ARYA

14 sᴇᴠɢɪ̀ʟɪ̀ᴍ~🍃

Selam güzel papatyalarım 🍃

İyi okumalar 🍃❤️

🍃

Sevgilimsin Arya Arel 🍃

🍃

Sana aşık olabilir miyim?

Sana aşık olabilir miyim?

Sana aşık olabilir miyim?

Beynimin için dönen dört kelime yirmi iki harf.

Annem küçükken babamı sinir etmek için "Gün gelecek seninde bebeğine biri aşık olacak beyfendi"derdi. Babam "Ben vermem bebeğimi kimseye. Onun tek aşkı benim. Demi bebeğim"der beni kucağına alırdı. Sımsıkı sarılıp saçlarımdan öperdi. Bende babama sıkıca sarılırdım. Annem bu halimize güler geçerdi.

O zamanlar karşıma Mirza Korel'in çıkacağından habersizdim. Başka birine aşık olmak aklımın ucundan geçmezdi. Şimdi ise kucağımda uykuya dalmış adama gerçekten aşık olmuştum. Saçlarıyla oynamaya başladım. Yumuşacıktı. Belki de şimdi söyledikleri için yarın pişman olacaktı. Ama yine de benim için çok özel bir an olarak kalacaktı.

Mirza'nın kafasını kucağımdan kaldırıp yastığa koydum. Tam kalkacakken elimden tuttu. "Gitme yat"dedi. Uykusunda da söylemiş olabilirdi aslında ama bu fikir hoşuma gittiği için usulca yanına kıvrıldım. Burnuma dolan erkeksi kokuyu içime çektim. Çok güzeldi. Bana yaşadığımı hissettirecek kadar güzeldi. Uyku benide yavaş yavaş içine çekiyordu. İlaçlarımı bikaç gündür yine kullanmamaya başlamıştım. Yarından itibaren düzenli içmeye başlıyacaktım.

🍃

Yüzümü yalayan Gece'yle birlikte gözlerimi yavaş yavaş açtım. "Annecim yedin beni yedin"diye söylene söylene gözlerimi ovuşturdum. "Yeme anneyi git mamanı ye bak koydum oraya"diyen sesle hızlıca doğruldum. Mirza koltuğa oturmuş yüzündeki gülümsemeyle bize bakıyordu. Yani benle Gece'ye. "Gü-günaydın"dedim kekeleyerek. Heyecanlanınca yada korkunca kekeliyordum. Buda benim garip huylarımdan biri işte. "Sanada gü-günaydın küçüğüm"dedi beni taklit ederek.

Yatağın içinde tokamı aramaya başladım. Yastığın ve battaniyenin altına baktım. Yoktu. Gece yemiş olabilir mi acaba? "Bunu mu arıyorsun"dedi Mirza kolunu havaya kaldırarak. Tokamı koluna takmıştı. "Tokamın senin kolunda ne işi var Mirza"dedim gülerek. "Sevgilimin tokasını koluma taktım. Sahipsiz sanmasınlar beni"dedi oda sırıtarak. Sevgilimin mı demişti o? Bana mı demişti? Sevgilim? Ben? Onun? Sevgilisi?

"Se-sevgilin?"dedim. " Değil misin?"dedi. Bu ne rahatlık be adam kalpten gidecem karşında. "Öyle miyim?"dedim. "Sevgilimsin Arya Arel"dedi. Mirza'nın sevgilisi olmak. Mirza Korel'in sevdiği kadın olmak. Bu kelimeler karnımdaki kelebeklerin uçuşmasına yetiyordu. "Gel öreyim saçını"dedi. Sanki yıllardır sevgiliymişiz gibi rahattı şuan. Yavaşça koltuktan kalkıp yanına gittim. "Gel otur bebeğim"dedi. Utanmasa çıkacak kalbim. Bişey demeden oturdum. Saçlarım zaten düz olduğu için taramaya gerek yoktu.

"Daha güzel örebiliyorum artık biliyor musun?"dedi. Dediği şey beni güldürmüştü. "Arya"dedi. "Hımm"dedim. "Bana doğru dön bi"dedi. Bı elimle saçımın örgüsünü tutup Mirza'ya döndüm. "Bı daha gülsene"dedi. " Ne yapayım?"dedim. "Gül gül "dedi. Çocuk gibiydi ve sanırım çok tatlıydı. "Ya Mirza"diyip güldüm. "Bak hani böyle gülüyosun ya. Herşey dursun ben seni izliyeyim istiyorum. Sen gül diye herşeyi yaparım küçüğüm"dedi. Herkese aslan gibi olan adam benim karşımda kedi olmuştu. Kendi düşündüğüm şeye gülünce Mirza da bana bakıp güldü. "Teşekkür ederim "dedim. "Ne için teşekkür ediyosun"diye sordu. "Beni sevdiğin için"dedim. "Asıl ben teşekkür ederim Arya. Seni sevmeme izin verdiğin için"dedi.