Lost In Pages

Chapter 52

Disclaimer: This chapter is unedited. I apologized for the wrong typos and grammar. You might encounter a lot of bad, bulgar, and foul words. Please read at your own risk.

Skye's POV

"I'm nervous Xy," I said while playing with my fingers. We're in his car, on the way to their house. Matagala ako'ng nakatingin sa labas. Waves of memories suddenly flashed in my mind. How can I forget where we started?

"You can handle this babe." He assured, calming me down. Parang may karera na nagaganap sa dibdib ko dahil sa kaba na nararamdaman ko. Tumango na lang ako bago kunin ang water bottle sa gilid ko para uminom. 

Paglabas ng sasakyan ay mas bumilis ang tibok ng puso ko. Matagal ako'ng nakatingin sa bahay. The house where we began. 

"It felt... Surreal." I said while staring at the front view of the house. I heard Julian's little giggle from my back before letting out a breath. 

"It is." 

I looked at him. "Why? Hindi ka ba pumupunta dito?" I asked him. He shakes his head. 

"No. It's actually my first time visiting here after I went home. Sometimes, sila ang pumupunta sa condo." He explained, tumango tango na lang ako hindi na tinanong kung bakit. 

"Wow, The interior of the house changed." I said nang makapasok kami sa loob. Mahigpit ang hawak ko sa kamay ni Xyronne, natatakot sa kung ano magiging reaction ni Tita Cherry. 

Sa totoo lang, nung mawala si Tita Cherry ay nanibago ako. Sa halos lahat ng bagay.

Siguro ay dahil na rin nasanay ako na andiyan siya lagi. Mula graduations, achievements. And even tuwing uuwi ako mula sa school. Andiyan siya para lutuan ako. 

Sa walong taon na lumipas, It felt like I lost my mom for the second time. 

I took it for granted. 

"Kuya!" Inangat ko ang tingin ko when I heard a familiar yet deep voice. My eyes widened nang maaninag ko kanino galing ang boses na iyon.

Galing siya sa 2nd floor. He's wearing a white shirt na pinatungan ng plaid polo. Medyo magulo rin ang buhok niya at mukhang kagigising lang. 

The man turned his gaze to me. Kita ko kung paano unti unti lumaki ang awang ng bibig niya. "A-ate Skye?!" 

"Xavion!" I screamed. Patakbo ako'ng lumapit sa kaniya to hug him. Nanliit ako nang akapin niya ako pabalik. 

"Grabe! Ang laki mo na! Ikaw na ba talaga yan?" I said while staring at his face. Natatawa siya na umiwas ng tingin sa akin. Dahil sa pag tawa niya, halos hindi na makita ang mata niya. 

"Where have you been? We've been looking for you, Ate." He said. Natigil ako sa sinabi niya. But to assure him, I smiled at him.