DAUGHTER OF DOWNEY / CHRIS EVANS

37

"Hoş geldin Grace. Bu kadar erken gelmeni beklemiyordum."

Elimdeki şampanya şişesini sıkı sıkı tutarken gülümsedim.

"Yardıma ihtiyacınız olur diye düşündüm."

Robert elimdeki şişeyi alıp beni içeri davet ettiğinde birkaç görevli salonu ve bahçeyi hazırlıyordu. Susan oradan oraya telaşla koşuyor, görevlilere direktifler veriyordu.

"O zaman çok iyi zamanda geldin. Görüşme nasıldı?"

Robert mutfağa doğru yürürken Susan'la selamlaştım ve onu takip ettim. Dün galada olanları düşündüğümde gülümsedim. Kevin Feige bana bir teklifte bulunmuştu ve bunun benim için güzel bir tecrübe olacağını düşünüp teklifini kabul etmiştim. Chris bu konuda benden daha heyecanlıydı. Onunla beraber Atlanta'ya gideceğim gerçeği onu oldukça mutlu etmişti. Bu tekliften Robert'a bahsettiğimde ise hiç şaşırmış gibi değildi. Belli etmese bile bu fikri Feige'ye onun verdiğinden emin olmuştum. Teklifi kabul ettiğimi öğrenince yüzündeki ifadeden ne kadar sevindiğini anlamıştım. Bana ertesi gün evinde vereceği, özellikle Marvel ekibinin davetli olacağı partiyi hatırlattığında parti hakkında günler önce konuştuğunu anımsamıştım. Onunla vedalaştıktan sonra Robert'la geldiğim galadan Chris'le ayrılmıştım.

Gala sonrası Chris'in ısrarıyla yine onda kalmıştım. Bu benim için daha iyi olmuştu çünkü Kevin Feige'nin teklifi hakkında soracak bir sürü soruma yanıt bulmuştum. Setteki ortamı, neler olduğunu ve hiç sette çalışan doktorla etkileşime geçip geçmediğini sorduğumda Kış Askeri filminde bir aksiyon sahnesini çekerken ufak bir darbe aldığını ve o an set doktorunun geldiğini söylemişti.

Çekimlerin çoğunda sadece izleyici olacağımın farkındaydım. Marvel güvenlik önlemlerinden kısacak bir şirket değildi ancak yine de tedbir amaçlı orada olacaktım. Benim için bu bir kazan-kazan durumuydu çünkü çekimlerin sonunda Chris veya Robert'ın ağzından filmde neler olduğunu öğrenmek için laf almaya çalışmayacaktım. Chris ayrıca Marvel'ın gizlilik sözleşmesinden ve bu konuda nasıl katı olduğundan da bahsetmişti. Bu konuda pek de endişeli değildim çünkü filmin içeriğini yalnızca benim öğrenmem yeterliydi, insanlara söylemeye can atmıyordum veya ağzından laf kaçıran bir insan değildim.

Ertesi gün erkenden evime uğrayıp hazırlandıktan sonra Kevin Feige ve Marvel'ın insan kaynakları departmanından birkaç kişiyle görüşmeye gitmiştim. Sözleşmemi imzalayıp ayrıldığımda oldukça heyecanlıydım. Yeniden evime döndüğümde Robert'ın partisi için hazırlandım. Chris'le orada buluşacaktık. Pek çok ünlünün davetli olduğu bu tarz ortamlarda ne giyileceğine pek hakim değildim. Bu sebeple günlük bir tarz ile şık bir elbise arasında kalmıştım. Bu konuda Chris'in fikrini almak istediğimden önce günlük bir pantolon ve bluz ile olan fotoğrafımı sonra da elbiseyle olan fotoğrafımı ona göndermiştim. Büyük harflerle kesinlikle elbiseyi seçmemi söylediğinde onu dinlemiştim.

İpek elbiseler kesinlikle benim tarzımdı; hastane kokteylinde, Golden Globes'ta ve Chris'in Gifted çekimleri sonrası katıldığı partide tercihim hep ipek elbiselerden yana olmuştu. Marvel da sanki bunu biliyor gibi galada giyeceğim elbisenin kumaşını ipek olarak seçmişti. Bu partide de tarzımdan ödün vermek istemiyordum. Chris'e attığım fotoğrafta dizlerimin hemen altında biten ve vücudumu saran güzel bir ipek elbise giyecektim.

Çıkardığım günlük tarzı dolaba yerleştirip elbiseyi giymeye hazırlanırken gözüme ilişen şeyle geçmişe daldım. Annemin gençliğinden kalan bir elbise, dolabı karıştırırken göz önüne çıkmıştı. Onu gördüğümde gülümsedim ve elbiseyi elime alıp ayna karşısında üzerime tuttum. Annemin bu elbiseyi en son çok gençken giydiğini söylediğini hatırladım. Onun için çok değerli olduğunu da belirtmişti ancak nedenini hiçbir zaman öğrenememiştim. Bir süre daha elbiseyi inceleyip derin bir nefes aldım. Annemle gençlik tarzlarımızın uyuşmadığının farkındaydım. O gençliğini seksen ve doksanlarda yaşamıştı ve elimdeki elbise de o döneme ait gibiydi. Benim tarzıma göre biraz daha açıktı ama o an kararımı verdim: Partide bunu giyecektim.