Ik heb je nodig // Bankzitters

Hoofdstuk 10

Hij geeft me een knuffel. "Jeetje Lies." Hij voelt zo warm en veilig als hij mij omhelst. "Ik ben er voor je. Als er iets is kan je me altijd appen." Hij reageert veel aardiger dan dat ik had verwacht. "Dankje." Zeg ik en ik voel een traan over mijn wang glijden. Niet per se omdat ik me verdrietig voel ofzo, maar ik ben gewoon blij dat hij zo reageert. Hij is zo lief. "Komt dan nu ook terug dat je niet meer naar buiten durft of dat niet?" "Ook, eigenlijk veel. Winkels, naar buiten gaan, met mensen praten eigenlijk alles komt weer een beetje terug." "Heb je nu wel hulp of helemaal niet meer." "Ik heb nu 2 keer in de maand hulp." "Is dat nu dan wel genoeg, omdat het weer terug komt?" "Ja, ik denk het wel."

We praten nog een beetje en na ongeveer 20 minuten komt Rob binnen. "Goedemorgen!" zegt hij vrolijk. Nou die moet wel goed geslapen hebben, denk ik. Ik veeg nog snel de laatste tranen van mijn wangen, zodat hij niet merkt dat ik heb gehuild. Best raar eigenlijk, ik ken ze nog maar net, maar ik heb al 3 keer gehuild. Hij gaat naast me zitten. "En heb jij lekker geslapen." Ik moet lachen en zeg: "Ja hoor, jij ook volgens mij." "Ja zeker!" hij loopt weer naar de keuken en Matthy kijkt mij verbaast aan. "Is hij altijd zo vrolijk in de ochtend?" vraag ik. "Nee eigenlijk nooit." Hij haalt zijn schouders op en hij loopt ook naar de keuken. "Lies wil je wat te drinken? Koffie ofzo?" "Ja doe maar koffie." Hij pakt de kopjes uit de kast en ik hoor het koffiezetapparaat aan gaan.

Hij komt met twee kopjes koffie aan zetten en een schaaltje met koekjes. "Dankjewel." Zeg ik als ik het kopje van hem aanpak. Hij zet de tv aan en kijkt een voetbal samenvatting van gister terug. Ik kijk mee, maar eigenlijk snap ik er helemaal niets van. Zelf kijk ik namelijk nooit voetbal, dus ik heb ook geen idee wat de spelregels daarvan zijn. Rob komt naast ons zitten en kijkt met een glimlach naar zijn telefoon. Die is wel heel erg vrolijk vandaag en volgens Matthy is dat niet heel vaak zo. Maar ja het zal wel. We kijken nog voetbal en daarna gaat Rob nog net niet huppelend naar de keuken om wat eten te pakken. Matthy werpt zijn lachende blik naar mij. En we moeten allebei lachen. Milo komt ook naar beneden, die is dus blijkbaar ook blijven slapen. Hij kijkt ook gelijk naar Rob en daarna naar ons. "Wat ben jij vrolijk vandaag." Zegt Milo tegen Rob. Hij knikt en loopt naar boven. Oké vreemd. "Weten jullie wat er met hem is?" vraagt Milo als hij bij ons komt zitten. "Nope." Zeggen we in koor. We lachen en ze kijken weer serieus naar de tv. Voetbal is blijkbaar erg boeiend.

Nadat ik voetbal heb geprobeerd te begrijpen en een lesje 'wat is buitenspel' gekregen te hebben hoor ik dat Raoul thuiskomt. "Goedemorgen Liesje!" zegt hij tegen mij. "Goedemorgen" zeg ik terug. "Heb je een beetje lekker geslapen?" vraagt hij aan mij. "Ja hoor." Hij komt ook op de bank zitten en zegt: "Hebben jullie al ontbeten?" vraagt hij aan ons. "Nee nog niet." zegt Matthy. "Zullen we anders wat gaan halen?" stelt Raoul voor. Matthy kijkt mij aan en ik knik. "Is goed." Zegt Matthy. "Lies ga je mee?" vraagt Milo. Ik knik en ik pak mijn jas en we lopen naar het dorp.

Het centrum van het dorp waar ze wonen is erg schattig. Leuke kleine winkeltjes, leuk bakkerijtje en leuke restaurantjes. Echt een leuk dorp. We lopen naar een soort café toe. Hier hebben ze vast wel een lekker ontbijtje, ook al kan je het nu beter een brunch noemen. We gaan zitten aan een tafeltje en we bestellen wat te eten en wat te drinken. Het is echt heel erg lekker weer, de zon schijnt op mijn gezicht waardoor ik wel wat wakkerder word dan eerst. De ober komt ons het eten en drinken brengen en eten en drinken het op. Matthy stelt voor om nog even een paar winkeltjes in te gaan, maar dat kan natuurlijk niet zonder herkent te worden. Na 15 minuten komen er namelijk al een aantal kinderen aangelopen. "Mogen wij met jullie op de foto." "Ja hoor" antwoordt Raoul. Ik word gebruikt als een soort statief en maak alle foto's van de kinderen. Als er al een paar kinderen langs zijn gekomen komen er nog een paar. Na alle kinderen gehad te hebben lopen we een zaakje in. "Wow, deze is mooi." Zegt Milo en hij wijst een heel vreemd beeldje aan. Wij lachen en lopen weer verder in het winkeltje. We kijken nog een beetje, niet omdat we het willen kopen, maar gewoon om een beetje te kijken. We lopen nog in een paar winkeltjes, Milo en Rob hebben wat gekocht, maar de rest heeft niets gekocht. We willen weer terug naar huis lopen, maar dan hoor ik opeens achter me vandaan komen "Lisa?" Ik draai me om...

kleine cliffhanger! Morgen weer een nieuw deel! bedankt voor 200 reads!!