Ik heb je nodig // Bankzitters

Hoofdstuk 22

Ik kom de kamer van Matthy in. Hij heeft gelijk een glimlach op zijn gezicht. "Hey." Zeg ik en ik zet onze tassen naast zijn bed. We kletsen nog een beetje, maar na een kwartier gaat de rest weg. We zwaaien de rest uit en ik ga op een stoel naast zijn bed zitten. Matthy slaat op naast hem op het bed en seint dat ik naast het moet komen zitten. Ik sta op en ik ga naast hem zitten. Niet veel later voel ik een arm om me heen gaan. Hij heeft gewoon zijn arm om me heen. Ik merk dat ik begin te blozen. Ik verbreek de akward stilte door te vragen: "Zullen we iets van een film kijken? Ik heb mijn laptop meegenomen." "Ja lijkt me goed." Zegt hij. Ik pak mijn laptop uit mijn tas en geef het aan Matthy. "Kies jij maar wat uit." Zeg ik tegen Matthy. Hij zoekt even, maar dan vindt hij een serie. "Dan kunnen we vaker wat kijken." zegt hij. De vlinders in mijn buik worden gek. Dus hij wil vaker een serie met mij kijken. Mijn wangen worden rood en Matthy moet glimlachen.

Hij zet de serie aan en we kijken daarnaar. Ik kan me niet zo goed op de serie concentreren, omdat ik gewoon naast Matthy zit die zijn arm om me heen heeft. Hoe kan ik hem in zo'n korte tijd zo leuk vinden. Ik ken hem nog maar net, toch voelt het alsof we elkaar al jaren kennen. Na een kwartiertje merk ik toch dat ik een beetje moe bent. Al mijn energie van vandaag, is wel weg. Ik heb me natuurlijk heel erg druk gemaakt over Matthy, daardoor ben ik veel energie verloren. Mijn hoofd wordt zwaar en ik laat het een beetje vallen. Ik leg rustig mijn hoofd op Matthy zijn borst. Ik voel een kusje op mijn voorhoofd en niet veel later val ik in slaap.

Ik word wakker van een harde piep. Ik schrik wakker en ik kijk naast me. Matthy ligt daar te slapen. Ik glimlach naar hem en kijk om me heen, om te kijken waar die piep vandaan komt. Ik zie een beeldscherm, waar zijn hartslag op weergegeven wordt, naast het bed staan. De hartslag is niet meer zichtbaar, alleen een horizontale streep. Het dringt nu pas tot me door. H-hij is dood... zijn hartslag is in ieder geval gestopt. Ik voel de tranen over mijn wangen rollen. Hij mag niet dood, echt niet. De deur gaat open en er komen allerlei doctoren binnenlopen. Er kom een vrouw naar me toe lopen die me nog net niet uit de kamer sleurt. Ik zie dat Matthy gereanimeerd wordt. "Matthy, NEE!" schreeuw ik. Ik word de kamer uit getrokken en de deur wordt voor me dicht gedaan. "IK WIL NU NAAR MATTHY!" schreeuw ik naar de vrouw. Ze kijkt me aan en zegt op een rustige toon: "Het spijt me heel erg mevrouw, maar u kunt nu niet naar hem toe. U moet nu afwachten totdat wij meer weten. Loopt u even met mij mee? Dat zet ik u even in een rustige kamer." Ik slik de brok in mijn keel weg en ik loop met tegenzin achter haar aan.

Ik kom aan in een witte kamer met een tafel en een aantal stoelen. Ik schuif de stoel naar achteren en ga erop zitten. Ik voel me emotieloos. Alsof mijn leven geen zin meer heeft. Hij is gewoon dood. Hoe kan dat opeens. Het ging net nog zo goed, maar nu is hij niet meer te redden. Ze zijn hem wel aan het reanimeren dus je weet het nooit, maar ik heb er geen vertrouwen meer in. Ik voel tranen over mijn wangen glijden.

Het duurt niet heel erg lang, maar dan komt er een dokter de kamer in gelopen. Dat hij nu al komt, kan niets goeds betekenen. Ik zit hier nog maar twintig minuten dus ik denk dat het niets is geworden. De dokter pakt een stoel voor mij en schraapt zijn keel. "Het spijt me om dit te moeten mededelen." Mijn hart stopt met bonzen. Nee, niet Matthy. "Matthyas het Lam is helaas overleden."...

Sorry dat er dit weekend niets online kwam. Ik ga proberen om morgen een nieuw deel online te zetten. 

Heel erg bedenkt voor de 3k reads en de 100 votes!!! Echt niet normaal! Ik had dit nooit zien aankomen!! Hopelijk vinden jullie het boek leuk. Groetjes Suus!