39. BÖLÜM

13.3K 1K 309
                                    

39. Bölüm;

Eve benden izinsiz giren ve kanımın hiçbir şekilde ısınmadığı pis adam sırıtarak konuştuğunda olduğum yerde tam manasıyla donmuştum.

"Yeni çocuğuna merhaba demeyecek misin babacığım?"

"Ne diyorsun lan sen?" Lodos abim hiddetle ayağa kalktığında babamın sinirden boynundaki damarlar belirginleşmişti.

Ay noluyo noluyo?

"Bu ne demek!?" Annem sinirle ayağa kalktığında bir yandan da ağlıyordu.

"Sen, beni aldattın mı Özgür?" Annem kırgın ama bir o kadar da kızgın ses tonuyla konuştuğunda yutkundum.

"Hayır, güzelim. Sana yemin ederim öyle bir şey yok." Babam annemin yanına gidip ellerini tuttuğunda annem babamın yüzü dışında her yere bakıyordu.

"O zaman bu belgeyi de yalanla baba." Kanımın kaynamadığı pislik herif tekrar konuştuğunda elindeki zarfı babama doğru uzattı fakat babam ona bakmıyordu bile.

Lodos abim hemen yanına gidip zarfı sertçe aldı ve okumaya başladı.

"Baba. Bu belge oğlun olduğunu söylüyor." Lodos abimin omuzları düşerek duyulabilir bir sessizlikte konuştuğunda şaşkınca babama baktım.

Bunu yapmış olamazdı değil mi? Bu eve geldiğimde annemle babamın aşkına hayran kalmıştım ben. Bu, olamazdı.

Annem babamın elindeki ellerini sertçe çekip babama bir tane tokat attı.

"Sana yazıklar olsun. Sana 6 tane evlat verdim ben. Seni sevdim ben. Senin için her şeyi yaptım ben." Bağırdığında derin bir nefes aldım.

Sanki annemin içindeki acı bendeydi. Annemin gözlerindeki acı yakmıştı canımı.

"Leyla. Yemin ederim öyle bir şey yapmadım. Ben senden başka kadınlara bakamıyorum bile ne çocuk yapması Allah aşkına." Dediğinde annem sinirle güldü.

"Peki çocuğun elindeki o belge ne olacak? O da mı yalan?" Dediğinde babam belgeye göz ucuyla baktı.

"Ben olduğum kesin değil. Ben bu çocuğu hayatımda ilk kez görüyorum. Ne malum benim adımı kullanıp başkasının dna'sını kullanmadığı." Babam annemin gözlerine bakarak konuşmaya çalıştığında annem gözlerini sürekli babamdan kaçırıyordu.

"O zaman bu belgeyi yok sayıp DNA testi yaptıralım." Kuzey abim konuştuğunda bakışlarım hâlâ adını öğrenemediğimiz abimiz olduğunu söyleyen herife kaydı.

Bakışlarında geçen anlık bir duyguyla kaşlarım çatıldı. Sadece saniyelik de olsa yüzünde tuhaf bir ifade geçti. Korku muydu bilmiyorum ama eminim başka bir ifade geçti yüzünden.

"Benim belgem üzerinde oynandığını düşünüyorsunuz. Peki sizin belge üzerinde oynamayacağınızı nereden bileyim ben?" Herif kaşları havalanmış bir şekilde konuştuğunda annem çocuğa doğru ilerledi.

"Bu ailede bu gerçeği öğrenmeyi en çok isteyen kişi benim. O belge üzerinde oynanmasına izin vermem. O yüzden benim istediğim hastanede yapılacak. Gerçeğin ne olduğunu en çok öğrenmek isteyen kişi ben olduğum için o belge üzerinde oynanmaz." Son kısmı sesi kısılarak söyledikten sonra sustu ve derin bir nefes aldı.

"Gidiyoruz." Babama ve o abimiz olduğunu söyleyen herife bakmadan odadan çıktığında babam da hemen peşinden gitti.

"Bu sırada sormadınız ama adım Ekrem." Babamın ardında konuştuğunda Kuzey abim omzuna omuz atıp yanından geçti.

Ufak Tefek Karışıklıklar (Tamamlandı)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin