ARYA

16 ᴀғғᴇᴛ ᴀɴɴᴇ~🍃

Bölümü siz ne zaman okursunuz bilmiyorum ama ben sahurda yazıyorum şuan qksjsjjs🍃

Keyifli okumalar güzel papatyalarım 🍃🖤

Bölüm şarkısı; Ahmet Kaya- Penceresiz kaldım anne🍃

🍃

Anne ben sesini unuttum senin.

🍃

Mirza'yla Asel aralarında ki sorunu çözmüştü. Bu duruma onlardan daha çok sevinmiş olabilirdim. Çünkü ben benim yanımda olacak birinin olmasını çok isterdim. Abim,ablam yada ne bileyim bı kardeşim. Alışmıştım tek başıma olmaya. Ama olsa da fena olmazdı.

Mirza Asel'i eve bırakıp geleceğini söylemişti. Bende parka gelmiş her zaman ki gibi salıncağa oturmuştum. Bugün park kalabalıktı. Ama kimse gelip salıncağa binmek istememişti. O yüzden bende kalkmamıştım. Etrafımı izlemeye devam ettim. "Keşke hep çocuk kalsaydık"diyen sesle irkildim ve sesin geldiği tarafa döndüm. Atlas salıncağın demirine yaslanmış öylece duruyordu.

"Keşke kalsaydık"dedim önüme dönüp. Dediği şeylerden sonra kırılmıştım ona. "Aptallık ettim ben Arya. Affedebilecek misin beni?"dedi. Sesi çok kötü geliyordu. Ağlamıştı sanırım. Ama bu bizim kalbimizi kırmadığı anlamına gelmiyordu. "Aptallığı bana yapmadın Atlas. Mirza'ya yaptın"dedim. Hâlâ yüzüne bakmamakta direniyordum.

"Biliyorum çok kırdım onu. Ama ne bileyim Arya. Kardeşi olduğunu nerden bilebilirdim ki. Hem ben Aselden..."diyip sustu. "Sen Aselden? Devam et Atlas"dedim. "Hicbisey."dedi. Daha fazla üstelemedim. Aselden hoşlanıyordu yada aşıktı bilemiyordum. Ama biseyler hissettiği kesindi. Ben sallanmaya devam ettim o ise yanımda durmaya.

Aramızdaki sessizliği bozan yine Atlas oldu. "Sence beni affeder mi?"diye sordu. "Kimin affetmesini istiyorsun Atlas. Mirza'nın mi yoksa Asel'in mi?"dedim. "Düşündüğün gibi bişey yok Arya. Asel'e aşık değilim. Hem olamam zaten. Mirza'nın kardeşi o."dedi. "Mirza'nın kardeşi olmasıyla ne alakası var Atlas"dedim. "Var işte Arya. Boşver sen onu affedebilecek misiniz siz beni?"diye yeniledi sorusunu.

Atlas. Sinirlenince esip gürleyen ama sonra pişman olan Atlas. Keşke en başında öyle demeseydin. "Ben affederim seni Atlas. Çünkü ben en son birine küstüğümde barışamadan öldü. Annem öldü Atlas. Sırf benim boş triplerim yüzünden son kez anneme sarılamadan öldü."dedim. Sesim titremeye başlamıştı. O gün annemle çarşıya çıkmıştık. Bebek istemiştim annemde bı sürü bebeğim oldugu için almamıştı. Küsmüştüm bende. Yemek yemeden odama çıkmıştım. Sonrası pişmanlık,hayal kırıklığı,göz yaşı...

"Ben özür dilerim. Sana hatırlattım."dedi Atlas. "Sorun yok alıştım zaten."dedim. "Alışma Arya. Acıya alışma. Acıya ne kadar alışırsan o kadar kırılır kalbin"dedi. Bişey demedim. Oda demedi. Tekrar sessizlik oldu. Eğer o güne geri dönebilseydim anneme sımsıkı sarılırdım. Özür dilerim anne. Nolursun affet beni. Kalbini kırdığım için özür dilerim.

Elimde olmadan ağlamaya başladım. Atlas'ın dediği şeyleri duymuyordum. Önüme gelmişti ve ne yapacağını bilmez bı halde bana bakıyordu. Ben ise sanki dünyayı sessize almış gibi hicbisey duymuyordum. Atlas telefonunu çıkarıp birini aradı. Herşeyi görüyordum ama duymuyordum. Beynimin içinde annemin sesi yankılanıyordu.

"Arya alamayız bebeğim. Zaten bı sürü bebeğin var". "Arya gel yemek yiyelim annecim". "Ama üzülüyorum sen böyle yapınca." Kulaklarımı kapattım. "Özür dilerim anne. Seni üzdüğüm için özür dilerim."dedim. Ne yaptığımı bilmiyordum. Atak geçiriyordum. Yine ve yine... "Ne dedin lan kıza."diyen Mirza'nın sesini duydum bı anlığına. Ama sonra kayboldu. "Bebeğim bak ben geldim. Hadi kalk tut elimi"dedi tekrar. Sesi çok uzaktan geliyordu.