合意 ° myg

ご

Keyifli okumalar ♡

"Ben iş görüşmesine gidiyorum bebeğim, sonrasında restorana gelirim." kot ceketimi üzerime giyerken annem hitaben konuştum. Evden çıkacağım sırada mutfaktan çıkıp yanıma gelen annem beni durdurmuştu. "Yeo-Jin, iş aramayı şimdilik kenarı bıraksan da kısa bir tatil yapıp kafanı dinlesen?" yorulduğumu düşünerek bunları söylüyordu, aslında haklıydı fakat tatile ayıracak vaktim yoktu, acilen bir iş bulmam gerekiyordu. "Şimdi değil." annemin yüzünü astığını gördüğümde elimi omuzuna yaslayarak gülümsedim.

"Merak etme ben iyiyim, şimdi gidiyorum, görüşürüz." hızlıca yanağına minik bir öpücük kondurup evden çıktım. Yorulduğumu ne kadar belli etmemeye çalışsam da bir yerden sonra benim kontrolümden çıkıyordu. Bu çekişme bazen öyle zorluyordu ki beni, tarif etmek gerekirse şöyle diyebilirdim. Öldürmüyor, süründür. Randavumun olduğu şirkete geldiğimde içeri girip Bay Lee ile görüşmek için danışmayla kısaca konuştum. Bay Lee'nin odasını tarif ettiğinde teşekkür ederek yanından ayrılıp 12.kata çıktım. "Bay Lee sizi bekliyor." sekretere gülümseyerek Bay Lee'nin odasına girdim. Demek ki Yoongi'nin tanımadığı bir iş veren varmış.

"Merhaba."
"Merhabalar, Bayan Seok. Şöyle oturun lütfen." saygıyla selam verip karşında ki koltuklardan birine yerleştim. "Cv'nizi okudum ve bize uygun bir eleman olduğunuz kanısına vardım. İşe alındınız. Eğer size de uyarsa sözleşmeyi imzalayalım?" gülümseyerek başımı sallayıp adamın uzattığı sözleşmeyi alarak okumaya başladım. Satırları okuduça kaşlarım daha fazla çatılıyordu. Bu kadar çabuk işe alınmam beni şüphelendirmişti zaten. Sakince nefes alarak bakışlarımı Bay Lee'ye odakladım. Konuşacağım sırada aniden kapının açılmasıyla odağım o yöne kaydı. Yoongi, yanımıza gelerek rahatça karşımda ki koltuğa oturduğunda o'na bakmaya devam ettim.

Dirseğini masaya yaslayarak eline aldığı sözleşmeye kısaca göz attıp yamuk gülümsemesini yerleştirdi dudaklarına. "Bir an buna kanacağını sanmıştım." serbest bıraktığı kağırdın yavaşça yere süzülmesini izledim. Kağırt yer ile buluştuğunda bakışlarımı Yoongi'ye çevirdim. "Gördüğün gibi kanmadım. Beni hafife almamanı öneririm, Yoongi." Yoongi meşhur yamuk gülümsemesini dudaklarından silmeden sağ ayağını sol dizinin üzerine atmış ve yerinde daha fazla yayılmıştı. "Ağırdan alsanda o ev eninde sonunda benim olacak, Yeo-jin. Aslında beni bu kadar uğraştırmasan senin içinde benim için de çok daha iyi olacak." cevap vermeye tenezzül etmeden yerimden kalkarak odadan çıktım.

Koridorda hızla ilerlerken Yoongi, yanıma yetişmişti bile. O'nu umursamadan kata gelen boş asansöre binip zemin katı tuşladım. Asansör aniden durduğunda çatık kaşlarımla Yoongi'ye baktım. "Neden evi satmamak için direniyorsun-uz?" derin bir nefes alıp asansörü çalıştıracağım sırada bileğimi tuttup ısrarla bana baktı. "O ev benim için çok önemli bir yer neden anlamak istemiyorsun, Yoongi?" gülerek kaşlarını havalandırdı. "Daha büyük bir eve geçince eminim o evin önemi unutacaksın. Sadece dene, lütfen." sıkkıntıyla nefes verip tekrar düğmeye uzanmaya çalıştım ama yine izin vermemişti.

Daha fazla sabır edemedim ve hızla Yoongi'nin üzerine yürüdüm. "Beni rahat bırak." bileğimi elinden kurtararak sonunda düğmeye basabilmiştim. Asansör çalıştığında geri çekilerek eski yerime geçtim. Zemin kata geldiğimde asasörden inip şirketten çıktım. Yoongi'nin hala peşimdeydi. "İş bulman imkansız gibi bir şey. Bu durum şimdi olmasa bile bir zamandan sonra seni zorlayacaktır." alnıma düşen saçları parmaklarım arasından geçirerek arkaya attım.

Sanırım yanımda yokmuş gibi davranmak en iyisiydi. "Bu durumdan ikimizde sıkıldık bence." evet, sıkılmıştım ama bu evi o'na vereceğim anlamına gelmiyordu. Sıkıntı çekmeye alışkın olduğum için artık alışmıştım. "Üç aydır denemediğim şey kalmadı, Yeo-jin. Şu lanet evin neden bu kadar değerli?" sesi yükseldiğinde aniden durup tamamen Yoongi'ye döndüm. "Siktir git başımdan." cevabını beklemeden hızla yanından ayrılıp otobüs durağına ilerledim. Bineceğim otobüsün durağa gittiğini gördüğümde koşmaya başlamıştım. Otobüse binerek restorana geçtim.