Siyah, uzun saçlı bir çocuk bana doğru yaklaşmaya başladı. "Sen şu ünlü iki numara değil misin? Hani şu 15-23 olan maçı değiştiren kız" kafamı onaylarcasına salladım. Konuşmak istemiyordum onların bana böyle bakması beni korkutuyordu. Gümüş saçlı çocuk beni taramaya başladı. Utanç vericiydi. Mikey bunu görünce, önce o gümüş saçlı çocuğa vurdu sonra montunu çıkarıp üstüme bıraktı.
Monttan kollarım geçtiğinde, geçmeye çalıştığında, kollarımda ağırlık olduğunu hissettim. Çünkü mont bana göre büyüktü. Utançtan abimin yanına gittim. Arkamdan ses gelince oraya döndüm "Takemichi-kun bu kim?" dedi pembe saçlı kız. Yanındaki sarışın beni süzmeye başladığında pembe olanın da beni süzmeye başladığını fark ettim.
Yutkundum eğer voleybol izliyorlarsa şu an bana bir sürü soru sorarlardı. Kapana kısılmıştım. Sarı saçlının gözleri açıldı ve bağıran bir ses tonuyla "bu.. Bu.. İki numara değil mi? Y/N?" dedi sonlara doğru sesi daha sert, yüksek ve baskın çıkmıştı. Pembe saçlı olanın da gözleri açıldı ve bana doğru koştu. O koşunca sarı olanda koşmaya başladı.
İkiside aynı anda "bir imza alabilir miyim ya da bir fotoğraf, lüüüütfeeen" dediler. İç çektim "eğer benim burda olduğumu sosyal medyada gösternezseniz neden olmasın" dedim. Parlayan gözlerle bana baktılar sonra imza için kağıt kalem çıkardılar.
~Mikey'in gözünden ~
Emma Y/N yi tanıyordu, hayranıydı. Acaba neden hiç, takemichi ile bağlantısı olup olmadığını sorgulamadı? Diye geçirdim. Toplantı da ben ve Ken-chin dışında herkes Y/N ile ilgileniyordu. Gerçi sadece Ken-chin dışında herkes onunla ilgileniyordu diyebilirdim.
Gözümü ondan alamıyordum. Çok güzeldi. Düşüncelerimden çıkıp asıl konuya, toplanma amacımıza, geri döndüm ve "artık başlayalım" dedim. Bana ciddi bir şekilde kafa salladılar. Bir kaç dakika sonra herkes, bütün toman, toplanmıştı.
-toplantıdan sonra-
~Mikey'in gözünden ~
Toplantı bitiminde alınan sonuç, Moebius ile olacak bir, savaştı. O kıza ne yaptıklarını hatırladıkca kanım kaynıyordu. Tepem atıyordu. Biri omzuma dokunup kulağıma doğru "iyi misin" dediğinde gözlerim direk sesin sahibine baktı. Y/N ydi. Nedense bana böyle bakınca içimdeki sinir daha farklı bir şeye dönüştü.
"Hmmm hmm" dedim. Ve kafa salladım. Konuşmak istemiyordum. Ama istememe nedenini de bilmiyordum. Nedense konuşursam kötü birşey olacakmış gibi hissediyordum. O yüzden kafaya takmamaya karar verdim ve sustum.
İki üç dakika sonra takemichy Y/N yi almaya geldi. Ve gittiler. Evleri uzaktı.. Neden yürüyerek gittiler anlam verememiştim. Sonradan, bildikleri bir şey vardır diyip yönümü emmaya çevirdim. Sonra da onu da alıp eve doğru gittim.
~Takemichi'nin gözünden ~
Eve doğru yürüyerek gitme fikri Y/N den di.. Maçlarda daha hızlı olmak için 'yürümeyi' seçti. Aramızda beş metre olunca daha hızlı yürümeye başladım. Yetişemiyordum. Sonra bidaha Y/N ye baktığımda tempolu koşuşa geçtiğini fark ettim. Sırf ben yetişemiyorum diye.. Benim sorunum değildi, suçumda değildi.
Koşan kendisiydi sonuçta.. İç çekip koşmaya başladım. Ama pek işe yaramışa benzemiyordu. Ben bir metre yaklaşınca normal hızına devam ediyordu. Aramızda beş metre tekrar açılınca geri 'yavaşlıyordu'. Eve gittiğimizde Y/N hala enerjikti. Ben perişan durumdayım. Zar zor nefes alıyordum. Duşa girdim. Çıktığımda hatırladığım tek şey üstümü değiştirmemdi.
Sonrada yorgunluktan yatmışım zaten.. Bazen Y/N beni gerçekten çok fazla yoruyordu ve ne dersem diyim kabul etmiyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
——————————————— Kaç gündür ilham gelmiyor anca anca bitirebildim. 😔
