Abim gelir gelmez yatmıştı.. Ne kadar da cılızdı. İç çektim ve evden dışarı çıkmak için hazırlandım. Tam kapıyı açacakken abimden dolayı tırstım. Ya uyanırsa?.. Hemen plan kurmaya başladım.. Çözüm yolu pencereden atlamaktı.. Pencereyi açtım ve 'yavaşça' aşşağı indim. Fazla gürültü çıkmadığı için şükrediyordum.
Spor salonun oraya gidecekken aklıma iwa geldi. İwa bazen aşırı abartıp gece üçe kadar nöbet tutuyordu. Sırf ekstra antrenman yapmıyayım diye.. Yolumu yakınlardaki, liseliler, için olan sahaya çevirdim. Dış alandaydı ve yanımda top yoktu.. Gittiğimde orada başka birilerini gördüm. Konuşuyorlardı.
Umursamayıp top var mı yok mu diye aramaya başladım. Bir kaç dakika boş boş bakmamdan sonra olmadığını gördüm. İç çektim ve eve geri gitmek için arkamı döndüm. Tam yürüyecekken bir ses ile olduğum yerde kaldım. "Y/N-chan!! Senin burda ne işin var?"
Sesi ilk duyduğumda inanamamıştım. Arkamı yavaşça döndüm. Gerçekten de oydu.. Hapisten çıkmış olması gerekti. Doğru ya hapisaneye girdiğinde, bir kaç yıl önce, ona hapisten çıkma süresi geldiğinde karşılaşmamız için her şeyi yapıcağımı söylemiştim.. Ama yine her şeyi kendi yapmış gibi hissettim.
Sonrada onun yüzünün ne kadar değiştiğine bakıp "ohaa saçın büyümüş ve boyatmışsın.." biraz duraksayıp devam ettim "saçın.. Saçını muza mı benzetmeye çalıştın sen?" diyip güldüm. Araya girdi ve "gülünecek ne var? Güzel olmamış mı?" dedi. Saçını okşadım "tabii ki de güzel ama yinede muza benziyor.." dedim ve devam ettim "kazutora"
Bana sarıldı ve "özlemişim seni" diyip gülümsedi. Kazutora yı seviyordum. Ben küçükken, ortaokuldayken, voleybolda ustalaşmama yardım eden tek kişi oydu. Ortaokuldayken hasret giderdiğim tek kişi yine oydu. Onun sayesinde sosyalleşmeye başlamıştım. Kısacası ortaokulda benimle ilgilenen tek kişi oydu.
Abimde ilgilenmeye 'çalışıyordu'. Şu sıralar benimle ilgilenmeye başlamıştı. Aslında açıkça söylemek gerekirse abimin şu an ki hali bana garip geliyordu. Normalde benimle hiçbir şey yapmak istemez ve kaba konuşurdu.. Sanki büyümüş gibi bi hali vardı. Düşüncelerimden çıkıp tekrar Kazutora ya baktım. Bakışımdan ne istediğimi anlamış olacak ki bir voleybol topu getirdi. Sahanın köşe tarafına doğru geçtik. Kazutora konuşmaya başladı.
"O zaman bana ne kadar güçlendiğini göster Y/N-chan!!" dedi, neredeyse bağıran bir ses tonuyla. Ona onaylarcasına kafa salladım ve "sen istersin de göstermez miyim" dedim. Ve duvara sert bir servis attım. Ses mahallede yankılanmıştı.. Ya da bana öyle gelmişti.. İki üç kere göz kırptım. Çünkü topa tam gücümle vurmamıştım. Bu kadar fazla sert gideceğini ve bu kadar fazla ses çıkaracağını bilmiyordum.
Kazutora not tutuyordu, ortaokuldaki gibiydi.. En azından huyları ortaokuldaki gibiydi. Yarım saat boyunca smaç, servis, blok çalıştık. Bi zamandan sonra Kazutora benden libero gibi çalışmamı , karşıdan gelen topları kurtarmamı, istedi. Tamam anlamında kafamı salladım ve yarım saat boyunca da liberoluk çalıştık.
Normalde devam ederdik ama elinde dövme olan, uzun boylu, sarı siyah saçlı biri gelince Kazutora önüme geçip "noldu.. Hanma" dedi. Hanma? O kimdi ki? Kazutora.. Çevren gerçekten geniş ama böyle birilerini bulmak zorunda mısın diye geçirdim içimden.
Gözlerimi Kazutora ya çevirdim. 'Hanma' dediği kişiye öldürecekmiş gibi bakıyordu. Tepesinin attığı zaten öldürecekmiş gibi bakmasından belliydi. Kazutora nın tişörtünü kendime doğru çektim. Böylece göze bana kaydı. "Sakin ol, her şey yolunda" dedim fısıldar bir şekilde.
Ortaokuldayken de böyleydi.. Birbirimizi kollardık ve eğer birimizin tepesi attığında ya da bir şeye acayip üzüldüğünde birbirimizi sakinleştirirdik...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
