Ik heb je nodig // Bankzitters

Hoofdstuk 57

De wekker gaat. Het is pas 00:00, omdat we nog naar Schiphol moeten en nog door de security moeten, willen we wel op tijd zijn. Ik kijk naast me en ik zie Matthy nog liefjes slapen. We hebben echt heel kort kunnen slapen, dus ik denk dat we morgen even moeten bijslapen. Matthy geef ik een klein kusje op zijn voorhoofd, zodat hij rustig een beetje wakker wordt. "Word je een beetje wakker, schatje" fluister ik zachtjes. "Mhm" krijg ik terug. Ik lach zachtjes, volgens mij is hij kapot.

Ik stap nog even onder de douche, zodat ik me nog even kan opfrissen. Op mijn wimpers doe ik een beetje mascara, maar daar hou ik het wel bij. Ik draag sowieso niet extreem veel make-up maar nu gewoon wat minder, omdat we toch gaan vliegen. Ik neem een elastiekje mee, zodat ik in het vliegtuig mijn haar vast kan doen. Ook doe ik gewoon wat chills aan, voor in het vliegtuig. Ik loop weer terug naar Matt zijn kamer. In de hoop dat hij al wakker is, want we moeten echt bijna gaan. Ik doe de deur open en ik zie Matthy niet, dus die is waarschijnlijk al beneden.

Ik loop naar de woonkamer en zie dat bijna iedereen daar al zit. We pakken al onze spullen en stoppen het in de auto en rijden naar Schiphol. Als het goed is komen we op tijd aan. We parkeren de auto en gaan met onze koffers naar binnen. Ik merk dat mijn spanning oploopt. Vliegen is één van mijn grootste angsten. Mijn ademhaling gaat steeds sneller en hoger zitten. Dit gevoel blijft verschrikkelijk. Ik kijk om me heen en ik zie dat Matthy mij aankijkt. Volgens mij heeft hij door dat het niet zo goed gaat. Mijn handen beginnen te trillen en ik krijg het steeds benauwder. Alles om me heen draait. Het voelt alsof ik elk moment om kan vallen. In mijn ooghoek zie ik dat Matthy naar mij toe komt gerend. Hij ondersteund mij en we lopen naar het dichtstbijzijnde bankje. "Het komt goed, schatje. Ik ben bij je" zegt Matthy liefjes, die naast mij is komen zitten. Ik draai mijn hoofd en kijk hem aan. Tranen vullen mijn ogen en lopen over mijn wangen. "Ik weet niet of ik dit kan Matt." Zeg ik huilend. Matthy slaat zijn armen om mij heen en geeft me een stevige knuffel. Ik rust mijn hoofd op zijn borst, terwijl hij rustig met zijn handen over mijn rug gaat.

Ik ben zo bang om te vliegen. Ook al weet ik dat Matthy bij mij is, blijf ik het echt heel eng vinden. Matthy probeert mij een beetje te troosten en rustig te krijgen, wat gelukkig al een beetje lukt. Koen is naar de supermarkt op Schiphol gelopen, om een flesje water voor me te halen. Echt super lief. Ik voel me inmiddels al wel wat beter, maar ik zie het vliegen nog steeds niet echt zitten. Ik weet wel dat ik het uiteindelijk ga doen, maar ik zit er toch nog heel erg tegen op. We hebben nog anderhalf uur om door de security heen te komen. Gelukkig is het redelijk rustig, dus ik denk dat we dat wel gaan halen. "Zie je het zitten?" vraagt Matthy liefjes. Ik knik. "Ik denk het wel." Zeg ik twijfelend. "Alles komt goed, liefie. Ik blijf de hele tijd bij je." Ik kijk hem aan in zijn zee blauwe ogen. "Dankje, Matt. Ik hou van je." Hij krijgt de liefste glimlach op zijn gezicht en geeft me een kusje. Hij is echt een schatje.

We leveren onze koffers in en gaan langs de security. Ik heb het niet vaak, maar we zijn er gewoon binnen een half uur doorheen. Matthy is, zoals hij had beloofd, de hele tijd bij me. Mijn spanning voor het vliegen is er nog steeds, maar met Matt erbij voel ik me toch wel wat veiliger. We moeten nu toch nog een uur wachten, dus kijken we even bij elk winkeltje. "Lies, is dit niet iets voor jou?" zegt koen, met de lelijkste hoed ooit in zijn handen. Ik lach. "Hoe wist je dat, helemaal mijn ding." De rest moet ook lachen en we lopen door naar de gate. Op de stoelen bij de gate is gelukkig nog plek, dus we gaan daar zitten. Ik rust mijn hoofd op Matt zijn borst en hij gaat langzaam met zijn hand door mijn haar. Ik voel me altijd zo veilig als ik bij hem ben. Het voelt zo vertrouwd en fijn. Ik kan me echt niet voorstellen hoe het leven zou zijn zonder hem. Ik ben echt zo verliefd op deze jongen. En dat gaat nooit veranderen...

Heeyy, zoals jullie waarschijnlijk al hebben gelezen in mijn berichten, gaat het allemaal even wat minder. Ik ga proberen om ongeveer 2 delen per week online te zetten. Ik durf niet te beloven dat dat gaat lukken, maar ik ga het proberen.

Ik hoop dat jullie het niet erg vinden.

Ik hoop dat jullie het verhaal nog een beetje leuk vinden?

Als jullie nog goede ideeën hebben, zijn die zeker welkom.

Liefs Suus!