ARYA

22 ᴘɪ̀ᴋɴɪ̀ᴋ~🍃

Oy verip 🌟 satır arası yorum 💬 yapmayı unutmayın papatyalarım🍃

🍃

Bazen huzur bi adamım kollarının arasında olabiliyormuş.🍃

🍃

"Yapma kızım içerde"diyen babamın sesiyle gözlerimi açtım. "Nolursun uzak dur bizden"diyen annemdi ve ağlıyordu. Yataktan kalkıp pembe unicornlu panduflarımı giydim ve yavaşça odamdan çıktım. Merdivenin başına gelince salonumuzda bi tane adamın olduğunu gördüm. Elinde bi silah vardı ve babama doğru tutuyordu.

"Bunun yeri burası değil. Burda olmaz."dedi babam tekrar. Adamın gülüşü yankılandı odada. "Sen zamanını doldurdun ama Asaf'cım"dedi kibirli sesiyle. Gözüme benden bikac yaş büyük olan çocuk takıldı. Ne işi vardı ki onun burda. Tam aşağı inecekken iki el silah patladı. Olduğum yerde kaldım.

Önce babam sonra da annem yere devrildi. "Neden öldürdün onları"diye sordu çocuk. "Onlar ölümü hak etti canım oğlum."dedi adam. Çocuk bisey demedi. Gözleri bikac saniyeliğine beni buldu. Sonrası zaten karanlık.

Birden gözlerimi açtım. Etrafa bakınca sınıfta olduğumu hatırladım. Uyuyakalmıştım. En önemlisi o geceyi hatırlamıştım. Benden herseyimi alan o geceyi hatırlamıştım. İstemsizce ağlamaya başladığım sırada sınıfa Mirza girdi. Dün gece işi olduğunu söylemiş gitmişti sonra da sabaha karşı anca gelmişti.

Hızlı adımlarla gelip yanıma oturdu. Başımı göğsüne koyup sakinleşmemi bekledi. Babamı görmüştüm. Annemi görmüştüm. Seslerini duymuştum. Aglamam gitgide şiddetlenmişti. "Bebeğim anlat bana noldu"diyen Mirza'ya döndüm. "B-ben h-hatırladım."dedim. Öylece donup kaldı. Bende kafamı onun omzuna yaslayıp durdum.

"Neyi hatırladın"diye sordu. "O geceyi"dedim. Biraz daha iyiydim şuan ağlamıyordum. "Komple mi hatırladın. Herşeyi?"diye sordu. "Herşeyi hatırladım. O adamı. Yani ailemi öldüren o adamı. Yanında bi çocuk vardı."dedim. Mirzanın kaskatı kesilen bedenini hissedebiliyordum.

Mirzanın bisey demesine fırsat vermeden bizimkiler sınıfa girdi. Bizimkiler olmuştu artık. Küçük Arya eminim ki çok mutludur şuan. Çünkü arkadaşlarım vardı ve yavaş yavaş herşeyi hatırlıyordum. Eskiye dönüyordum yani. "Çifte kumrular da burdaym-sen ağladın mı?"dedi Gökhan bana. "Yok uykusuzum onun için"dedim. Bisey demeden herkes bi sıraya oturdu.

Mirza masanın üstündeki silgiyi alıp Atlasa fırlattı. "Ya Mirza ne yapıyosun"diye cemkirdi Asel. Bildiğiniz cemkirdi. "Ayrılın lan bu ne sürekli göt götesiniz"dedi Mirza. "Abilik damarı tutmuş bunun yine."dedi Asel. "Bize diyene bak."diyip eliyle beni gösterdi Atlas. "Bebeğimden sanane Atlas."diye karşılık verdi Mirza. Her bebeğim dediğinde içimdeki kelebekler kıpır kıpır oluyordu.

"Ben çok sıkıldım"dedi Lena. "Al benden de o kadar"diye destek verdi Gökhanda. "E ne yapalım."dedi Atlas. "Pikniğe gidelim. Hava da çok güzel"dedi Asel. Herkes onaylayınca gözler Mirza'yla bana döndü. "Arya gelirse gelirim"dedi. "Olur"dedim bende. "O zaman pikniğe gidiyoruuz"diye heyecanla ellerini çırpan Lena hepimizi güldürmüştü.

🍃

Derslerin bitmesini beklemeden çıkmıştık. Benim için sorun olmuyordu zaten evde kendi başıma da konulara çalışınca anlıyordum. Diğerleri de hiç umursamamıştı bu durumu. Hepimiz Gökhan'ın arabasına sığmıştık. Bu yüzden iki araba gitmeye gerek duymamıştık.

Lena evlerinde çalışan Zehra ablayı arayıp bize piknik sepeti hazırlamasını söylemişti. Bizde geçerken almıştık. Geldiğimiz yer şehrin merkezinden biraz uzaklıkta bir ormanlık alandı. Çoğu yer doluydu sonunda boş bir yer bulup eşyalarımızı bıraktık.