Ik heb je nodig // Bankzitters

Hoofdstuk 5

"Je kan Raoul appen of hij je wil ophalen?" zegt Bel. Ik kan het altijd proberen. "Ja, is goed probeer ik dat." Ik loop naar de woonkamer en ik doe de deur van haar slaapkamer dicht. Dan kan zij in ieder geval door slapen. Ik pak mijn telefoon en ik zoek Raoul op in mijn contacten. Ik hoop dat hij opneemt. Hij gaat over, maar na een minuut hoor ik zijn voicemail. "Hey met Raoul, ik ben er even niet. Ik bel je zo snel mogelijk terug." Ik hang op. Hoe moet ik nu daar komen. Ik besluit Raoul voor de zekerheid een appje te sturen.

'Hey Raoul, Bel voelt zich niet zo lekker en kan me nu niet naar jullie toe brengen. Ik probeer nog iemand te regelen, maar dan weet je het in ieder geval.'

Nu maar hopen dat hij snel mijn berichtjes ziet of terugbelt. Ik weet echt niet hoe ik er anders moet komen. Het is sowieso te ver lopen en te ver fietsen. Ik heb echt bijna mijn rijbewijs, maar nu nog niet. Ik kan nog iemand appen, Matthy? Ik ken hem pas sinds gister, is dat niet gek? Als Raoul niet binnen 15 minuten reageert, dan app ik Matthy. Ik ben van mezelf al niet zo veel van het appen en bellen met mensen. En al helemaal niet met iemand die ik nog niet zo goed ken. Ik pak nog even een glas water en ga weer op de bank zitten. Wachtend op een antwoord van Raoul. Het is nu al 10 minuten later en Raoul heeft het nog steeds niet gelezen. Hij is gistermiddag ook voor het laatst pas online geweest. Niet heel gek dus dat hij nu niet reageert. Ik ga Matthy maar appen denk ik. Ik pak mijn telefoon en ik twijfel nog even, maar ik besluit hem toch te appen. Ik dm hem:

'Hey Matthy, ik hoop dat ik je niet stoor. Bel voelt zich niet zo goed en is niet in staat om mij naar jullie toe te brengen. Kan een van jullie mij misschien halen? Raoul reageerde namelijk niet.'

Ik leg mijn telefoon weg. Het lijkt me stug dat hij nu al zo snel reageert. Ik heb natuurlijk gisteren gezegd dat hij mij niet hoefde op te halen. Misschien heeft hij wel wat anders te doen of is hij helemaal niet thuis, maar het de moeite waard. Niet veel later voel ik mijn telefoon trillen. Stiekem hoop ik dat het Matthy is, dan kan ik hem gelijk ook wat beter leren kennen. Ik pak mijn telefoon op en ik zie dat het inderdaad Matthy is.

'Hey Lisa, ik kom je ophalen. Raoul kan ik even niet vinden, maar ik app wel dat ik je kom halen. Ik ben er ongeveer over een half uurtje.'

'Dankje, tot zo!'

Gelukkig. Ik was al bang dat ik niet langs kon komen. Ik heb echt zin om Raoul weer te spreken. Ik app Raoul ook nog even dat Matthy mij komt halen. Uit de la pak ik de paracetamol en ook pak ik een glas water. Ik loop naar de kamer van Bel die weer ligt te slapen. "Bel, ik zou een beetje wakker worden en wat eten." "Ja weet ik." Ik zet de paracetamol en het glas water op haar nachtkastje. "Ik heb wat paracetamol voor je neergezet." "Je bent de beste! Veel plezier alvast." "Geen probleem. Ik app wel hoe laat ik thuis ben." "Is goed." Zegt ze en ik loop haar kamer weer uit.

Na 20 minuten hoor ik de bel gaan. Door de intercom zie ik Matthy staan. "Ik kom eraan" zeg ik door de intercom. Ik pak mijn tasje en ik doe mijn schoenen en jas aan. Ik doe de deur op slot en loop naar beneden. Die vier trappen voelen zwaar, maar dat komt omdat ik niet heel goed heb geslapen.

Beneden zie ik Matthy al staan. "Echt heel erg bedankt dat je me wil brengen." "Geen probleem joh." Ik stap bij hem in de auto. Tijdens het rijden hebben we het een beetje over YouTube enzo. Hij is echt heel aardig. Ze wonen hier al 2 jaar heeft Matthy verteld. Ze wonen er met z'n vieren en 1 andere jongen is wel vaak bij hun thuis, maar hij woont daar niet. Ook zei Matthy dat de vriendin van Raoul er waarschijnlijk ook is. Ik weet wie het is maar ik heb haar eigenlijk nog nooit ontmoet.

Na 25 minuten komen we aan. Ze hebben echt een megagroot huis. Met een grote oprit. Er staan allemaal kinderen voor hun huis te wachten totdat er een van hun naar buiten komt. Dat lijkt me echt vervelend, je wordt constant bekeken. Matthy parkeert de auto en we lopen naar de voordeur. Ik hoor die kinderen van alles schreeuwen. Van 'Matthy mag ik met je op de foto?' tot 'Is dat je vriendin.' Die jongens kunnen echt niet meer normaal over straat. We negeren de kinderen en we lopen naar binnen. Ik hang mijn jas aan de kapstok en ik hoor Raoul al aankomen. "Lies, sorry dat ik niet reageerde. Ik heb je appjes helemaal gemist." "Maakt niet uit, ik ben er nu toch. Nog bedankt voor het brengen Matthy." "No problemo." Ik lach en geef Raoul een knuffel.