas ang aking kilay.

What is his problem?

Tinuloy ko na ang pagbibihis nang mabilis dahil baka maya-maya ay bigla nalamang niya muling buksan ang pintuan. It's not that I'm insecure with my body, hindi lang talaga ako sanay nang may ibang taong nakatingin sa 'kin habang nakahubad.

It's uncompfy.

Lumabas na ako sa walk-in closet at naabutan si Raib na nakapikit habang nakaupo sa dulo ng kama. His head was looking at the ceiling which made his nose more even pointed.

"Huy! What are you doing?" I poked his right arm.

Agad naman siyang tumingin sa akin at umayos ng upo. "Nothing.."

I nodded slowly. Napalingon ako sa may tapat niya at nakitang puro mga pagkain 'yon. Nakalatag ang mga ito sa isang maliit na lamesa na may lamang mga Carbonara, buttered shrimp, crab soup, garlic bread and an iced tea.

"Eat, then rest.." biglang sabi niya at mahinang tinapik ang kaniyang tabi.

"O-okay na ako...I think, I don't need to rest na-"

"Chasey...y-you need to rest, hmm?"

Tinitigan ko siya sandali. Wala siyang reaksyon kaya dahan-dahan na akong umupo sa kaniyang tabi. Muli kong pinasadahan nang tingin ang mga pagkain bago kinuha 'yung tinidor sa gilid ng plato ng carbonara. Sumubo ako ng kaunti.

"It's creamy, huh? Who cooked this?" I asked.

"Me.."

Gulat akong napalingon sa kaniya habang siya ay tinitigan lamang ako. Then he does this triangle trick on me that made me gasped implausible.

Ano 'kala mo sa 'kin? Hindi alam 'yan? Tss.

"Really? You cooked this?" That sounds sarcastic but I don't care. Hindi ako naniniwalang siya ang nagluto nito, si Raib pa ba?

"You don't trust me, do you?"

I tried to speak but no words came out from my mouth. It's like he caught me doing something embarrassing. Jeez. Napapikit pa ako at dahan-dahan nalamang muling bumaling sa mga pagkain.

The hell...

"6:00pm," aniya at biglang tumayo. "Babalikan kita dito. Dapat nakabihis ka na, and also, make your dress as simple as you."

My forehead creased. "Why?"

"I like you when you're simple, and...simplicity really suits you, tinatanong pa ba 'yon?"

I felt the Butterflies in my stomach goes wild. Umiwas ako nang tingin sa kaniya at uminom nalamang sa iced tea na nasa aking harapan. Alam kong nanginginig ang aking kamay ngunit hindi ko na 'yon pinagtuunan pa nang pansin. I need to drink dahil nararamdaman ko na ang unti-unting pagtaas ng temperatura sa paligid.

"Hey, you okay?" Tanong niya.

No..

"Uhm, yeah? Bakit mo naitanong?"

"You're blushing.."

It's your fault, idiot!

"I'm okay, sige na! Lumabas ka na para makapagpahinga pa ako saglit.." pagtataboy ko sa kaniya.

Tumango siya at lumabas na. Napatingin ako sa orasan, it's already 3:05 in the afternoon. May dalawang oras pa ako para magpahinga.

Binilisan ko na ang pagkain at nang matapos ay ilalabas ko na sana ang mga ito ngunit may nakita akong isang maliit at cute na sulat sa ilalim ng bowl ng crab soup. I read it.