ARYA

18 ᴘsɪ̀ᴋᴏʟᴏɢ~🍃

İveet iyi okumalar güzel papatyalarım🍃

Elindeki sigaradan daha fazla yanıyorum sana haberin yok

🍃

Atlas Karahan

Bu zamana kadar birçok hata yapmıştım. Sonra pişman olmuş muydum? Genelde evet. Ama bu sefer gercekten de boka batmıştım. Arya ve Mirza beni affetmişti. Ama Asel. Ona kendimi affettirmem gerekiyordu. Mirza bugün Arya'nın yanında olacaktı. Bende Asellerin kapısının önünde durmuş Asel belki dışarı çıkar diye onu bekliyordum.

Asel beni affedecek miydi bilmiyordum. Ama her ne olursa olsun bugün herşey çözülecekti. Açılan bahçe kapısıyla oturduğum yerde dikleştim. Asel önce kulaklığını taktı. Sonra ellerini cebine koyup yürümeye başladı. Yüzünü, taktığı şapka yüzünden tam göremiyordum. Arabadan inip yavaşça yanına yürüdüm. İlk önce beni farketmedi. Sonra kafasını kaldırıp bana baktı.

Ne kadar guzel olduğunun farkında mı acaba?  "Ne işin var burda Atlas?" dedi. Sesin Asel sesin. Sonsuza kadar dinleyebileceğim bir melodi gibi. "Şey için geldim ben. Ben şey yaptım ya hani. İşte o şey yapınca şe-" derken sözümü kesti. "Atlas ne anlatıyosun" dedi gülümseyerek. Samimi bi gülümseme değildi bu farkındaydım. "Asel köpek gibi pişmanım" dedim tek nefeste.

Hiçbişey demedi. "Tek bişey söyle bari" dedim birkaç dakika sonra. Yolun ortasında öylece duruyorduk. Yanımdan ayrılıp kaldırıma oturdu. Bende gidip yanıma oturdum. "Seni ilk kez Mirza'nın yanımda görmüştüm" dedi. Asel beni önceden görmüş müydü yani? "Tabi sen farketmedin beni. Çevrendeki kızlara yoğunlaşmıştın" diyip güldü. "Asel be-" derken tekrar sözümü kesti. "Sadece beni dinlemeni istiyorum Atlas." dedi.

Bişey demeden cebimdeki paketten sigara çıkarıp dudaklarımın arasına aldım. Asel'de uzanıp bir tane aldı. Çakmağı ona uzatınca sigarasını yaktı ve bana verdi. Bende yakıp çakmağı tekrar cebime koydum. Asel sigarasından derin bi nefes çekip dışarıya üfledi. Elindeki sigaradan daha fazla yanıyorum sana haberin yok. "Başta dikkatimi çekmedin." diye başladı konuşmaya. Hiç ses çıkarmadan dinliyordum.

"Sonra küçük bi kız çocuğuna yardım ederken gördüm seni. O ana kadar gözümde şerefsiz erkeklerden bi farkın yoktu aslında. Ama o kızın elini tutup yoldan geçirmen,sonra bacağına yara bandı yapıştırman, ağlaması geçtikten sonra markete götürüp istediği herşeyi alman. Ne bileyim Atlas ben küçükken kimse bana bunları yapmadığı için çok hoşuma gitti bu yaptığın. O an senin farklı olduğunu anladım. Böyle anlatınca sizi takip ediyormuşum gibi gelebilir ama her seferinde karşıma çıkmanız gerçekten tesadüftü.

Sonra gittiniz. Mirza da sende. Hiçbi yerde göremedim sizi. Sonra Mirza'yla arkadas olduk. Sen yoktun o zaman. Mirza tek başına gelmişti. Aradan yıllar geçti. Tekrar karşıma çıktın. Atlas ben seni hep o küçücük kıza yardım eden cocuk olarak hatırladım. Şimdi bana bunları niye anlatıyor diyeceksin. Sen o gün o kız çocuğuna yardım ederek benim de çocukluğuma el uzatmıştın farkında olmadan. Ama o gün benim abime o yakıştırmayı yaptın ya hani. O kız çocuğunu kendi ellerinle ittin.

Sana olan inancımı yok ettin Atlas. Ben şimdi sana istediğin kadar seni affettim diyeyim. Ama ben affetsem bile o küçük kız affetmez senı. "dedi ve oturduğu yerden kalktı. Kulaklığını takıp hiç bişeh dememe fırsat vermeden yanımdan uzaklaştı. Anlattığı şeyleri hatırlıyordum. O gün Mirza'yla şehir dışına çıkmıştık. Mirza beni markete yollamıştı. Bende oflaya puflaya markete giderken yolun ortasında ağlayan kız çocuğunu gördüm.

Ona yardım edip markete götürmüştüm. Onun gülüşü herşeye bedeldi. Ama o zamanlar Asel'in varlığını farketmemiştim. Keşke etseydim. Asel beni kolay kolay affedecek gibi değildi. Ama ben Atlas Karahansam tekrar çocukluğunun elinden tutacam Asel Korel.