Bu yaşıma kadar adını bile merak etmediğim adam kapıma dayanıp "Sanırım senin babanım," dediğinde tek bir cümlenin hayatımı tamamen değiştirebileceğini bilmiyordum. Yanılmışım.
Chris Evans Hayran Kurgu
14.01.2017
Glaceetfeu
2017'de yazdığım bir not: Şimdiilkbölümebaşlamadanönceherkesinkafasındafarklışeyleroluşmuş. HattabazılarıkızınbabasınınChrisolduğunusanmışfalan. Evet, haklısınız. KapaktaChris'inolmasıveChrisfanficiolmasıfalanböyledüşündürmüşolabilirancaköyledeğil. Chrisşuanyokvebirsüregelmeyecek. Chrisfanficiamadeğilde. Buyanlışanlaşılmayıdüzelteceğim. İçindekienönemlikarakterlerdenbirideRobert, oyüzdenilksahnedekarşımızaçıkankişioydu. Bazılarınızbenimfanteziyapıp "daddy" kitabıfalanyazacağımıbilesanmış, öyle bir şey söz konusu değil, zaten tarzım ve ilgi alanım değil. Bu normal bir Chris Evans Hayran Kurgu kitabı asdfg
İyiokumalar!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
- Sağa dönmüş olmasına rağmen öncesinde sinyal vermeyen beyinsize arabanın içini yankılatacak şekilde küfürler ettikten sonra kırmızı ışığın yeşile dönmesini bekledim. 50 saniye sonra yeşil olacak ışık bana o saniyelerde boş durmamam gerektiğini söyler gibiydi. Elimi hızla yolcu koltuğunda duran çantama daldırıp rujumu çıkardım ve dikiz aynasından bakarak sabah süremediğim rujumu sürdüm. Işığa baktığımda daha 30 saniye vardı. Bunu fırsat bularak pudramı çıkartıp hızla yüzüme sürdüm. Ve 5 saniye... Makyajımın geri kalanını yeşil ışık yanmadan bitirdiğim için yüzümdeki zafer gülümsemesiyle hastanenin olduğu caddeye saptım.
Ayağımdaki topuklular daha neredeyse kimsenin gelmediği hastanenin koridorlarında yankılanırken asistan hemşire elindeki dosyayla bana doğru koştu.
"Günaydın Bayan Sanders, 301'deki hastanın dosyası efendim. Bugün taburcu olacak son kontroller için size söyleyeyim dedim."
Hemşirenin bana dosyayla beraber uzattığı kahveyi de alarak ona gülümsedim ve odama yöneldim. Çıkardığım ince ceketimin üstüne giydiğim beyaz önlüğün omuz kısımlarına stetoskopumu koyup dosyayı inceledim. 17 yaşındaki genç kız mide bulantısıyla geldiği hastanede 2 gün yatıp midesi yıkandıktan sonra taburcu olmaya hazır görünüyordu. Gelen her genç hastama fast food yememe konusunda vaaz verdiğimden beni sevmezlerdi. Aslında hastanede pek arkadaşım yoktu. Asistanlarımla aramda soğuk, resmi bir ilişki varken benden üst seviyedeki tecrübeli doktorlarla öğretmen-öğrenci ilişkisi içerisindeydim. Bazı akşamlar iş çıkışı yapılan yemekli eğlencelere katılmamam da hastane çalışanlarıyla olan mesafemi açıklayabilirdi. Gittikleri restorantta et ve ekmekten başka bir şey yemeyen, üstüne vücuda gereğinden fazla zarar veren alkolü suymuşçasına içen, sigarasız yemeğin sonunu getirmeyen iş arkadaşlarımın bu ortamına girmek bana ters gibiydi.
