TOGIS7: BEHIND THE MASK (S2)

CHAPTER 15

Kinabukasan, maaga palang ay umuwi na ako sa amin. Nagpahatid ako kay kuya kasama si zeb. Gagala kami ngayon, kahit sobrang aga pa. My aasikasuhin pa kasi ako mamayang mahahalagang mga papeles para sa business namin, I'am the manager so dapat lang na gawin ko.

Hindi na ako nagdoorbell dahil may susi naman ako. Laking gulat ko nalang na pagbukas ko ng pintuan ay parang binagyuhan ang bahay. Ang kalat, kalat!!

Kung saan saan nalang sila natulog, may nakahilata sa sahig, meron namang nasa lamesa at merong nasa hagdan.

"HAHAHAHA cierra hinay hinay lang," Sinampal ko si peter. Nanaginip eh.

Unti-unti niyang minumulat ang kanyang mga mata at ngumiti sa akin, "cierra, ikaw ba ‘yan? Kamuhka mo si marit–" *sinampal*

"ARAYYY!!! ANO BA PROBLEMA MO MARITES!?" Edi nagising.

"Wala, umayos mga kayo! Tignan niyo ginawa niyo sa bahay! Argh! Bwisit! Hindi kayo ang naglilinis ah!! Kaya umayos kayo." Sinipa ko sila isa-isa at ginising.

Lumapit ako kay kill na nakahiga sa sofa kayakap niya si blue, "oh? Ano? Sarap ng tulog niyo, ano?" Pinitik ko silang dalawa sa tainga, pero parang mga walang pakealam.

'ayaw niyo talaga ah?'

Nagtungo ako sa dining room at kumuha ng malamig na tubig. Hinaluan ko na rin ng ice tube para mas maganda.

Dinala ko ang palangga at ibinuhos ko sa kanila ang napakalamig na tubig. Nahulog sa gulat si blue habang si kill ay masarap pa rin ang tulog. T-teka.... Nag-iba ang mukha niya.

Tama ako, hindi siya si kill. He used our beauty product!

Akma na sana akong lalapit pa  para mas makita ko ng maayos pero biglang humarang si blue na nakangisi sa akin, "ako na bahala sakanya....." palihim niya'ng ginising si kill, hinayaan ko naman. Sa susunod, may pagkakataon na rin akong makakuha ng litrato for evidence.

Sino ka ba talaga?

Nasa'an ang totoong Christopher killua na nakilala ko?

I crossed my arms at hinila paakyat si zeb. Dumiretso kami sa kwarto ni cierra dahil may narinig akong umiiyak.

*Kumatok* "hey.... Cierra? Are you okay? It's ate abbi...." Pinagbuksan ako ng pintuan ni cierra, namamaga ang kanyang mga mata, "what happened? Why are you crying?"

"Si daddy........ wala na."

"Paanong wala na?"

"He died. Namatay siya sa byahe pauwi dito sa pilipinas....." o to the M to the G! Si tito!! Nagbakabasyon siya sa korea tapos–

"Kailan lang? Sure ka ba?" Iniabot niya sa akin ang cellphone niya. At doon ko nakita ang bangkay ni tito. Nireport rin pala sa tv, pero hindi ako updated. "Alam ng kuya mo?"

"Hindi.... Hindi niya alam, pati ai ate walang alam." Niyakap kung mahigpit si cierra, niyakap rin siya ni zeb.

"Let's go, puntahan natin daddy mo," hindi ko na sasamahan ang mga tukmol na iyon, kailangan ako ni cierra ngayon, napaka softhearted niya pa naman.

Sakto namang kakalabas lang ni cyriena sa kwarto niya, "oh ate abbi ate zebby? Wazzup? Aga niyo naman? Teka..... Cierra why ka naman umiiyak? Naku, bata ka pa talaga. Crying baby BEAHAHHAHA!!"

"Ate..... Si daddy–wala na."

"Malamang, nasa korea siya remember?"

"No–" sumingit na ako, "wala na ang daddy niyo–wala na si tito." Iniabot ko sakanya ang cellphone ni cierra. Bigla nalang siyang napaluhod.

"H-hindi t-to totoo d-d-di ba?"

"It's real."

"No hindi!!" yumuko ako niyakap siya, pinaghahampas niya ako sa dibdib pero hinayaan ko lang kahit masakit.

"W-wala na kaming pamilya..... Ubos na silang lahat....."

"No, I'am here pa, huwag kayong ganyan. And’yan pa rin kuya niyo."

"Wala na si kuya ate, wala na. He didn't survive!" napatakip nalang ako ng bibig, hindi dahil sa sinabi ni cyriena na wala na ang kuya niya, ‘yong sinigawan niya ako.

"What's happening–" tumayo ako at sinampal ang hari, "tanga mo!"

"What's going on?" katulad ng ginawa ko sa hari, sinampal ko rin si blue.

"Wala kayong mga alam!" akmang yayakapin ni kill si cierra pero lumayo ito sakanya, "hindi kita kuya."

"Cierra......"

"Don't call me again! I know! Iknow who you are! Kilala kita!" dagdag pa ni cierra at umiyak ng umiyak. "Hindi ikaw si kuya kie....... Manloloko kayo......... ate abbi...... Huhuhu," lumapit ako kay cierra at niyakap siya.

"Let's go!" hindi ko muna inintindi ang mga katanungan ko, alam kung masasagot rin ang lahat ng iyon, siguro hindi pa ito ang time na ‘yon. Need ako ni cyriena at Cierra.

Kasunod namin na lumabas si zeb, "teka, wala akong naintindihan, anong hindi si kill ‘yon?" walang pumanssin sa tanong ni zeb, "huwag mo na ngayon sis." I smiled, buti naman at naintindihan niya kaagad.

Sumakay kami sa kotse ni cyriena pero hindi siya ang nagdrive at laling hindi rin so cierra at mas lalong hindi ako–si Zebbiana, ang kapatid ko ang nagdrive.

"Saan tayo?"

"Punta tayo kay tito," tumango-tango si zeb, nasa backseat kaming tatlo, yakap yakap ko silang dalawa.

"Wala tayong magagawa, dahil oras na nila...." Si Tito sumunod kay eshang.....

"I think hate ako ng world. Kasi, malas ako."

"No cierra, don't say that. Hindi ka malas, always remember that."