Zawgyi
"ေမာင္ ေအာင္လားဟင္"
".........."
"ေမာင့္!ငါေမးတာေျဖေလ"
"ေမာင္က်တယ္ သြန္းငယ္"
သြန္းခၾကယ္ရဲ႕ၾကည္လင္ေနတဲ့မ်က္ဝန္းတစ္စံုကခ်က္ျခင္းမယံုၾကည္ႏိုင္တဲ့မ်က္လံုးတစ္စံုျဖစ္သြားရသည္။မဟုတ္ဘူးေလ။ေမာင္ဆိုတဲ့စိုင္း႐ွင္းေနာင္ကသူထက္ပင္စာေတာ္ကေလးတစ္ေယာက္မဟုတ္လား။ဘာေတြကလြဲေခ်ာ္သြားလဲမသိေပမယ့္ကံတရားလို႔ဘဲသတ္မွတ္ရေတာ့မည္။
ေခါင္းငိုက္စိုက္က်ကာဝမ္းနည္းေနေသာေမာင့္ကိုသူဖက္လိုက္သည္။
"စိတ္မေကာင္းမျဖစ္ပါနဲ႔ေမာင္။
ျပန္ေျဖလို႔ရေသးတယ္ေလေနာ္"
"ေမာင္ ေက်ာင္းျပန္မတက္ေတာ့ဘူး။"
"ဘာ!!မရဘူးေနာ္။"
"ေမာင္သြန္းငယ္ကိုဘဲေက်ာင္းဆက္ထားမယ္။ေမာင္ဆရာဝန္မျဖစ္ခ်င္ဘူး။ဆရာဝန္ရဲ႕ပါရမီျဖည့္ဖက္ဘဲျဖစ္ခ်င္တယ္။သြန္းငယ္လိုခ်င္သမွ်ကိုျဖည့္စည္းႏိုင္တဲ့လူတစ္ေယာက္ဘဲျဖစ္ခ်င္တယ္။"
"ေမာင့္ဘဝတက္လမ္းကေရာ"
"ေမာင့္ဘဝတက္လမ္းကသြန္းငယ္ေလ"
"ဟင့္အင္းေမာင္။ငါမလိုခ်င္ဘူး။ေမာင္ေက်ာင္းျပန္တက္ရမယ္"
"ေမာင္ဆံုးျဖတ္ၿပီးၿပီသြန္းငယ္"
"ဟင့္!မုန္းလိုက္တာ
အျမဲငါ့အတြက္ဘဲၾကည့္တဲ့ေမာင့္ကိုငါမုန္းခ်င္လိုက္တာ"
စိုင္း႐ွင္းေနာင္သြန္းငယ္မ်က္ရည္မ်ားကိုသုတ္ေပးလိုက္သည္။ရင္ခြင္ထဲကိုတိုးဝင္လာတဲ့သြန္းငယ္ကအရမ္းဝမ္းနည္းေနသည့္ထင္။
"ေမာင္ကအရမ္းအတၱႀကီးတာဘဲ"
"သြန္းငယ္အတြက္ဆိုရင္ေတာ့100%အတၱႀကီးတယ္။"
"ေမာင္သိလား။ငါစိတ္ကူးယဥ္ထားတာကိုေလ။
ေမာင္ရယ္ငါရယ္ကေဆးေက်ာင္းအတူတူတက္ရမွာကိုေပါ့"
"ေမာင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္"
"ဟင့္အင္းငါကသာေတာင္းပန္သင့္တာ။ဒီအခ်ိန္မွာငါ့ထက္ေမာင္ကပိုၿပီးဝမ္းနည္းေနမွာကို"
YOU ARE READING
မောင့်သွန်းငယ်/ေမာင့္သြန္းငယ္
Romance"ကျွန်တော်ကသွန်းငယ်ကိုစိတ်ချမ်းသာအောင်ထားမှာမို့သွန်းငယ်ရဲ့စိတ်ကူးအိမ်မက်တွေကိုအကောင်အထည်ဖော်ရင်ပါရမီဖြည့်ပေးမယ့်လူတစ်ယောက်ဖြစ်ချင်တာမို့ကျွန်တော်နောက်ကိုလိုက်ခဲ့ပါ။သွန်းငယ်" "ကြၽန္ေတာ္ကသြန္းငယ္ကိုစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ထားမွာမို႔သြန္းငယ္ရဲ႕စိတ္ကူးအိမ္မက္ေ...
