Hayatın gerçekleri ile küçük yaşta tanışmış olmasına rağmen hayattan ümidini hiç kesmemiş bir kadın ile, hayata öfkeli bir adamın hikayesi.
Bu nazlı bir sevdanın hikayesi...
NAZLI & YUSUF
"Benim güzel, Nazlı çiçeğim.."
Gidince anlıyorum her şeyini özlüyorum Tenin benim gibi kokunu içime istiyorum Öpünce anlıyorum ben seninle yaşıyorum Gün birden beri kaç kere vuruluyorum
Birdenbire Hayatının tümü oldun Gecelerine gün gibi doğdun Gidersen bir gün Biri üzülür çok
Hayatının tümü oldun
Gecelerine gün gibi doğdun Gidersen bir gün biri kırılır çok Adı lazım değil baş harfi ben
Festival gibisin katılmak istiyorum Önlerden yer kapıp Gözünü kalbime bekliyorum Asaletinin bedeli Çok kölen var belli biri Hem biraz deli azdan çok da serseri
Adı lazım değil baş harfi ben
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Üşüyordum. Bu yüzden üzerimdeki hırkaya sıkı sıkı sarıldım. Garipti... öylece etrafa boş bakışlarla bakmaya devam ederken aklım yavaş yavaş yerine gelmeye başladı. Etrafı saran ışığa alışmaya çalışarak nerede olduğumu anlamaya çalıştım. Olduğum yerde beklememek içinde anlamsızca yürümeye başladım. Birkaç adım atmıştım ki, adımlarım durdu.
Ağaç, banklar, hastane...
Gözümü emin olmak ister gibi açıp kapattım. Evet doğru görüyordum. Ben Ankara'daydım. Ve o yaşam ve ölümün kıyısında kaldığım hastanenin tam önündeydim.
Ne zaman gelmiştim ben buraya?
Telaşla etrafıma bakmaya başladım. Sonra şokla tekrar üzerime baktım. Bu hırka, hasta kıyafeti, kısa saçlarım... Tıpkı 17 yaşımdaki halim gibiydim.
Nasıl olurdu bu? Ben hala aynı hastanedeydim. Peki anımsadığım anılar. Hepsi rüya mıydı?
Etrafıma korkuyla bakmaya devam ettim. Gözlerim dolmuştu. Ben yaşıyor olmalıydım. Burada ne işim vardı? Kalp bulunmamış mıydı? Ölmeyecektim ben, öyle söylemişti doktorlar...
"Nazlı, buradayım..."
Sesin geldiği tarafa doğru hızla başımı çevirdim. Ama bu imkansızdı. O ölmüştü. Ama o birkaç adım ilerimde kanlı canlı bana bakıyordu.
"Sen, yaşıyorsun."
Bana bakıp gülümsedi. Eliyle gel işareti yaptı. Ayaklarım benden bağımsız ona doğru adımladılar.
