ARYA

10 ᴅᴀʟɪ̀ɴ~🍃

Keyifli okumalar 🍃

Satır arası yorum bırakırsanız sevinirim güzellerim 🍃

Sınır; 20 okunma 100 yorum🍃

(Okunma sınırını az bırakmamın sebebi zaten kitap yeni yeni tanınıyor ve okunma sayıları normalde de o kadar:) )

🍃

"Ben seni dağ sanmıştım ama sen uçurummuşsun🍃"

🍃

Atlas KARAHAN

Dışardan bakan herkesin özeneceği bı hayatım olmuştu şimdiye kadar. İstediğim herşeye sahiptim. Son model araba,telefon,ev... Ama bunlardan daha önemli olan ve parayla satın alamayacağım bişeyim yoktu. Ailem. Ben ilkokuldayken babamın annemi aldatması üzerine annem boşanma davası açmıştı. Ben bişey yapmadığım halde ikiside beni suçlu buluyordu.

Annem eğer ben olmasam babamın kendisiyle daha fazla ilgileneceğini, babamsa ben olmasam anneme bu kadar dayanamak zorunda olmayacağını söyleyip duruyordu. Küçücük çocuk ne anlasın ki bunlardan. Ama onlar bunu anlamak istemiyorlardı. Boşandıktan sonra beni istememişlerdi. Babam zaten birlikte olduğu kadınla beraber yurtdışına gitmişti. Annemse kendini eve kapatmıştı.

Ben daha 9 yaşındayken kendi paramı kazanmaya başlamıştım. Sabaha erkenden hazırlanıp okula gidiyordum. Çıkışta da koşa koşa yanında çalıştığım marangozun.Ütü yapmayı öğrenmiştim. Çünkü okul kıyafetlerimin ütülenmesi gerekiyordu ve benim bunu yapacak bı annem yoktu. Yemek yapmayı öğrenmiştim. Çünkü param yoktu ve sadece kuru ekmekle doymuyordum.
D

aha bı çok şeyi kendi başıma öğrenmiştim.

Sene başı okulda veli toplantısı yapılmıştı. Herkesin annesi ve babası gelmişti. Ama benim kimsem gelmemişti. Arka bahçeye gidip duvarın dibine çöküp ağlamaya başlamıştım. Ağlamanın güçsüzlük olmadığını biliyordum ama yine de kimsenin yanında ağlamak istememiştim. Ben ağlarken yanıma biri daha oturmuştu. Elindeki su şişesini bana uzatıp hicbisey demeden susmamı beklemişti.

Suyu içip ağlamam bitince neyim olduğunu sormuştu. Bende ailemi anlatmıştım gülmüştü. Bana "Ailenin olması hicbi boka yaramıyor keşke benimkiler de olmasa"demişti. Sonra da yanımdan kalkıp gitmişti. İlerleyen günlerde o çocukla aynı sınıfa düşmüştük. İzin alıp yanına oturdum. Fazla konuşmuyordu. Etrafa karşı sürekli bır nefreti vardı. Ben bikaç defa tanışmak isteyince "Adım Mirza oldu mu tanıştın mı"demişti.

Başta beni çok tersliyordu. Ama zamanla oda bana alışmıştı. Birbirimizin kılına zarar gelse ortalığı yakacak kadar samimi olmuştuk. Mirza Korel. Hayatımda ki tek iyiki olan kardeşim. Bana kan bağı olmadan da kardeş olunabileceğini öğreten adam. Dönüp arkama bakınca iyiki o gün tanışmak için o kadar ısrar etmişim diyorum. 18 yaşıma gelince babamın servetinin yarısı da benim üstüme geçmişti. Başka bir eve taşınmıştım ve tek ailem Mirza olmuştu.

Dışarıya karşı sert bı görünümü vardı. Ama kırılgan bir kalbe sahipti. Alparslan Korel. Babası olacak o şerefsiz her türlü kötü işine dahil etmişti Mirza'yı. Bende onu yanlız bırakmamak için sürekli yanında olmaya çalışmıştım şimdiye kadar. Tüm görevleri bikaç hafta içinde bitirmiştik. Bazen holding sahibi olan birinin kızına yakınlaşıp şirketle ilgili şifreleri topluyordu. Bazen de yer altıyla ilgili olan birinin kızına yaklaşıp önemli bilgileri alıyordu. Ama hiçbir görevinde şimdiki kadar zorlanmamıştı.