Yankı

27

Ilgaz babasının gelmesi ile ayaklanırken içindeki korkuya mani olamadı. Bu meslek onun için candı ama kardeşi için düşünmeden kendini feda etmişti.

"İlk defa böyle bir davranışta bulunduğun için ve hassas bir konu olduğundan bunu alttan aldılar ama bir dahaki durumda meslekten atılırsın, bunun affı yok." Babasının keskin ve emin sesi ile dudaklarına tebessüm yerleştirmişti.

"Teşekkür ederim..." Minnet dolu sesi ile sıkıca sarıldığında babası huzurlu gülümsemesiyle karşılık vermişti. "Geç oldu, sen eve git ben bugün karargahtayım."

"Tamam."

Babasından ayrıldığında karargahtan çıkıp, arabasına yöneldi. Evine yol aldığında içindeki huzursuzluğun geçmesi ile rahat bir nefes aldı. Saatlerdir gergin bir şekilde beklemek rahatsız etmişti.

"Bu sefer iyi yırttım." dedi kendine söylenirken.

Arabayı evin garajına park edip, kapıya yöneldiğinde zile basmıştı. Açan kişi Yankı'ydı. Ilgaz yüzüne sıcak bir tebessüm yerleştirip, içeriye girdi.

"Nasılsın?"

Kardeşinin yüzünü incelerken kötü bir duygu yakalamadığı için sevinmişti. "İyiyim de sana sormam lazım sanırım bu soruyu." Yankı gözleri ile abisinin ellerine bakarken, sağ eli avuçlarının arasına aldı.

Ilgaz yumruk attığı eline baktı. Bunu kardeşine söylerse ne hale geleceğini biliyordu. "Baskın yaptık bir yere, adamlardan biri biraz zorladı."

Yankı abisine gururla bakmadan edemedi. "Anladım."

"Üstümü değiştirip, geliyorum. Ada ile neler yaptığını anlatmazsan bozuşuruz." Ilgaz'ın alaylı sesine göz devirip, ilerlediğinde Ilgaz bu haline içten içe seviniyordu. Ada konusu geçince o gözlerdeki ışıltı kardeşine can katıyordu sanki.

"Sanki biz geçmedik o yollardan!" Dedi sitemle. Odasına çıkıp, üstüne rahat bir şeyler geçirdiğinde odadan çıkmıştı. Çıkması ile karşısında beliren Ömer'le irkilip, geriye sendeledi. "Abi niye birden çıkıyorsun!" Elini kalbine koyduğu an Ömer o eli alıp, kardeşinin gözüne sokarcasına göstermişti.

"Bana sağlam bir açıklama ver Ilgaz. Ben babam kadar merhametli yaklaşmam!" Sert sesi odayı inlettiğinde Ilgaz kapıyı kapatmıştı. Bu olayın abileri ve kardeşleri tarafından bilinmesini istemiyordu.

"Abi biliyorum kendime hakim olmam lazımdı ama..." Ilgaz sertçe yutkunduğunda Yankı'nın çaresizce o boş duvara bakışı geldi aklına. "Yankı için mesleğimden men edilmeyi göze alırım." Dedi düşünceli şekilde.

Ömer iç çekip, dolaba yaslandı.

"O adamın yüzünü kanlar içinde bıraktığında her şey düzeldi mi ?" Abisinin sorusu ile kafasını eğmişti. "Hayır." Sesi kısık çıkmıştı. "Abi yaptığım hataydı ama pişman olmamı bekleme!" Dedi kafasını kaldırırken.

Ömer pişman olmasını beklemiyordu. Sadece öfkesine sahip çıkmasını istiyordu.

"Ilgaz bu öfke, birine verdiğin zarar her şeyi düzeltseydi şuan karşında olmazdım. Ben o şerefsizin öyle rahat olmasını mı istiyorum ? Hayır. Sadece şu öfkene sahip çık. Bir şeyleri düzelteyim derken daha da batırma."

Ilgaz abisinin dediklerine isteksizce hak vermişti. "haklısın." Ömer kardeşine gülümeyip, eli avuçlarının arasına aldı. "Abim pansuman etsin, mikrop falan kapmasın."

O sıra açılan kapı ile ikiside bakışlarını kapıya çevirmişti. Yankı duydukları ile şaşkına uğramıştı adeta. Pişmanlığı onu ezip geçiyordu anlattığı için.