TOGIS7: BEHIND THE MASK (S2)

CHAPTER 22

Bigla nalang pumasok sa isipan ko si alora and Ysabella. Kamusta na kaya ang dalawang clown ngayon?

Hindi ko na sila nakita, huli yata naming pagkikita sa sementeryo.

Hanggang ngayon nasa kulungan pa rin ang magulang ni ysabella, kasalanan na nila ‘yon. Kinddnapped nila si Zebbiana, but it's okay na. Dahil nasa amin na si zeb at nakulong na ang dapat na makulong.

Si alora nag-aalala ako sakanya. Okay na kaya sila ng pamilya niya?

Kahit na masama ang ginagawa nila sa akin noon, iniisip ko pa rin sila. Kahit matagal na.

Hinding hindi ko talaga sila malilimutan, dahil sila rin ang dahilan kung bakit may sama ako ng loob hanggang ngayon. Bwisit na bwisit talaga ako sa dalawang clown na ‘yon! Argh! C'mon, please lang po. Sana mawala na sila sa aking mind, Charrot.

Hinatid ko si hanna sa bahay nila kasama ko si cierra at cyriena. Hanggang sa labas ng gate lang kami dahil madami raw aso sa loob ng bahay nila, baka bigla kaming lapain.

Pagkatapos naming ihatid si hanna ay dumiretso kami sa sementeryo. Naabutan namin si Ezekiel nakausap ang puntod ng mahal niya.

There love is full of tragedy.

Namiss ko ang dating Ezekiel na nakilala ko, ‘yong Ezekiel na panay banat ng banat, but now...... He changed.

Umupo ako sa tabi niya habang si cierra at cyriena natayo lang sa likod ko.

"I miss her......" tinapik tapik ko siya sa likod.

"Nasa mabuting kalagayan siya ngayon......" napalingon ako sa tabi ko dahil may naramdaman akong lamig sa bandang taas ng ulo ko. Nakita ko si eshang nakatingin jay Ezekiel.

Himala, nagpakita siya.

"She's here." I whispered. Parang takang taka na tumingin sa akin si Ezekiel. "Pinagsasabi mo?"

"Andito si eshang....."

"I know you miss her too, pero wala na siya."

"Andito nga kasi! Ang kulot ng bulbol mo!" napangiwi siya sa sinabi ko. Tumayo ako at tinuro si eshang.

"Ayan siya oh! Ayan!" malungkot na tumingin sa akin si eshang kaya I raised my right eyebrows.

"Hindi niya ako nakikita,"  sambit ni eshang, lumapit siya kay Ezekiel at niyakap ito.

"She hugged you." Ani ko at marahan na pinahiran ang luha ko.

"Oum...... Randam ko......" Ipinikit ni Ezekiel ang mga mata niya.

Lumapit sa akin si eshang at niyakap rin ako, I hugged her back.

"I miss you, abbi. I miss you all. Ito na ang huling araw na magkikita tayo–makikita mo ako," hinawakan niya ako sa balikat. "Babantayan ko kayo lagi. And always remember, huwag na huwag kang maniwala sa kahit na sino." tumango-tango nalang ako.

Bakit ko ba nahahawan ang mga multo eh patay na sila? Baka multo rin ako?! What if patay din ako?!

She smiled at biglang naglaho.

"Sana I can see a ghost din para makita ko si daddy....." biglang singit ni cierra, wala akong ginawa kundi ang yakapin siya.

I wish..... I wish–na sana makita ko ang papa ko. I want to see him. I want....... I want to hug him. Ang dami kung want.

"Let's go home na?" tumango-tango sila pareho. Napalingon naman ako kay Ezekiel na nakatulala.

"Hm.... Mauna na kami, kita nalang tayo ulit."

"Veb....." marahan siyang tumingin sa akin.

"Bakit?" umiwas siya ng tingin, "ah wala. Sige, ingat kayo. Dito lang muna ako....."

"S-sige....." Yumuko ako bago umalis. Nakasunod lang sa akin sina cierra.

May balak na sabihin kaya siya sa akin? Kakaiba ang kanyang mga kilos ngayon.

Katabi ko umupo sa driver seat si cyriena. Hanggang ngayon ay hindi ako mapakali, hindi ko maintindihan ang sarili ko.

Something bothering to me. Arghh!!!

Depressed ba ako? Ayy self! Tama na iyan.

"Ate are you okay?" Cyriena asked. "Oum, always." I answered.

Parehas na parehas talaga sila ng kuya niya–sila nina cierra. Lagibg nagtatanong ng 'are you okay?' malamang 'oo' talaga isasagot ko. Kasi kung hindi tatanungin na naman nila ako kung bakit? Tapos pag hindi ko sinabi kukulitin ako. Argh! Ayaw ko nun. Kaya I always say that I'm okay, kahit hindi naman talaga.

"We knows that you're not. You need a rest ate abbi, kami na bahala sa company, masyado kanang maraming nagawa." Sambit ni cierra kaya napangisi ako.

Sa totoo lang, wala talaga akong ginawa. Wala akong naitulong, realtalk.

"Saan tayo? Huwag mo na tayong umuwi sa bahay, nah-highnlood ako sa mga kasama natin doon," napatingin ako sa bintana.

"True. Ayaw ko rin muna umuwi doon, maybe we need natin ng rest? Like beach tayo? Ano gora??" masayang masaya na sambit ni cyriena kaya tumango-tango kami pareho ni cierra.

Tagal ko na rin na hindi nakapunta sa beach. Pag naririnig ko ang salitang 'beach' naalala ko lahat ng memories namin. Sa beach ko rin unang nakilala si lola Hilda na inakala kong buhay pa–pero hindi pala. She's ghost.

Sa beach rin nangyari ang kauna unahang prank nina blue, Tyrone at jethro. Kwaring namatay si jethro. Ahh basta! Madaming nangyari sa beach.

Sana may mangyaring ano..... ‘yong ano ba..... Basta ‘yong ano.......

Sa beach ko rin yata unang nakilala si andrei? Sino kaya ‘yong nagbigay ng papel sa akin nung nasa bar kami ni Eshang? What if bumalik ako doon? Ando'n pa kaya siya? Kaso–hindi ko naman tanda pagmumukha niya, at wala akong balak alalahanin pa. Nacucurious lang ako nakasulat sa papel, hindi sa nagsulat doon sa papel.

Bakit kaya parang galit na galit si kill nung nabasa iyon? AHHH!!! Jusko! Ito na naman ako!

May masama kayang nakasulat doon na ikinagalit ni kill?

Jusme...... Tama!

Tama!

Tama!

Tama!

Tama si eshang, hindi dapat ako magtiwala sa mga taong nasa paligid ko. Hindi ko alam kung mapagkatitiwalaan ko ba sila or hindi.

Baka lahat sila ay impostor. Naku! Naku! Naku!

Ang sakit na ng ulo ko kakaisip kung anong nangyayari sa buhay ko?!

Who is behind the mask?!

Balak ko sanang itanong kay cyriena pero mukhang nasa mood siya ngayon at ayaw kung sirain. Sayang kasi nung nakaraan–dapat sasabihin niya sa akin kaso bigla akong tumakbo. Taeng tae na talaga ako nun.

Pero teka.... Paano niya nalaman?

At sino nga ba talaga ang nasa likod ng maskarang iyon?

Mabilis akong makalimot.