DAUGHTER OF DOWNEY / CHRIS EVANS

28

Hızla yerimden doğrulup balkona çıktım. Justin Teper söylediği gibi dışardaydı. Öfkeyle soludum. Hemen odaya dönüp telefonu elime aldım ve ona bakarak mesaj attım.

İletilen: +12323...

Senin ne işin var burada?

Telefonuna mesaj geldiğini fark edip elini ceketinin cebine attı. Mesajı açıp okuduktan sonra sırıtarak bana baktı. Gülüşü çok rahatsız ediciydi.

Gönderen: +12323...

Senin için geldim.

Aşağıya in yoksa bütün evi uyandırırım.

Gözlerimi devirip ofladım ve üstüme bir hırka geçirip aşağıya yanına indim. Justin Teper evin giriş kapısının yanında duruyordu. Hızlı adımlarla üzerine doğru yürüdüm ve yanına geldiğimde sinirle omzundan itekledim.

"Polis çağırmamam için tek bir sebep söyle?"

Justin ağrıyan omzunu tutarak bana bakıyor ve gülüyordu.

"Sana aşığım," dediğinde ellerimi başıma götürüp ofladım.

"Tanrım delireceğim."

Justin bu halimi görüp gülmeye devam etti.

"Sinirlenince çok güzel olduğunu söylemiş miydim?"

Onu inceledim. Ruhsal bir sıkıntısı olduğu açıkça belliydi. Takıntılıydı ancak ne derece tehlikeliydi bilemiyordum. Gecenin bir vakti evimin önüne geldi diye yanına gelmek mantıklı mıydı bilemedim. Sadece gitmesini istiyordum ve ondan korkmuyordum. Ondan ürküyordum. Korku bambaşka bir terimdi. Ürkütücü bir gülüşü ve davranışları vardı.

"Beni nasıl buldun?" diye sormak için başımı kaldırdım.

Hala omzunu tutuyordu. Sert vurmuş olmalıydım. Bu beni iyi hissettirmişti.

"Benim de bağlantılarım var," dediğinde düşündüm. Chris bir haftadır adresimi öğrenmeye çalışmış ancak başarısız olmuştu. Justin Teper ise beni hemen bulmuştu. Bu ayrıntı beni tedirgin etmişti.

Bir adım bana doğru yaklaştığında istemsizce geri adım attım. Keşke evden çıkarken yanıma tedbir amaçlı bir şeyler alsaydım diye düşündüm. Ancak absürt düşündüğümü fark ettim. Bana bir şey yapmaya çalıştığı an ona engel olabilirdim.

"İki haftadır sana ulaşmaya çalışıyorum. Chris'le ayrılmanıza çok sevindim. Artık aramızda hiçbir engel kalmadı. Birlikte olabiliriz meleğim."

Gözlerimi büyütmüş şaşkınlıkla onu dinliyordum.

"Sen sorunlu birisin."

Bir doktor olarak gözle görülür bir rahatsızlığı olan birine bunu demek hoş karşılanmazdı ancak Justin Teper bir istisna sayılırdı.

Justin söylediğim şey üzerine kahkaha atmaya başladı. O kadar yüksek sesle gülüyordu ki ona doğru yaklaşıp sessiz olmasını söyledim. Bütün mahalleyi uyandıracaktı.

"Sadece aşığım."

Derin bir nefes alıp Tanrı'dan sabır diledim.

"Justin, ben Chris'le birlikteyim!" diye sinirle konuştuğumda bir adım geri attı.

Kaşlarımı çatmış şaşkınlıkla onu izliyordum. O ise gözleri dolu bir şekilde bana bakıyordu. Yaşadığımız şeyin garipliğinden kendimi alamıyordum. Justin Teper'ın gerçekten ciddi bir tedaviye ihtiyacı olduğu belliydi. Babası Jonathan Zacker Teper'ın bunu nasıl fark etmemiş olduğuna hayret ediyordum. Belki de oğlunun nasıl biri olduğunu biliyor ve bunu herkesten gizliyordu.