Ik heb je nodig // Bankzitters

Hoofdstuk 16

Ik voel mijn telefoon trillen en ik kijk wie het is. Het is Matthy. Ik neem op en ik zie gelijk zijn gezicht op mijn telefoon verschijnen. 'Hey liesje.' zegt hij. Ik voel de vlinders weer in mijn buik opkomen, door de manier waarop hij mijn naam zegt. Liesje, zo mag hij mij wel vaker noemen. De glimlach voel ik al gelijk weer op mijn gezicht verschijnen. "Hey Matthy. Waarom bel je?" "Ik wilde even kijken of het goed ging." Jeetje, hij is veelte lief. "Met mij gaat het goed hoor, hoe is het bij jou?" "Ik zit wel goed hoor. Waar zit jij?" Tijdens dat ik hem laat zien waar ik zit leg ik het ook uit. "In het schuurtje helemaal achter in de tuin bij jullie." "Het is daar vies of niet?" zegt hij lachend. "Beetje." Zeg ik lachend. Eigenlijk wilde ik vragen waar hij was, maar dan hoor ik voetstappen bij hem. "Sorry liesje, ik moet gaan ik hoor iets." "Is goed, succes." En hij hangt op. Ik hoop dat hij niet gevonden wordt, misschien kunnen we dan nog even bellen.

Ik wacht nog even en ik besluit Matthy toch nog even te appen.

'Ben je al gevonden?'

Ik krijg al snel antwoord van hem.

'Nee nog niet.'

Ik hoor geritsel van de bosjes vandaan komen. Ik doe mijn telefoon uit zodat ik niet gelijk weggeef waar ik zit. Ik houd mijn adem in en ik hoor iemand binnenkomen. "Lies? Waar zit je?" Het is niet Koen, het is Matthy. "Ik dacht dan je Koen was." Zeg ik lachend. Hij moet ook lachen en komt naast me zitten. "Gaat het weer een beetje?" vraagt hij aan mij. Waarschijnlijk door hiervoor. "Ja hoor, ik vind het gewoon spannend wat ze van me gaan vinden. Maar het gaat nu wel weer goed hoor." "Gelukkig maar." We kletsen nog een beetje, totdat Matthy gebeld wordt. Het is koen. "Doe alsof jij er niet bent, oké." Ik knik en hij neemt op. "Hoi Koen, wat wil je?" Ik moet echt proberen om mijn lach in te houden. "Zou jij een foto willen sturen van het punt waar je nu zit." "Maar we zijn pas op de helft." "Ja, daarom." "Oké." Hij hangt op. Matthy wil een foto maken, maar ik heb een beter idee. "Matt?" "Ja?" "Wat nou als je gewoon een foto van mij maakt, dan heeft hij alsnog geen idee waar je bent, maar heb je wel gedaan wat hij zei." Hij moet lachen. "Goed idee Lies." Hij pakt zijn telefoon en opent de camera app. Hij richt de telefoon op mij. "Lachen." Zegt hij, dus dat doe ik en hij stuurt de foto naar Koen. Hij krijgt terug.

'Serieus...'

Matthy en ik moeten beide lachen en kijken elkaar daarna aan. Het is stil terwijl we elkaar in de ogen aankijken. Zijn mooie blauwe ogen tegenover de mijne. Het voel zo fijn. Hij kijkt mij ook aan. We kijken beide niet weg. Ik voel dat mijn hart steeds sneller gaat bonzen. Ik kijk weer weg en niet veel later weer terug. Hij kijkt me nog steeds aan. Hij komt een stukje dichterbij en ik ga ook wat dichterbij zitten. Op dat moment horen we iemand aankomen en zien we de lichten van de camera dichterbij komen. We gaan snel wat minder dichtbij elkaar zitten en doen heel stil. We zitten net om het hoekje achter een aantal dozen, waardoor Koen ons sowieso niet gelijk kan zien. Zijn voetstappen komen steeds dichterbij. Ik hoor hem nog zeggen. "Zouden Lisa en Matthy hier misschien zitten, het is hier net zo donker als op de foto." Ik moet echt mijn best doen om niet te bewegen, maar dat lukt niet en ik raak per ongeluk de bezem aan die naast mij staat. De bezem valt om tegen Matthy. "Matthy gaat het?" vraag ik gelijk heel bezorgt. "Sorry, sorry, sorry."

Koen komt dichterbij met zijn camera. "Gevonden." Ik negeer wat hij zegt en ik kijk nog steeds naar Matthy. De bezem kwam op zijn hoofd terecht. "Het spijt me heel erg, Matthy." Hij kijkt me aan en zegt: "Het maakt niet uit lies, het doet gelukkig niet zo veel pijn." "Wat gebeurde hier?" vraagt Koen. Ik kijk hem aan met een schuldige blik. "Ik stootte per ongeluk de bezem om en die viel op Matthy zijn hoofd." Koen moet lachen. "Dat is niet grappig, dat is zielig." Zeg ik. "Nou." Wil Koen beginnen. "Lies het gaat echt, geen zorgen." Zegt Matthy. Hij heeft nog steeds zijn hand op de plek waar de bezem viel. Koen moet nog steeds lachen dus ik zeg: "Ga jij maar weer lekker zoeken Koen." Zeg ik lachend. "Is goed, succes nog." "Jij ook." Zeggen Matthy en ik in koor.

Koen loopt weg. Toch zit het me niet helemaal goed. Matthy heeft echt pijn, dat kan je gewoon zien. Ik kijk hem aan en slik de brok in mijn keel weg. "Matthy? Gaat het echt?" "Ja, echt." Zegt hij, maar ik geloof het niet. "Mag ik kijken?" vraag ik aan hem en hij haalt zijn hand weg. "M-Matthy..."

Heel erg bedankt voor de 1100 reads, maakt me super blij. Heel misschien vanavond nog een deel anders morgen een nieuw deel!! Als jullie nog goede ideeën hebben zijn die altijd welkom. 

Ook bedankt voor de 50 votes!!!! Echt heel erg bedankt!! En alle leuke reacties maken mij ook erg blij!