Ik heb je nodig // Bankzitters

Hoofdstuk 9

Ik word wakker en kijk om me heen. Waar ben ik? Oja ik ben bij Raoul en zijn vrienden thuis. Ik ben waarschijnlijk tijdens de film in slaap gevallen. Ik kan me namelijk eigenlijk ook niet zo veel herinneren van de film. Er ligt een lekker denkentje over mij heen, die ik nog wat beter over me heen trek. Deze bank ligt niet eens zo verkeerd. Ik wrijf in mijn ogen en ik ga rechtop zitten. Ik kijk op mijn telefoon om te zien hoe laat het is. Het is al 10:30, slapen zij dan altijd zo erg uit? Ik kijk op mijn telefoon en ik zie dat ik een aantal appjes heb gekregen. Eén van Raoul en één van Bel.

'Hey Lies, ik heb je laten slapen, maar ik ben rond 12:00 weer thuis. Ik ben Lieke even aan het thuis brengen. Dan weet je dat, tot straks!'

Krijg ik van Raoul. Ik antwoord:

'Oké is goed tot straks!'

Bel had ook geappt. Die is waarschijnlijk benieuwd waar ik ben. Misschien is ze al thuis of ze is gewoon benieuw. Maar ze kan ook dronken zijn geweest. Bij haar weet je het nooit, maar toch vermoed ik dat laatste. Het appje is ook gestuurd om 04:00. Die heeft lekker gezopen met vrienden, denk ik. Ik bedenk me trouwens dat ze helemaal niet heeft gezegd waar ze ging slapen, alleen dat ze niet thuis was. Het zou wel goed zijn, maar alsnog best gek. Meestal zegt ze dat wel.

'Heyy Liesje! Ik ben met een hele knappe jongen! Hoe is het bij jou?'

Oké die is dronken met een blijkbaar 'knappe jongen' meegegaan.

'Ik ben gisteren in slaap gevallen op de bank bij Raoul, dus ik ben daar nog. Maar knappe jongen?'

Ik denk dat ze nog ligt te slapen, dus antwoord verwacht ik nu ook nog niet echt. Ik ben wel benieuwd wie het is. Ze heeft namelijk een tijdje geleden een relatie gehad met een jongen, die laat maar zeggen niet echt een match waren. Die jongen was heel erg claimerig en Bel is daar niet zo van. Bel houdt namelijk ook wel van uitgaan en op een gegeven moment mocht dat ook bijna niet meer, want hij was bang dat ze er dan met een ander van door ging. Dat zou Bel nooit doen, maar toen besefte ze wel dat het toch niet helemaal klikte tussen die twee. Alleen heeft hij de hints nog steeds niet helemaal begrepen. Bel kan zo vaak zeggen dat ze niets meer met hem wil of dat het uit is, maar hij begrijpt het niet ofzo. Soms staat hij nog steeds voor de deur met een bosje bloemen. Heel schattig, maar als iemand heel vaak heeft gezegd dat het klaar is, is het een beetje raar.

Ik scrol een beetje op mijn telefoon en niet veel later hoor ik iemand naar beneden komen. "Goedemorgen!" hoor ik Matthy zeggen. "Goedemorgen!" zeg ik terug. "Lekker geslapen?" "Ja op zich wel. Ben ik tijdens de film in slaap gevallen?" "Ja je was al snel weg." lacht hij. Ik glimlach, maar ik schaam me ook een beetje. "Voel je je al wat beter dan gister?" vraagt hij lief. "Ja, zeker." "Als je geen antwoord wil geven moet je het zeggen, maar heb je dat vaker? Wat je gister had?" Het is raar als ik niets zeg, maar het is niet dat ik het hier zo graag over heb. "Ja, ik heb het best vaak. Gister was het wel veel, maar ja." "Echt vervelend. Misschien een stomme vraag, maar wat is het eigenlijk?" Ik wil het wel vertellen, alleen de meeste mensen doen er heel erg stom over. Behalve Raoul en Bella dan. Maar ik vind dat ik het eigenlijk ook wel moet vertellen, anders is het ook een beetje raar. "Ik wil het wel vertellen, maar wil je er alsjeblieft niet lullig over doen?" "Tuurlijk, waarom zou ik er lullig over doen?" "Veel mensen die ik het ooit heb verteld hebben er niet heel erg leuk op gereageerd." "Lies, ik beloof dat ik er niet stom over ga doen." Ik haal diep adem en blaas weer uit, hier komt het. "Ik heb last van een angststoornis, dat betekent dat ik van heel veel dingen veel stress krijg en daardoor vaak een paniekaanval krijg, zoiets al wat ik had gister. Ik heb daar vroeger veel hulp bij gehad en dat heeft wel geholpen, want eerst durfde ik bijna niet meer naar buiten. Dat is gelukkig minder geworden, maar ik merk dat het de laatste tijd weer een beetje terugkomt." Hij kijkt me aan en ik kijk hem aan. Bang voor wat hij gaat zeggen. Waarschijnlijk vindt hij me nu heel erg raar of vindt hij dat ik me aanstel of expres zielig doe, want dat vonden de meeste eigenlijk. Hij kijkt me aan en zegt dan...

Misschien vanavond nog een deel en anders morgen! Als jullie nog goede ideeën hebben, zeg het dan zeker! groetjes van mij!