ARYA

27 ɢᴇʀᴄ̧ᴇᴋʟᴇʀ~🍃

İveet nasılsınız papatyalarım umarım iyisinizdir 🍃

Uzun zamandır yazmayı beklediğim bi bölümdü. Keyifli okumalar 🍃

🍃

Bölüm şarkısı; Ben seni çok sevdim:)

🍃

"Benimde herkese kükreyen sesim bı sana titremişti küçüğüm..."

🍃

"Hatırladı beni"

"Alın kızı"

"Dokunma lan ona göt herif"

"Bende gelecem"

"Hepsi senin suçun"

Beynimin içinde dönen bi sürü sesle gözlerimi açtım. Kafamı kaldırıp etrafa baktım. Ben neredeydim? En son hatırladığım şey okuldan çıkmıştım. Sonra tam bahçeden çıkacakken birini görmüştüm. Evet evet o adamı görmüştüm. Rüyamdaki adamı. Ailemi benden alan adamı. Ama sonrası yoktu. Nasıl buraya geldiğimi bilmiyordum.

Bi odadaydım. Bi tane yataktan başka hiçbişey yoktu. Camdan dışarıya bakınca karanlık çöktüğünü gördüm. Ne zamandan beri burdaydım ? Ama bi an önce bu evden çıkıp polise gitmem gerekiyordu. Bana inanmayabilirdi. Ama denemek zorundaydım. Bi ihtimal o canavarı dört duvar arasına gönderebilirdim.

Ayağa kalkıp yavaş yavaş kapıya doğru yürüdüm. Açmaya çalıştım ama kilitliydi. Allah kahtetsin nasıl çıkacak ben şimdi burdan. Kapıya vurmaya başladım. Belki biri beni duyup çıkarırdı. "Kimse yok mu! Yardım edin imdat!" diye bağırmaya başladım. Ses seda yoktu dışarıda. Belki de yalnızdım burda. Beni buraya bırakıp gitmişlerdi. Ne yapacaktım ben şimdi burda.?

Yatağa oturup bacağımı kendime çektim ve kafamı üstüne koyup öylece durdum. Şuan çok boktan bi durumun içine düşmüştüm. Telefonum cüzdanım hiçbiri yoktu yanımda. Hem burası da çok soğuktu. Üşümeye başlamıştım. O sırada odanın kapısı açıldı. Yerimden hiç kalkmadım. İçeriye elinde tepsiye bi adam girdi. Yatağın önüne gelip tepsiyi bıraktı. "Patron bunları yemeni istiyor" dedi. "Patronuna de ki onu mahvedecem. O küçük kız senı mahvedecekmiş de" dedim. Başımı cama çevirdim. İğrenç bi şekilde güldü. Sonra yüzümü tutup kendine çevirdi. "Dokunma bana" diye bağırdım.

Tekrar güldü. Allahım lütfen bana bişey yapmasın. Lütfen dokunmasın bana. "Güzel kızsın aslında" dedi. "Bırak çek elini" dedim. "Hımm biraz eğlenebiliriz" dedi. O sırada odanın kapısı hızla açıldı. Ben daha kimin geldiğini görmeden adam yerle bir oldu. "Ne eğlenmesi lan orospu çocuğu. Gel ben senle eğlenecem. Hangi elinle dokundun lan bebeğime. Hangi elinle dokundun" diyen Mirza hem adamın yüzünü yumrukluyor bi yandan da bağırıyordu. "Ben özür dilerim Mirza bey çok özür dilerim" dedi adam. "Özürünü siktirme lan. Sen varya yoksun artık. Ölümün benim elimden olacak senin. Şimdi siktir git beni bekle." dedi. Adamın üstünden kalkınca adam hemen odadan çıktı.

Mirza bana doğru döndü. Endişeli bi şekilde bana bakıyordu. Ben ağlamaya başlayınca yanıma gelip oturdu ve bana sarıldı. Çok özlemiştim onu." Özür dilerim hepsi benim suçum özür dilerim."diyip saçlarımdan öptü." Nerene dokundu. Ne yaptı sana küçüğüm."dedi." Nerdeyim ben. O adamı hatırladım. Katil o adam. Sen neden onun yanındasın. Neden beni bıraktın. Ben çok özledim seni. Gözlerinde gökyüzü gibi."dedim. Mirza yüzümü kendine çevirip gözlerimi sildi." Ağlama bebeğim. Nolursun ağlama. Herşeyi anlatacam sana. Ondan sonra yüzüme bile bakmayacaksın ama olsun."dedi.