ARYA

29 ᴋᴀʏʙᴇᴛᴛɪ̀ᴋ~🍃

Bölüm Mirza'dan.

🍃

Benim nefesim olan kadın kendi nefesini kesmek istedi🍃

🍃

Hayattaki en berbat şey ne diye sorsalar çaresizlik derim. Sevdiğim kadını bi odaya kapatmışlardı ama ben onu ordan çıkaramıyordum. Yapamadığım için değil. İstesem şu dakika çıkarırdım. Ama yaşatmazlardı onu. Öyle demişti. Ordan çıktığı an ölür demişti. Ben onsuzluğa dayanamazdım ki.

Bu eve geldiğinden beri bi saniye bile odasının önünden ayrılmamıştım. Korkardı benim bebeğim. Yanına yaklaşmama izin vermiyordu hiç. Ama yine de yanlız olmadığını biliyordu. Sabah ki konuşmadan sonra gitmemiştim yanına. İstemiyordu beni. Bende onu zorlayamazdım. Hep bi gölge kadar yakınında olurdum ama istemediği sürece yanında olamazdım.

Atlas buraya gelmek istemişti. Arya onunla da konuşmuyordu. Ama Atlas dayanamamıştı. İstemese bile ben onu görürüm demişti. Buraya beraber çok gelirdik Atlas'la. Bu yüzden biliyordu yerini. Ama yine de kapının önünde bekliyordum onu. Bahçeye giren arabayla geldiğini anlamıştım. Araba evin önüne yaklaşıp durdu. Atlas inip kapıları kilitledi ve yanıma geldi. Her zaman güler yüzlü olan Atlasın bile suratı asıktı. Buna sebep olan bendim. Herkesim hayatını sikmiştim. En çokta bebeğimin.

Atlas gelip bişey demeden sarıldı bana. Bende ona  sarıldım. Ne olursa olsun hep yanımdaydı. "İyi misin?" diye sordu. "Değilim" dedim. İyiyim desemde inanmazdı zaten. Bu yüzden yalan söylemeye gerek duymadım. "Nerde Arya?" dedi. "Yukarıda. Ama sanırım uyuyor. Biraz sonra gör istersen. Kaç gündür uyumuyor doğru dürüst" dedim. Birkaç saattir ses gelmiyordu odadan. "Tamam o zaman. Gel oturalım" dedi. Salona geçtik. Atlas bi koltuğa bende karşısındaki koltuğa oturdum. Cebimdeki sigara paketinden bi dal alıp dudaklarımın arasına koydum. Bi tane de Atlas'a uzattım. Oda alınca tekrar cebime koydum. Sigaramı yakacakken aklıma Arya'yla olan anımız gelince gülümsemeden edemedim.

"Ben yakayım mı sigaranı?"

"Rüzgar var sevgilim . Yakamazsın ki"

"Yakarım yakarım. Hadi yakayım lütfeeen"

"Bi tane öpeyim. O zaman yakarsın belki"

"Fırsatçısın. Hadi gel öp. Sonra da yakayım. Hep başkasının sigarasını yakmak istemiştim"

"Hatırlatırım bu fırsatçıya aşıksın."

"Çok aşığım."

Keşke o zaman daha çok öpseydim. Keşke daha çok çekseydim kokusunu içime. "Daldın gittin yine" diyen Atlas'ın sesiyle kendime geldim. "Atlas. Ben çok mu kötü bi adamım" dedim. "Sen kötü biri değilsin Mirza. Bunu o olmayan beynine sok. Daha göt kadar çocukken o orospu çocuğunun yaptırdığı şey senin suçun olmuyor. Bunu kabullen artık. Suçun yok senin." dedi. Bende kendimi böyle kandırmaya çalışmıştım. Ama benim suçumdu işte. Eğer ben o tetiğe basmasaydım belki şuan Arya ailesinin yanında olacaktı. Düşünme Mirza. Kafayı yememek için düşünme.

Üst kattan sesler gelince Atlas'la beraber ayağa kalktık. Hızlıca merdivenleri çıktık. Bebeğimin odasının önüne yığılmıştı tüm adamlar. "Noluyor lan orda."dedim ve aralarından odaya girdim. Gördüğüm şey kabustan başka bişey olamazdı. O an dünya durdu. Saat ilerlemeyi bıraktı. Benim bebeğim salıncak yapacağımız ipe ruhunu asmıştı." Hayır hayır yok böyle bişey beynim bana oyun oynuyo hayır hayır. "dedim ve yere çöktüm. Ayaklarım daha fazla taşıyamadı beni." Arabayı hazırlayın. Çabuk lan sikerim belanızı bu kıza bişey olursa"diye bağırdı Atlas. Sonra Arya'yı kucağına alıp hızlıca çıktı odadan. Bende arkalarından koştum. Ne yaptığımı ne yapacağımı bilmiyordum. Ona bişey olursa ben ne yapardım. Allahım nolursun bişey olmasın. Benim ömrümden al ona ver lütfen Allahım. Atlasın arabasına binince Atlas dizime yatırdı Arya'yı.