ခိုင္မာေႏွာင္ႀကိဳး အပိုင္း ၁၁
ၿခံေပါက္ဝမွာ ရပ္ေနတာ ေခတၱၾကာသြားသလို၊ ၿခံတံခါးကို ဖြင့္ဖို႔အတြက္လည္း သူ႔လက္ေတြ တုန္ရီေနသည္။ဒီအခ်ိန္ဆို အိမ္ကို ဇင္ ျပန္ေရာက္ေလာက္ၿပီ။သူ ၿခံတံခါးကို အသာတြန္းဖြင့္ၿပီး ဝင္လာလိုက္သည္။အိမ္ေပၚေတာင္ တက္ခြင့္မရလိုက္ဘဲ သူ႔လက္တဖက္ကို ေနာက္ဖက္မွ ေဆာင့္ဆြဲျခင္းကို ခံလိုက္ရသည္။လူက တပတ္လည္သြားၿပီး ယိုင္ထိုးသြားေသာ ေျခေထာက္ႏွင့္အတူ ရင္ခြင္ထဲသို႔ ဝင္သြားေလသည္။မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ျမင္ေတာ့မွ ဇင္။
"အခု ဘယ္အခ်ိန္ရွိေနၿပီလဲ။ဘာ့ေၾကာင့္ အခုမွ အိမ္ျပန္လာတာလဲ။"
ဇင့္ အသံဟာ ဩထြက္ေနသည္။ထုံးစံအတိုင္း ဇင့္မ်က္ႏွာကေတာ့ ထန္လ်က္။အသက္ကို ခပ္ျပင္းျပင္း ရႉေနၿပီး ေမာပန္းလာ ပုံရသည္။မ်က္ႏွာမွာလည္း ေခြၽးေတြ႐ႊဲေနေလသည္။ၾကည့္ရတာ ဇင္ သူ႔ကို ရပ္ကြက္ထဲ ပတ္ရွာေနပုံရသည္။ဇင့္ ကို ၾကည့္ၿပီး သူသနားသြားသည္။
"ခင္ဗ်ားကို ေမးေနတယ္ေလ။"
"အ"
လက္ကို ဆြဲညႇစ္ျခင္း ခံလိုက္ရတာေၾကာင့္ သူ အသံထြက္ကာ ေအာ္မိလိုက္သည္။သူ ေအာ္လိုက္ေပမယ့္ ဇင္ က ၾကားပုံမရဘဲ သူ႔ကိုသာ စူးစိုက္ၾကည့္ၿပီး သူေမးခ်င္တဲ့ ေမးခြန္းကိုသာ ဆက္တိုက္ေမးေနေလသည္။သူကလည္း အျပစ္ရွိထားသူပီပီ ဇင့္မ်က္ဝန္းကို ရဲရဲပင္ မၾကည့္ရဲေပ။
"ေျပာေလ"
ဇင္ သည္ သူ႔လက္ကို လႊတ္လိုက္ၿပီး လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္ထားျပန္ကာ လႈပ္ရမ္းရင္းေမးေလသည္။
"ကြၽန္....ကြၽန္ေတာ္ ၾကက္..ၾကက္ေၾကာ္သြားဝယ္တာပါ။"
သူ႔လက္ထဲမွာ ကိုင္ထားသည့္ ၾကက္ေၾကာ္ထုပ္ကို ေျမႇာက္ျပလိုက္ရေလသည္။
"ခင္ဗ်ားကို ဘယ္သူက သြားဝယ္ခိုင္းတာလဲ။"
"ဘယ္..ဘယ္သူမွ မဝယ္ခိုင္းပါဘူး။ငယ္..ငယ္ေလးတို႔ စားဖို႔အတြက္ပါ။"
"သြားမယ္ဆိုရင္လည္း အိမ္ကလူေတြကို ေျပာဆိုၿပီးမွ သြားရမယ္ ဆိုတာ ခင္ဗ်ား နားမလည္ဘူးလား။ခုအခ်ိန္ထိ ျပန္မလာေတာ့ အိမ္က လူေတြ ခင္ဗ်ားကို စိတ္ပူေနမယ္ ဆိုတာ ခင္ဗ်ား မစဥ္းစားမိဘူးလား။"
ESTÁS LEYENDO
"ခိုင်မာနှောင်ကြိုး"
Romanceအားလုံးပဲ မင်္ဂလာပါရှင့် BL Fic အသစ်လေးနဲ့ ထပ်မံ တွေ့ဆုံခွင့်ရတဲ့အတွက် ဝမ်းသာပါတယ်။ BL Fic အသစ်လေးကိုတော့ "ခိုင်မာနှောင်ကြိုး" လို့ အမည်ပေးထားပါတယ်။ ကိုယ်တိုင်ရေးသားထားသော own creation ဖြစ်ပါတယ်။Boy Love Fiction ဖြစ်ပါတယ်။ ဖတ်ရှု၊ဝေဖန်၊သုံးသပ် ပေးပါ...
