TOGIS7: BEHIND THE MASK (S2)

CHAPTER 21

"Next time, lumaban ka sakanila. Dapat tayong mga babae hindi nagpapatalo sa mga lalaki, hah? Always remember, we are the woman of hope." I smile.

"By the way, what's your name?"

"Hanna, I'm Princess hanna Espiritu, how about you ate?"

"Ow, nice name ah? Me? HAHAHA just call me abbi...."

"Fullname po?"

"Vebbiana Abbiana Monique Delos Reyes, nice to meet you ms. Espiritu!"  Nakipagkamay ako, angganda niya namang bata.

"Owemjii!! Ate Veb is that you?! Can we take picture? Please?" Nagpuppy eyes siya sa akin. Wala akong magawa kundi ang ngumiti at nakipag picture sakanya.

Hindi na ako nagv-vlog but still madami pa rin nakakilala sa akin.

"Why you stop vlogging po?"

"Uhm.... Actually, I don't know."

"Meganun?"

"Alam mo, kanina ko pa napapansin hawig mo si ryker.

"Ryker?"

*Nevermind. Let's go? let's eat?" ngumiti siya sa akin at hinawakan ang kamay ko. Parang hindi siya highschool student, ang pandak kasi–pero ako pandak rin. Feel na feel ko na matatangkaran ako ng batang ito.

Dinala ko siya sa bahay imbes na sa restaurant.

"Hindi ba magagalit mama mo?"

"Nope, I know she knows you ate abbi." what if kapatid ko pala ‘tong si hanna? HAHAHA, ghe veb. Overthimk well.

Minsan napapaisip ako, sa tingin ko talaga I'm not matured pa. E, mas mukhang matured pa nga si cyriena kaysa sa ‘kin. Ugrh!

Pagrating namin sa bahay ay naabutan ko ang mga tarantado kasama sina cierra nakaabnag sa amin sa may pintuan, habang mga nakanganga.

"Who's that?" bungad ni Ivan.

hindi ko sila pinansin at dumiretso lang sa loob kasama si hanna. Agad ko siyang dinala sa dining table at saktong may fried chicken, umorder yata sila.

"Yam!" galit na sigaw ni kill habang nakapamulsa. I'm just rolled my eyes at him.

"Kain ka lang d’yan, akyat lang ako." ngumiti ako kay hanna at dumiretso sa kwarto namin ni kill.

Habang naglalakad ako paakyat ay marami akong narinig na bulong bulungan galing sakanila. Try ko silang hindi pansinin.

I will try my best!

Pagbukas ko ng pintuan ay nagulat nalang ako ng makita ko si andrei nakahiga sa kama namin ni kill.

"Eyy!! Zup? How are you, yam?" nakangiting sambit niya at umupo.

"Huwag mo nga akong tawaging yam, hindi ako ang hari ko."

"Ay! Ay! Ay!" tumabi ako sakanya. Marahan niya akong inakbayan.

"Naku, kung hindi ka lang mahal ng kaibigan ko, kanina pa kita sinama sa langit," bahagya akong ngumisi, "saang langit?" humalakhak ako ng tawa dahil sa reaksyon ng mukha niya.

tumayo siya at humarap sa may bintana. "He's not ready....." he whispered.

"Who?"

"Nothing......" bahagya namang kumunot ang noo ko.

Why I can talk to ghost? D-don't t-tell me...... I AM A GHOST?!?

Shockedddd!!!!

What if–veb, tama na ‘yan!