Eve geldiğimde ise emma etrafta dolanıp duruyordu. Ona sakin olmasını, yatağa gideceğimi söyledim. Bana iki saniye boyunca yarı sinirli yarı somurtkan bir yüzle baktı, sonra kafasını onaylar bir şekilde sallayarak karşılık verdi.
İç çektim, yorulmuştum. Odama girdiğimde gözlerim direk yatağıma çarptı. Elimde olsa üstümü değiştirmeden yatağa yatardım ama şu zamanlarda çok fazla böyle yattığımdan üstümdekiler kokuyordu. Üstümdekileri değiştirdikten sonra kafamı yatağa gömdüm.
~Takemichi'nin gözünden~
Eve gelmiştim. Ayakkabılarımı çıkardım. O kadar boştum ki sıkıntıdan duş almaya gittim. Duştan çıkınca üstümü değiştirdim ve bir mesaj gelmiş mi diye telefonuma baktım. Tahmin edildiği gibi Y/N den mesaj gelmişti. Tanrım, ne zaman kendine fazla yüklenmeyi bırakacaktı. İç çektim ve ne yazdığına baktım.
"Biraz hayal kırıklığına uğratıcam sanırım ama beni antrenmanlarımdan ayıramazsın ya da antrenmanlarımla arama giremezsin" yazıyordu. Kesinlikle sorunluydu kendi kendinin canını acıtıyordu ve bunu ' antrenman ' kelimesiyle kapatıyordu.
Düşüncelerimden ayrıldıktan sonra başka mesaj var mı diye baktım. Kimseden yoktu.. Aklıma Y/N nin mesajı takılıp durdu. Sonra kendi yazdığım mesajı gördüm benim yazdığım mesaja farklı bir şekilde cevap vermişti. Belki hala uyumamıştır diye mesaj yazdım. "Y/N soruma cevap versene, ne zaman gelcen? Büyük ihtimalle sorma nedenimi biliyorsundur ama ben yine söyliyeyim. Arkadaşlarıma kardeşim olduğunu söylemedim. Aramızda sır yok diye de söz verdik. Seni bilmiyorlar yani" diye yazdım.
Aradan saniyeler geçmeden çevrimiçi oldu ve yazmaya başladı. "Oha oha ama, benim arkadaşlarımın hepsi seni biliyor seninkiler nasıl.. Heeee doğru benim hatam deme, özür. Seni, beni rahatsız ettikleri gibi rahatsız etmesinler diye kardeşin olduğumu söyleme demiştim deme, öff neyse yarın gelsem olur mu?"
Cevap olarak" tamam senin odanı hazırlıyorum o zaman. Her zamanki gibi deme? " yazdım. Yine saniyeler geçmeden yazmaya başladı. " Tabiki her zamankinden. Senin tarzına bayılıyorum <333" yazdı. Yüzümde küçük bir tebessüm belirdi ve yazmaya başladım "tamam benim küçük Y/N'm"
Bunu yazmamla beraber telefonu kapattım ve yatağa gittim. Draken'i kurtarmayı başarmıştım sırada Baji vardı. Onu da kurtarmam gerekiyordu ama Y/N nin gelişi normalde, ben geçmişe yolculuk etmeden önce, hiç olmamıştı. Acaba onu buraya gerçek getiren şey neydi.
Pek umursamadım ve yatağa yattım. Uykuya dalmadan önce aklımda olan tek şey Y/N nin durumuydu. Acaba nasıldı, maçları nasıl gidiyordu.
~Y/N' nin gözünden~
--Sabah 06.15--
Saat beşte kalkmıştım ve gerçekten çalışmam gerektiğini düşünüyordum. Duş aldım ve gizli gizli salona gitmeye başladım. Kapıyı yavaşça araladım, arkamdan da yavaşça kapattım. Ve çalışmaya başladım. Aradan birkaç dakika geçmeden kapının açılma sesini duyunca elim ayağım birbirine dolandı.
Eğer iwa beni bu saatte çalışırken görürse kesin ölürdüm. Zaten dün akşam beni oikawa dan ayrı azarlamıştı. Çünkü ellerim kanayasıya kızarmıştı. Ama yapacak bir şey de yoktu. Kapı daha fazla açılmaya başlayınca gözümü kapattım. Bir ses duydum.
Sesin sahibinin iwa olmadığından emin olunca gözümü açtım ve suç ortağımı gördüm, oikawa. "Sen miydin ya, iwa sandım seni baka sinsi sinsi neden geliyon" dedim. Bana sessiz ol dercesine elini dudağının üstüne koydu. "İwa-chan dan bahsetme Y/N-chan, korkuyorum."Dedi. Gülümsedim ve elimdeki topu ona doğru tutarak" bana bir pas atar mısın" dedim. Önce kafasını onaylarca bir şekilde salladı sonra cevap verdi "tabii ki!"
Saat sekize kadar çalıştıktan sonra, gerçek antrenmanımıza bir saat kala, salondan ayrıldık ve kaldığımız yere geri gittik. Odalarımız dib dibeydi. Tam ikimizde kapılardan içeri geçecekken arkamızda hissettiğimiz tanıdık bir sesle irkildik. "Siz ikiniz nerden geliyorsunuz?" ses kesinlikle ona aitti ve çok sinirli olduğu kesindi.
Yutkunduğumda sadece benim değil oikawa nın da yutkunduğunu fark ettim. Gerçi iwa yı tanıyan herkes onun sinirli haline takılmak istemezdi. Oikawa nın konuşacağı yoktu bende daha fazla sinirlenmesin diye cevap verdim. "Antrenmandan geliyoruz..." oikawa bana ağlamaklı bir yüzle baktı "ya Y/N-chan~~~ neden söylüyorsun"
İwa, oikawa nın dediği ile dahada sinirlendi. Elini havaya kaldırdı yine vuracak diye ikimizde gözümüzü kapattık. Önce oikawa nın acıdan bağırmasını duydum sonra kafamda bir el hissettim. Gözümü açtım. "Doğruyu söylediğin için teşekkürler Y/N ama gerçekten kendine fazla yüklenmemen lazım" dedi.
Sonra da oikawa döndü ve tekrar kafasına bir yumruk geçirdi. "Oikawa baka!!! Sana kaç kere kendine fazla yüklenme dicem. Salak herif" dedi. Gülmemek için zor duruyordum. Oikawa haksızlık olduğunu söyleyip ağlamaklı bir ses tonuyla inkar ediyordu. İwa ise oikawa ne kadar fazla inkar ederse o kadar onu azarlıyordu.
En son dayanamayarak gülmeye başladım. Sesler kesilince bir anda gülmeyi bıraktım ve onlara baktım. "Y/N-chan~~~ gülmek sana çok yakışıyor. Çok güzel oluyorsun gülünce" dedi oikawa. Ardından iwa konuştu "seni uzun süredir gülerken görmüyordum. Sanırım stresliydin. Nedeni ne?" dedi. Biraz endişeli bir ses tonuyla.
"Endişelenmene gerek yok iwa. Sadece abimin yanına yerleşicem eşyalar falan zorladı. Bide kaç yıldır görmüyorum abimi ondan dolayı biraz tedirginim diyebiliriz" dedim gülümseyerek. O da onaylarcasına kafasını salladı. Araya oikawa girince ikimizde ona baktık. "Y/N-chan~~ iwa-chan~~~ neden bensiz gidiyorsunuz~"dedi ağlamaklı bir ses tonuyla.
Ha? Oikawa biz konuşurken durmuş muydu? Ve hiç fark etmedik mi? Ehhhh.. sanırım gerçekten iwa nın dediği gibi stresliydim ve bu benim yorulmama sebeb olmuştu. " Özür dilerim oikawa. Sanırım gerçekten iwa nın dediği gibi stresliyim. Nedense çok yorhun hissediyorum." dedim. Ve kafamı yere çevirdim.
İki omzumda da el hissedince kafamı yerden kaldırdım. Ve oikawa ve iwa nın önce omzuma koydukları ellerine sonra yüzlerine baktım. İkisi de gülümsüyordu. İwa sessizliği bozdu ve" bugün antrenmana gelme abini görmeye git hem ona da sürpriz olur" dedi. Bir an heyecanlandım ve hemen kafamı onaylarcasına salladım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
