Ufak Tefek Karışıklıklar (Tamamlandı)

17. BÖLÜM

17. BÖLÜM;

"Naklimi buraya aldırdım. O yüzden okul ortasında döndüm." Ares konuştuğunda başımı hızlı bir şekilde ona döndürdüm.

Dönmüş müydü yani? Ama niye?

Şaşkın bakışlarımla ona bakarken o Ayla'ya verdiği cevabın ardından bakışları tekrar bana dönmüştü.

Benim şaşkın bakışlarım onun daha anlamlandıramadığım bakışlaryla kesiştiğinde yutkundum ve bu sefer bakışlarımı çekmeden özlediğim gözlerin bakmaya devam ettim.

"Hangi okula kayıt oldun peki?" Erim'in konuşmasıyla ona döndüm. Sağımdaki Kuzey'in yanında oturuyordu, onun yanında da Erim oturuyordu.

"Sis kolejine. Sizin oraya." Dediğinde derin bir nefes aldım.

Gerçek ailem ortaya çıkmışken ve onların okuluna giderken dönmüştü. Bu ne demek farkındasınız değil mi?

Arda her şeyi söylüyormuş... Bu da demek oluyor ki her şeyi biliyor. O gittiğinde Ardalar ile yakın arkadaş olmuştum ve Arif'ten yani babam sandığım o şerefsizden en büyük kazığı yediğimde de Ardalara anlatmıştım. Bu 3 sene içinde gittiği için yaşadığım pişmanlıklar dahil bütün yaşadığım acıları biliyordu büyük ihtimalle.

"Ayyyy aynı okuldayız yani?" Ayla ağzını yaya yaya konuştuğunda Kuzey'in tarafına dönüp yüzümü buruşturdum sonra hemen ona döndüm.

"Öyle mi? Ben seni okulda hiç görmedim. Kaç yaşındasın sen?" Dediğimde Ayla zorla da olsa Ares'deki bakışlarını alıp bana yönlendirdi ve samimiyetsizce güldü.

"Ah bebeğim ben birkaç haftadır okula gidemedim ama okulun müdürünün kızıyla arkadaşım ve ben Aresle aynı yaştayım. Ah doğru sen Ares'i tanımıyorsun, 18 yaşındayım." Dediğinde dilimi ısırdım alaycı bir şekilde gülerek başımı Kuzey tarafına çevirdim.

"Aile dostlarının çocukları da arkadaş olmak zorunda mı?" Kısık sesle Kuzey'e soru sorduğumda güldü.

"Gülme! Komik bir şey demiyorum." Dediğimde tebessüm ederek bana baktı.

"Zorunda değil, biz de sevmeyiz zaten onu. O sadece İrem ile anlaşıyordu." Dediğinde gözlerimi devirdim.

"Sen şimdi orada yenisindir. Kimse seninle arkadaş olmamıştır. Bizim gruba dahil olursun. " Ben Kuzey'e bakarken konuştuğunda kaşlarım alayla havaya kalktı. Yok ya almayayım ben. Yalnız kalırım ama yine de onlarla arkadaş olmam. Büyük konuşmayı pek sevmem ama bunda büyük konuşuyorum.

Ona döndüm ve konuştum.

"Gerek yok. Benim orada arkadaşlarım var yalnız kalmadım." Aynı onun gibi itici bir şekilde gülümsediğimde kaşları hafif çatılmıştı.

Önümdeki menüye dönmeden önce bıyık altından gülerek beni izleyen Ares'i fark ettim ama takmadım ve menüye bakmaya başladım. Beni niye izliyor ki? İzlemesin. Ben onu izleyemiyorum, o da izlemesin.

"Sevmedim, sevmedim, sevmedim. Ben bu kızı hiç sevmedim." Çok kısık bir şekilde konuştuğumda Kuzey gülmüştü.

Bacağımla bacağına vurarak onu susturdum. İyice kişnek çıktı ha bu. Her şeye gülüyor.

Yemekleri sipariş ettikten sonra büyükler kendi aralarında iş hakkında konuşmaya başladılar. Ben hiçbir şey demeden ve kimseye bakmadan sadece tabağıma bakıyordum. Çünkü başımı kaldırsam onunla göz göze geleceğimi biliyorum.