Ik heb je nodig // Bankzitters

Hoofdstuk 21

De dokter kijkt erg serieus. Doet hij dit altijd? Is er iets erg? Hij schraapt zijn keel en begint met praten. "We hebben je bloed getest en we hebben de resultaten." Mijn hart gaat tekeer. Ik ben zo bang dat het wat ergs is. Zo vaak laat je je bloed nou ook niet testen, dus je weet nooit wat eruit kan komen. Matthy heeft door dat ik het erg spannend vind en legt zijn hand op mijn been. En fluistert zachtjes in mijn oor: "Komt goed, Lies." Ik glimlach naar hem en ik voel me gelijk een stukje beter. Hoe kan ik hem in zo'n korte tijd al zo leuk vinden. Ik denk niet dat hij mij leuk vindt, ik weet eigenlijk niet eens of hij een vriendin heeft. Ik hoop het niet.

De dokter kijkt nog steeds erg serieus. Ik hoop dat dat gewoon is omdat dat moet vanwege zijn werk en niet omdat hij slecht nieuws moet gaan mededelen. "Ik ga het gelijk maar zeggen, anders worden jullie alleen maar zenuwachtiger." Als hij nu het niet snel verteld, ga ik echt flauwvallen ofzo. Ik kijk naar Matthy, hij zit niet heel erg gespannen. Misschien is hij dat nooit? "Er is niets ernstigs aan de hand." Ik zucht en ik voel mijn spanning zakken. Gelukkig maar. "We zijn er wel achter gekomen dat je een beetje vitamine D tekortkomt. Het is niet heel veel, maar het is wel handig als je elke ochtend even een vitaminepil neemt. Je tekort kan komen omdat je misschien niet heel veel buiten komt of dat het gewoon bij je hoort dat je een beetje te kort komt. Maar het is zo weinig dat wij ons er niet heel veel zorgen om maken." Gelukkig maar. Matthy is nog een beetje in gesprek met de dokter. Hij heeft al de hele tijd zijn arm om me heen. Matthy aait me over mijn rug. De vlinders in mijn buik worden helemaal gek.

"Je moet vannacht sowieso nog even blijven voor de zekerheid. En dan mag je morgenochtend dan naar huis. Morgen kijken we even hoe het met je gaat en dan beslissen we of je morgen naar huis mag, maar hoe het ervoor nu uitziet mag dat waarschijnlijk wel." Ik ben blij dat het allemaal goed met hem gaat, ik vind het wel jammer dat hij niet naar huis mag. "Er mag één persoon bij jou blijven slapen als je dat graag wilt." Zegt de dokter. Ik wil heel graag blijven slapen, maar misschien is dat een beetje gek. De dokter loopt de kamer weer uit en we blijven alleen achter met z'n allen. "Wil je dat er iemand blijft slapen?" vraagt Rob aan Matthy. "Ik zou het wel gezellig vinden." Antwoord Matthy. En hij kijkt naar mij. Wil hij dat ik blijf slapen? Of kijkt hij gewoon naar mij? "Lies?" zegt Matthy. Mijn hart maakt een sprongetje. Gaat hij nu vragen of ik bij hem wil slapen? "Ja?" "Wil jij misschien blijven slapen?" Mijn hart gaat steeds sneller bonken en ik merk dat ik rood word. Hij vraagt dit aan MIJ? "Ja hoor, als de rest dat niet erg vindt?" vraag ik nog. Ik kijk naar de rest en ik zie Bel met een grote lach naar me kijken. "Nee hoor, ik vind het prima." Zegt Bel veel te enthousiast. De rest vindt het ook een goed idee. "Nou dan is dat geregeld." Zegt Matthy die me wat dichter tegen zich aan trekt. "Lies, zullen wij even wat spullen ophalen? Dan gaan we even langs jou en langs ons en dan halen we alles even op." Zegt Raoul. Ik knik en ik sta op. Ik zwaai ze nog even uit. "Doei, tot zo." Zeg ik nog en we lopen naar de auto.

We zitten in de auto en Raoul kijkt met een verwachtingsvolle blik aan. "Raoul?" zeg ik. "Ja?" zegt hij. "Wat is er?" "Niets." Zegt hij snel. "Er is niet niets." "Je vindt Matthy leuk, of niet?" Het is blijkbaar zo duidelijk. Eerst Bel en nu Raoul. Zou Matthy het ook doorhebben? Ik reageer niet op wat hij zegt. "Ja dus." Zegt hij. "Wat maakt het uit, hij gaat mij toch nooit leuk vinden." Zeg ik. "Dus je geeft het toe." "Wat?" "Dat je Matthy leuk vindt." Kut, nu heb ik het inderdaad gezegd. "Kut" zeg ik zachtjes. Ik hoor Raoul lachen, maar ik negeer het. Een minuutje later zegt Raoul: "Ik denk dat hij jou ook leuk vindt." Echt? Waarom zou hij mij leuk vinden? Ik kijk weg en negeer het.

We gaan langs hun huis en pakken een tas met kleren van Matthy. En daarna gaan we langs mijn huis en pak ik mijn tas met kleren. Ik neem ook mijn laptop mee, want dan kunnen misschien een serie kijken. "Ben je klaar?" vraagt Raoul aan mij. Ik pak nog even snel mijn toilettas en stop het in mijn tas. "Ja." Zeg ik en we stappen weer in de auto terug naar het ziekenhuis.

We komen de kamer van Matthy weer in...

Heel erg bedankt voor de 2,2k reads en de 78 votes! Ik hoop dit weekend minimaal één nieuw hoofdstuk online te zetten! Groetje Suus!!