Yankı

28

Yorumlarda buluşalım 🦋

**

Göz ucuyla Ada'ya baktığımda gülmemi bastıramamıştım. Çatık kaşlarının hedefi olurken o kollarını küskün bir şekilde bağladı.

"Sakın benimle konuşma!"

Sitemi ile daha çok güldüm. "Alt tarafı Ilgaz abim utandırdı, çok mu şey yaptın sen acaba?"

Çok utanmıştı. Öyle ki en olmadık kelimeme trip bile atıyor.

Ada bugün herkesle tanışmıştı. Savaş abimle konuşmamızdan sonra kendime gelmiştim. Ondan bunları duymaya ihtiyacım varmış, bunu net bir şekilde anlamış oldum.

Tanışmaya gelirsek sadece Ilgaz abimin Ada'yı utandırması diyebilirdim.

"Ya asıl o çok şey yaptı! Utanmaktan kafamı kaldıramadım." Onu kendime çekip, dizlerime yatırdığımda alnına uzun bir öpücük kondurdum. "Her şey bir yana benim için çok önemli bir andı."

Dudaklarındaki sitemli hal kaybolmuştu.

"Benim içinde...Baban'ın benim için bu evin kızısın artık dediğinde çok garip oldum..." Derin bir nefes aldı. "Babalık böyle bir şey mi? Dokunmadan bile sana sıcaklığını hissettiriyor."

Sorusu ile elim yanağını bulmuştu. Yaralıydı, benim küçüğüm çok yaralıydı.

"Hala çok garip geliyor. Babam beni her dövdüğünde ölmekten korkardım...Şimdi ise beni hiç tanımayan adam babalık iç güdüsü ile yaklaşıyor."

Dolan gözlerinden akacak olan yaşlarını sildiğimde göz yaşları elimi yakmıştı sanki. Onu bu halde görmekten nefret ediyordum. Oysa eskiden hep böyledi, yaralı ve umutsuz.

"O adam baba değildi. Kan bağın olan biri sadece."

Baba kelimesini o adama kullanmak saçmalıktı.

"Keşke o anları silebilsem." Elimin bu konuda bağlı oluşu beni çaresiz bırakıyordu. "Sana yaptırdığı her şeyi silip, atmak istiyorum."

Alnım alnına yaslıydı.

"Keşke ama ben bunlarla yaşamayı öğrendim." Yüreğim sanki kelimelerin etkisi ile vurulmuştu. "Özür dilerim." Elim saçlarına gittiğinde onu tekrardan öptüm.

"Yanında olmalıydım."

Bizi yaralarımızı sarmaktan mahrum etmişlerdi.

"Bende senin yanında olmalıydım." Elini yanağıma koyduğunda baş parmağı ile okşamıştı. "Bizim değil, bu hayatın bize bir özrü olmalı."

Buruk bir tebessüm peydah oldu dudaklarımda

"Gel buraya güzelim." Onu kucağıma alıp, odasına ilerlediğimde yatağına uzandırmıştım. Yanına kıvrılıp, pikeyi üzerimize çektim.

Ada'nın dalgın bakışları ile iç çekmeden edemedim. Geçmiş bir nefes kadar uzağımızdaydı cidden.

"O adam çıkmış." Dedi birden.

Nefes alamadım sanki. Her şeyin düğüm olduğu noktaya basmıştık. "Amcam söyledi dün, beni arıyormuş." Sesi korkudan tir tir titrediğinde onu kendime çekip kollarımı sardım.

"Sana hiç bir şey yapamaz." Açıkta kalan omzunu öptüm. "Korkuyorum..." Belki de bu acı itiraf için bile katil olabilirdim. Kollarımın arasında korkudan titriyordu. Bunu ona yaşatan kişinin nefes alması bile canımı sıkıyordu.