ARYA

3 ᴀʀᴋᴀᴅᴀş~🍃

Nasılsınız çiğküfelerim umarım iyisinizdir 🍃

Bölüme bol bol yorum yapıp oy vermeyi unutmayın 🍃

Keyifli okumalar🍃

🍃Arya Arel ilk defa birine güvenmek istemişti

🍃

"Arya hadi annecim gel yanımıza"diyen annemin sesine doğru ilerlemeye başladım. Bomboş bı sokaktaydım nasıl geldim buraya bilmiyodum. "Buradayız küçüğüm"dedi babam. Koşmaya başladım. "Nerdesiniz anne bulamıyorum sizi"diye bağırdım. "Buradayız Arya hadi kızım kurtar bizi"dedi annem. Sesi çok yakından geliyordu ama bı türlü bulamıyodum. Sokağın köşesinden döner dönmez annemle babamı yolun ortasında öylece dururken gördüm. "Buldun bizi küçüğüm hadi gel"dedi babam ve kollarını açtı. Yanlarına koştum. Ama ben koştukça onlar uzaklaşıyordu. "Anne gitmeyin nolursun gitmeyin çok özledim ben sizi"dedim gözyaşlarımın arasında. "Hadi küçüğüm gel"dedi babam tekrar. Daha hızlı koşmaya başladım. Aramızda kısacık bi mesafe kalmıştı ki birden babamla annem kanlar içinde yere yığıldı. "BABAA! ANNEE!"diye bağırdım. Koşmak istiyodum ama koşamıyodum. Olduğum yere çöktüm. "Çok yanlızım anne nolursun gitme"dedim. O sırada arkamdan bi erkek sesi yükseldi. "Onları ben öldürdüm ama sen hala hatırlamıyosun çok yazık"diyip kahkaha attı. "Kimsin sen kimsin neden yaptın bunu"diye bağırdım ve arkamı döndüm. Karanlığın içinde bı silüet vardı. Ama kim olduğu belli değildi. "Zamanla hatırlarsın belki"diyerek kayboldu. Annemlere bakınca orda olmadıklarını gördüm. "Yeter artık yeter çok yoruldum hayata karşı direnmekten çok yoruldum. İçimde fırtınalar olurken dışarıya yansıtmamaktan çok yoruldum"diyip ayağa kalktım. Etrafıma baktım ama ne annem ne babam yoktu. Birden üstüme doğru gelen aracın farlarıyla ne yapacağımı şaşırdım. Aramızda çok az bı mesafe kalmıştı ki gözlerimi açtım.

Yatağımdaydım. Doğrulup gözlerimi ovaladım. Rüya mıydı şimdi bu? Annemi görmüştüm. Babam bana gel demişti. Uzun zamandır girmiyorlardı rüyalarıma. O adam kimdi? Hatırlayacağım çok şey vardı ve ben ciddi ciddi kafayı yemeden hatırlamam lazımdı. Üstümde ki battaniyeyi atıp ayağa kalktım. Terliklerimi giyip banyoya girdim. Suyumu hazırlayıp geceliklerimi çıkardım. Ilık bı duş alıp havluyu vücuduma sarıp çıktım.

Dolabımın karşısına geçip giyeceğim kıyafetlerimi askıdan aldım. Alttan beyaz pileli eteğimi giydim. Külotlu çorap giymek istemedim. Üstten beyaz gömleğimi giyip onun üstüne de mavi beyaz kareli sweatimi giydim. Saçlarımı at kuyruğu yapıp dudağıma parlatıcımı sürdüm. Son olarak küçük beyaz çantamı da koluma takıp odadan çıktım. Dersimin başlamasına daha vardı. Biseyler atıştırmak için mutfağa girdim. Kahvaltılık gevreği kaseye döküp üstüne de süt koydum. Bı yandan gördüğüm rüyayı düşünürken bı yandan da kahvaltımı yaptım. Babam bizi kurtar demişti. Nerden kurtaracaktım ki? Annem gel demişti. Bugün okul çıkışı mezarlarına gidecektim. Tabağı tezgâhın içine koydum. Dolabı açıp ilacımdan bı tane içtim ve mutfaktan çıkıp ayakkabılarımı giydim. Binadan çıkınca otobüs durağına doğru yürüdüm.

Kulaklığımı almak için çantamı açtım. Of bı dakika kulaklığım diğer çantamda kalmıştı. Oflayarak tekrar çantayı kapattım. Birer birer yağmur yağmaya başlamıştı.Durakta bekleyen kimse yoktu. Geçip oturdum. Kolumdaki saate bakınca dersin başlamasına 15 dakika kaldığını gördüm. Yürüyerek gitsem de yetişemezdim ki. Otobüs hala ortada yoktu. Sokağın başından siyah bı araba göründü. Yavaşlayarak önüme geldi ve durdu. Bide kacırılsam ne hoş olur! Geri geri geçip yerime oturdum. Arabanın camı açılmaya başlayınca başka yerlere bakmaya başladım. "Gel bırakayım seni"diyen Mirza'nın sesiyle tekrar arabaya döndüm. Bu çocuk bana çip mi taktı acaba? "Otobüse binecem"dedim. "Dersin başlamasına az kaldı farkında mısın?"dedi. "Sanane lan benim dersimden"dedim. "Nasıl banane lan sınıf arkadaşım değil misin?"dedi. "İstemiyorum"diyip ayağa kalktım ve yürümeye başladım. Yağmur da hızlanmıştı. Şuan külotlu çorap giymedigime pişman olmuştum. Mirza da arabadan inip yanıma geldi. "Bak sevimli biri değilim sevmedin zaten beni tamam ama benden kaçmana gerek yok sadece okula gidecez ıslanırsın bu şekilde"dedi. Sevimli olmadığının farkında buda biseydir. "Kimsin sen? Neden sürekli benim etrafımdasın? Nerden tanıyosun beni Mirza!"dedim. "Bak ben seni tanımıyorum sende beni tanımıyorsun. Aynı sınıftayız sadece"dedi. "O zaman neden dün zamanla hatırlarsın dedin?"diye sordum. Biraz duraksadıktan sonra "Öylesine dedim"dedi. Bişey demeden öylece baktım yüzüne. "Kimseyle konuşmuyorsun farkındayım içine kapanık bı tipin var ama belki arkadaş olabiliriz istemediğin sürece konuşmam yanında dursam yeter"dedi. "Neden bunu istiyorsun"diye sordum. "Yanında olmak istiyorum"dedi. Kimse yanıma gelmek istemezken o yanımda olmak istiyodu. Kimse benimle konuşmak istemezken o arkadaş olmak istemişti. Bazı duygulara çok yabancı kalmıştım. Arkadaşlık da bunlardan biriydi. Mirza karşımda öylece bı cevap vermemi bekliyodu. Sanki beraber karar vermişiz gibi oda beyaz bı pantolonun üstüne mavi gömlek ve beyaz sweat giymişti. Kötü birine benzemiyordu aslında. Sadece ben insanlardan çok uzaklaşmıştım. Ona güvenmek istedim. Bı sebebi olmadan sadece birine güvenmek istedim. Kimseye güvenmiyodum ama ilk güvendiğim kişi o olabilirdi.
"Hızlı sürme ama"diyip arabaya doğru yürüdüm. "Tamam sürmem"dedi oda ve arkamdan geldi. Bugün Arya Arel ilk defa birine güvenmek istemişti ve bugün Arya Arel ilk defa birine güvenmişti. Kapıyı açıp ön koltuğa oturdum Mirza da yanıma oturdu. Arabayı çalıştırıp çok hızlı olmayacak bı şekilde sürmeye başladı.

🍃

Okulun önüne gelince arabadan indim. Mirza da arkamdan inip kapıları kilitledi ve yanıma geldi. Herkesin gözleri bize döndü. "Gerilmene gerek yok görmezden gel onları"diye kulağıma doğru fısıldadı Mirza. Sanırım bu çocukta bana iyi gelen biseyler vardı. "Herkes bana bakıyor"dedim. "Bana da bakıyorlar ama ben onlara bakmıyorum diye görmüyorum"dedi. Bişey demeyip kimseyle göz teması kurmadan okula girdim. Sınıfa çıkıp yerime oturdum. Herkes ikişerli oturuyodu ama ben tek başıma oturuyodum. Çantamı yan sırama koyup içinde defter ve kalemimi çıkardım. Sınıf yavaş yavaş doluyordu. Mirza hâla yoktu ortada. Benim gibi biriyle beden arkadaşlık kurmak istemişti hâlâ anlamamıştım. Ama birine koşulsuz şartsız güvenmek iyi hissettirmişti. Küçük Arya için yapmıştım bunu. Onun çok arkadaşı vardı benimde olsun isterdi. Hoca sınıfa girip tam kapıyı kapatacakti ki Mirza da arkasında girdi. Hepimiz ayağa kalktık. Hoca masasına oturunca bizde yerlerimize oturduk. Mirza önümde ki sırasına oturmuş kafasını sıraya koymuştu. Havalı bı tipi vardı. Giyinişine ve arabasına bakılırsa maddi durumu da iyiydi. O yüzden böyle dersleri pek takmıyodu sanırım. Dikkatimi toplayıp derse döndüm. Hocanın anlattıklarını hızlı hızlı not almaya başladım.

Teneffüs zili çalınca ellerim kopmuş bı vaziyette kalemi bıraktım ve arkama yaslandım. Mirza hâla uyuyodu. Sınıfın çoğu bahçeye çıkmıştı. Kalanları da hâlâ tahtadakileri yazıyodu. İlacımı içme saatim gelmişti. Çantamdan küçük kutuda ki antidepresanı çıkarıp bı tane aldım ve ağzıma attım. Kutuyu cantama koyup suyumu içtim. Kapak elimden düşünce şişeyi sıraya bırakıp eğildim. Tam kalkacakken sıraya kafamı çarptım ve sıranın sallanmasıyla su Mirza'nın beline döküldü. "Hay sikeyim"diyip ayağa fırladı. "Hangi puşt yaptı lan bunu"dedi. "Özür dilerim bilerek olmadı"dedim titreyen sesimle. En ufak bir şeyde gözlerimin dolmasından nefret ediyodum. Birden siniri kayboldu ve bana döndü. "Sorun değil"dedi. Gözlerimin dolduğunu farkedince yanıma geldi.
"Gerçekten sorun değil bak ağlama sen ben diğer şerefsizler yaptı sandım"dedi. "Özür dilerim tekrar gerçekten bilerek olmadı"dedim. " Tm sorun değil kurudu zaten "dedi. Bişey demeyip tebessüm ederek karşılık verdim. Oda gülüp sırasına oturdu.

Son bir dersim kalmıştı. Başım da biraz ağrıyodu. Çantamı toplayıp kalktım. Bı derse girmesem bişey olmazdı. "Nereye gidiyosun arkadaşım"dedi Mirza. Arkadaşım. Çok güzel bı kelimeymiş. "Bı yere gitmem lazım sonra da eve gidecem arkadaşım görüşürüz"dedim ve sınıftan çıktım. Kimsenin karışmaması üniversitenin en sevdiğim özelliğiydi. Otobüse binmeden mezarlığa doğru yavaş yavaş yürümeye başladım. Normalde iki günde bir giderdim ama bu son birkaç haftadır aksatmıştım annemleri. Belki de o yüzden gelmişlerdi rüyama. Yol üstündeki bı çiçekciye girip annemin en sevdiği papatyalardan aldım. 20 dakikalık yolun sonunda mezarlığın önünde durdum. Önceden çok korkardım mezarlıklardan ama şimdi kendimi en çok güvenli hissettiğim yer olmuştu. Kısa mavi demir kapıyı açıp girdim. Ufak adımlarla annemle babamın mezarlarının başına geldim. İkisini yan yana gömmüşlerdi. Çantamı kenara bırakıp ortalarına oturdum. "Ben geldim annecim özledin mi beni"dedim annemin mezar taşını okşarken. "Küçüğün geldi babacım"dedim babama doğru. "Çok özledim sizi. Annem saçımı ördüğü zaman senin dağıtmanı sonra annemin yalandan bize kızmasını. Sizinle her anımı özledim"derken gözyaşlarım benden bağımsız akmaya başlamıştı. "Hâlâ sallanmayı çok seviyorum baba. Ama kimse sallamıyo ben kendimi sallamayı öğrendim. Saçımı da örmeyi öğrendim. Herşeyi tek başıma öğrenmek zorunda kaldım. Sizi benden çok zamansız aldılar." Biraz durup sakinleşmeyi bekledim. Derin bı nefes aldım. "Yıllar sonra ilk kez birine güvenmek istedim ve güvendim. Arkadaşım oldu anne. Benimde arkadaşım var artık. Ben istemedim böyle olmayı aslında ama kimse beni sevmiyor. İnsancıl değil mişim öyle diyorlar. Babam olsaydı kimse öyle şeyler diyemezdi bana. Neyse durun aglamıyacam. Rüyama girdiniz çok özlemişim sizi hep gelin olur mu? Şimdi eve gidip biraz uyuyacam ama söz veriyorum sık sık gelecem"dedim. Son kez mezar taşlarını elimle okşayıp kalktım. Üstümü silkeleyip çantamı aldım ve demir kapıyı kapatıp mezarlıktan çıktım.

🍃

Arya'm benim güzel kızım:/🍃

Nasıldı bölüm aşklarım umarım sevmişsinizdir 🍃

Mirzaya aşık oldunuz demi evet evet bende oldum...🍃 Ama bu devirde babanıza bile güvenmeyin aksjsjsjsjs

Son olarak parodi hesaplarımızı takip etmeyi unutmayın:)🍃
-@aryaarel_
-@mirzakorel_

Neyse diğer bölüm görüşürüz bitenemleer dikkat edin kendinize 🍃