Ik heb je nodig // Bankzitters

Hoofdstuk 51

"Ehh..." begin ik. Raoul kijkt mij vragend aan. Ik vind dat ik dit niet moet gaan zeggen. "Ik denk dat je dat zo zelf aan Matt moet vragen..." zeg ik. "Gaat het goed, Lies?" Vraagt hij bezorgd aan mij. Ik knik. Ik pak het ontbijtje dat ik had gemaakt en loop weer naar de kamer van Matthy. Ik hoop dat hij zich vandaag wat beter voelt. Ik ga hem er in ieder geval door heen helpen.

Ik doe de deur open en ik zie Matthy nog slapen. Zijn ogen zijn helemaal opgezwollen, door het huilen denk ik. Hij heeft ook niet zo goed geslapen, dus ik laat hem nog even liggen. Ik ga naast hem liggen. Ik vind het zo erg voor hem, maar ik weet niet zo goed hoe ik hem moet helpen. Eigenlijk wil ik hulp van de jongens, maar ik vind dat Matthy het zelf moet zeggen. Ik wil het echt goed doen, maar ik kan dat niet alleen. Ik kijk nog even naar hem, hoe liefjes hij ligt te slapen. Rustig ga ik met mijn handen door zijn haren heen. Ik voel hem een beetje bewegen, dus ik denk dat hij wakker wordt. Hij draait zich om en legt zijn hoofd op mijn borst. Het is echt te schattig. Ik geef hem een kusje op zijn voorhoofd. Hij draait zijn hoofd naar mij. "Goedemorgen, Liesje." Zegt hij met zijn schattige ochtend stem. "Goedemorgen, Schatje." Zeg ik terug. Hij legt zijn hoofd weer terug op mijn borst en we knuffelen nog even.

"Heb je nog een beetje kunnen slapen, Matt." Vraag ik aan hem. Hij haalt zijn schouders op. "Een beetje." "Ik vind het echt heel erg voor je Matt. Als je iets nodig hebt, moet je gewoon naar mij toe komen, schat. Echt. Ik wil er voor je zijn." Matthy kijkt mij aan met zijn mooie blauwe ogen. "Dankje, Lies. Ik hou van je." "Ik hou ook van jou." We knuffelen nog even en kletsen een beetje. Moet ik aan hem vragen of hij het tegen de jongens gaat vertellen? Of moet ik gewoon kijken wat er gebeurt? Matthy heeft vandaag echt geen zin om wat te doen, merk ik. Ik kan me er ook wel wat bij voorstellen. De deur van Matt zijn kamer gaat open. Raoul staat in de deuropening en kijkt ons aan. Hij weet natuurlijk dat Matthy er vannacht even niet was geweest, maar ik heb niet gezegd waarom. Dus die heeft denk ik wel wat vragen. "Hey Matt en Lies, komen jullie zo lunchen? Ik heb tosti's gemaakt." Ik denk dat Raoul door had dat er wat aan de hand is, want normaal gesproken zeg ik wel alles tegen hem. Ook zijn wij natuurlijk nog niet uit zijn kamer geweest, terwijl het alweer half één in de middag is. Dat doen we eigenlijk nooit. "Dankje Raoul, wij komen er zo aan." zeg ik tegen hem. Raoul verlaat de kamer weer en ik kijk Matthy aan. "Ik heb echt geen zin om uit bed te komen, Lies." "Ik snap het, schatje. Maar we moeten wel wat eten. Daarna kunnen we weer lekker chillen, wat je ook maar wil." Hij knikt en wij lopen naar de keuken.

Het ruikt echt heel erg lekker in de keuken. Iedereen zit al aan tafel en Raoul brengt alle tosti's naar de tafel. Ik pak alle borden en dek de tafel. Als ik de borden aan het dekken ben, zie ik Matthy een beetje levenloos voor zich uit staren. Ik vind het echt zo zielig. Ik loop naar hem toe en geef hem een kusje op zijn haren en een knuffel van achteren. "Gaat het een beetje, schatje?" fluister ik in zijn oor. Hij haalt zijn schouders op. Ik kijk hem aan. Hij kijkt naar zijn tosti. Ik kijk naar de jongens. Ze kijken ook allemaal naar Matthy. Volgens mij heeft iedereen door dat het niet zo goed gaat met Matthy. Ik besluit te doen alsof ik het niet zie en ik ga naast Matthy zitten.

Iedereen is een beetje aan het kletsen over van alles en nog wat. Behalve Matthy. Matthy is stil en kijkt nog steeds naar zijn tosti. Er is nog geen hap van genomen, het ligt nog steeds niet aangeraakt op zijn bord. Koen kijkt mij aan en seint 'wat is er met Matt?'. Ik kijk hem aan en zeg niets. Het is niet dat ik niet weet wat er aan de hand is. Koen wil blijkbaar heel graag weten wat er aan de hand is, dus hij zegt: "Gaat het een beetje Matt?" Matthy komt uit zijn soort trans en kijkt ons allemaal aan. "Ehh..." begint hij. Hij kijkt mij aan. "Niet echt eigenlijk." Begint Matt. Ik merk dat hij er moeite mee heeft om het te vertellen. "Wil je het zelf zeggen, Matt?" vraag ik aan hem. Hij knikt aarzelend en kijkt de jongens weer aan. Zijn ogen lopen vol met tranen, voordat hij ook iets gezegd heeft. De jongens kijken steeds bezorgder, ze hebben hem waarschijnlijk nog nooit zo gezien. "M-mijn ehh... Mijn moeder is v-vannacht..." Er rollen een paar tranen over zijn wangen. "Z-ze is vannacht o-overleden." Zegt Matthy...

Heeyy, ik hoop dat jullie dit deel niet te saai vonden?

Ik zag net dat dit verhaal op #1 staat van de 'Bankzitters'!! Echt niet normaal! Ik had dat nooit verwacht! Heel erg bedankt voor alle leuke en lieve reacties op het boek! Dat maakt mij erg blij. 

Ik ga proberen om woensdag een nieuw deel online te zetten!

Groetjes Suus!